Απόφαση – σταθμό για χιλιάδες δανειολήπτες εξέδωσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αφορμή τις εξώσεις στην Ισπανία. Συγκεκριμένα, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η διαδικασία που ακολουθείται στην Ισπανία για τις εξώσεις λόγω χρεών αντιτίθεται στο Δίκαιο της Ε.Ε.
Η ισπανική νομοθεσία, σύμφωνα με την απόφαση αυτή, δεν προσφέρει επαρκή προστασία στους πολίτες εναντίον καταχρηστικών όρων που περιλαμβάνονται στις συμβάσεις εγγραφής υποθήκης ή προσημείωσης.
Στην Ισπανία έχουν ξεσηκωθεί σφοδρές αντιδράσεις και διαμαρτυρίες, καθώς χιλιάδες είναι οι άνθρωποι που έχουν χάσει τα σπίτια τους, καθώς, λόγω κρίσης, αδυνατούσαν να αποπληρώσουν τα τραπεζικά δάνεια που είχαν λάβει, ενλω έχουν σημειωθεί και αρκετές αυτοκτονίες απελπισμένων δανειοληπτών
newmoney.gr
ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ !!!
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πρώτο τμήμα)
της 14ης Μαρτίου 2013 (*)
«Οδηγία 93/13/ΕΟΚ – Συμβάσεις που συνάπτονται με καταναλωτές – Σύμβαση ενυπόθηκου δανείου – Διαδικασία εκτελέσεως ενυπόθηκης απαιτήσεως – Δικαιοδοσία του εθνικού δικαστηρίου της ουσίας – Καταχρηστικές ρήτρες – Κριτήρια εκτιμήσεως»
Στην υπόθεση C‑415/11,
Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) αποφαίνεται:
1) Η οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αποκλείει μια κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία, ενώ δεν προβλέπει στο πλαίσιο διαδικασίας εκτελέσεως ενυπόθηκης απαιτήσεως λόγους ανακοπής αντλούμενους από τον καταχρηστικό χαρακτήρα συμβατικής ρήτρας η οποία αποτελεί βάση του εκτελεστού τίτλου, δεν παρέχει στο δικαστήριο της ουσίας, το οποίο είναι αρμόδιο για την εκτίμηση του καταχρηστικού χαρακτήρα μιας τέτοιας ρήτρας, τη δυνατότητα λήψεως προσωρινών μέτρων, όταν η λήψη των μέτρων αυτών είναι αναγκαία για την εξασφάλιση της πλήρους αποτελεσματικότητας της αποφάσεώς του.
2) Το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι:
– η έννοια της «σημαντικής ανισορροπίας», σε βάρος του καταναλωτή πρέπει να εκτιμάται διά της αναλύσεως των εθνικών κανόνων που ισχύουν ελλείψει συμφωνίας μεταξύ των συμβαλλομένων, προκειμένου να εκτιμηθεί αν, και, ενδεχομένως, σε ποιο βαθμό, η σύμβαση περιάγει τον καταναλωτή σε έννομη κατάσταση λιγότερο ευνοϊκή σε σχέση με εκείνη που προβλέπει η εφαρμοστέα εθνική νομοθεσία. Ομοίως, είναι χρήσιμο προς τούτο να εξεταστεί η νομική κατάσταση του εν λόγω καταναλωτή, λαμβανομένων υπόψη των μέσων που διαθέτει, σύμφωνα με την εθνική κανονιστική ρύθμιση, για την παύση της χρήσεως καταχρηστικών ρητρών.
– για να εξακριβωθεί η εν λόγω ανισορροπία δημιουργείται «παρά την απαίτηση καλής πίστης», πρέπει να εξεταστεί αν ο επαγγελματίας, έχοντας συμβληθεί νομίμως και θεμιτώς με τον καταναλωτή, μπορούσε ευλόγως να αναμένει ότι ο καταναλωτής θα δεχθεί την οικεία ρήτρα κατόπιν ατομικής διαπραγματεύσεως.
Το άρθρο 3, παράγραφος 3, της οδηγίας 93/13 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι το παράρτημα στο οποίο παραπέμπει η διάταξη αυτή περιλαμβάνει ενδεικτικό και όχι εξαντλητικό κατάλογο των ρητρών που μπορούν να κριθούν καταχρηστικές.
ΟΤΑΝ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΕ ΕΧΕΙ ΡΥΘΜΗΣΕΙ ΤΟ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚ Ο ΠΑΝΤΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΞΕΧΑΣΕΣ ΜΙΑ ΚΑΡΤΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΟΛΙΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟΥ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΕΙ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟ ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΟ ΔΗΛ ΤΑ ΚΛΕΒΕΙ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ; Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΜΠΟΡΙΚΗ