Σκληρό παιχνίδι αντικρουόμενων συμφερόντων αναπτύσσεται στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, με επίκεντρο ένα μεγάλο νέο «κούρεμα» που πρέπει ή δεν πρέπει να γίνει στα oμόλογα του ελληνικού δημοσίου. Η εξέλιξη θεωρείται κρίσιμη, όχι μόνον για την ίδια την Ελλάδα και το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, αλλά και για τις συνέπειες που μπορεί να έχει σε όλο το χρηματοοικονομικό σύστημα της Ευρώπης, καθώς θα πυροδοτήσει πολιτικές διεργασίες.
Ενα «κούρεμα» της τάξεως του 60% -όπως αυτό διατυπώθηκε προχθές ότι θα έπρεπε να επιβληθεί στο ελληνικό χρέος, σε έκθεση της Moody’s- θα διόγκωνε το πρόβλημα ρευστότητας στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, λένε εγχώριοι τραπεζίτες, και κατά συνέπεια και στην ευρωπαϊκή οικονομία. Στην ίδια περίπτωση, το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και η ελληνική οικονομία θα «έβγαιναν» εκτός αγορών για τουλάχιστον πέντε έτη, στεγνώνοντας την ελληνική αγορά, η οποία θα «πάγωνε» επί έτη.
Ρευστότητα
Ο αποκλεισμός των ελληνικών τραπεζών από τις αγορές θα μεγέθυνε το πρόβλημα της ρευστότητας στην ελληνική οικονομία, καθώς η εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας και του εγχώριου πιστωτικού τομέα θα ήταν σε μέγιστο βαθμό από τα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Στην ίδια έκθεση, η Moody’s εκτιμά ότι οι ελληνικές τράπεζες, στην περίπτωση κουρέματος του ελληνικού χρέους κατά 60%, σε συνδυασμό με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που προκαλεί η εγχώρια ύφεση, θα χρειαζόντουσαν ανακεφαλαιοποίηση ύψους 44 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου 2,5 φορές πάνω από τα ίδια κεφάλαια του συνόλου του εγχώριου τραπεζικού κλάδου. Ειδικότερα, οι διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών παρακολουθούν το τρέχον μπρα ντε φερ για το ελληνικό χρέος με κομμένη την ανάσα. Τα ευρωπαϊκά «στρατόπεδα» είναι δύο.
Από τη μία πλευρά είναι ο Σαρκοζί και ο Τρισέ, που δεν επιθυμούν ένα νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, και από την άλλη, η Μέρκελ, η οποία προάγει αυτή τη «λύση» για το χρέος που έχουν οι ιδιώτες και όχι για το δανεισμό προς τα κράτη. Ένα «κούρεμα» 50%-60% σε ομόλογα ελληνικού δημοσίου που θα αφορά λήξεις έως το 2020 οδηγεί σε τεράστιες απώλειες κεφαλαίων στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα και επομένως σε παρατεταμένη ασφυξία των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, παρατηρεί οικονομικός αναλυτής. Ένα «κούρεμα» 30% σε όλες τις λήξεις, θα είχε πιο ελεγχόμενες συνέπειες, λέει ο ίδιος. Παράλληλα, η ελληνική οικονομία και οι τράπεζες θα έμπαιναν στην περίπτωση αυτή σε έναν φαύλο κύκλο.
Αναχρηματοδότηση
Τα κεφάλαια (ύψους περίπου 15 δισ. ευρώ) που θα «κερδίσει» η Ελλάδα από ένα ενδεχόμενο «κούρεμα», με τη συμμετοχή των Ελλήνων ιδιωτών, θα πρέπει να τα επαναχρησιμοποιήσει μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ώστε να χρηματοδοτήσει ξανά τις τράπεζες.
Επίσης, τραπεζικοί αναλυτές κρίνουν ότι λόγω της δυσκολίας -και σε πολλές περιπτώσεις αδυναμίας- να συγκεντρώσει το ελληνικό δημόσιο υψηλό ποσοστό εθελοντικής συμμετοχής κάτι τέτοιο φαντάζει σχεδόν αδύνατον, αφού για το PSI η συμμετοχή μέχρι τώρα δεν ξεπερνά το 83%. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι θα δείξουν απροθυμία, λένε οι τραπεζικοί αναλυτές, ακόμα και σε περίπτωση ευρωπαϊκής εγγύησης για τα υπόλοιπα της ονομαστικής αξίας.
Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του επικεφαλής της Deutsche Bank, Aκερμαν, αλλά και του επικεφαλής του IIF, Charles Dallara, οι οποίοι αντέδρασαν στην προοπτική ενός μεγαλύτερου κουρέματος των ελληνικών ομολόγων. «Οι τράπεζες και άλλοι ιδιώτες ομολογιούχοι απορρίπτουν την ιδέα -που φέρεται να προωθούν οι «σκληροπυρηνικοί» σε χώρες της Ευρωζώνης, όπως η Γερμανία και η Ολλανδία- μίας επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας του περασμένου Ιουλίου, με την οποία προβλέπεται «κούρεμα» 21% της αξίας των ομολόγων τους», σημείωναν οι Financial Times. «Ολοι πρέπει να μείνουν επικεντρωμένοι στη συμφωνία που έγινε», είπε ο επικεφαλής του IIF, ενώ ο Ακερμαν, την ίδια μέρα, σημείωσε ότι «αν αυξηθεί το κούρεμα, δεν θα υπάρχει μεγάλο όφελος. Θα είναι καθαρά ένα πολιτικό καπρίτσιο. Δεν θα επιτύχουμε τίποτε άλλο από τη μετάδοση της κρίσης».
Ένας άλλος κίνδυνος που ενέχει ένα τέτοιο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους είναι ο «χαρακτηρισμός» του ως πιστωτικό γεγονός. Ο κίνδυνος αυτός, λένε εγχώριοι αναλυτές, αφορά κυρίως την Αμερική και λιγότερο την -πληγωμένη- Ευρώπη. Τα CDS που θα πληρωθούν φτάνουν, σύμφωνα με εκτιμήσεις, τα 80 – 100 δισ. ευρώ σε περίπτωση πιστωτικού γεγονότος.
Εκτός στόχων
Η ανάγκη του «κουρέματος» προκύπτει από το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η Ελλάδα δεν πιάνει τους στόχους, το οποίο την οδηγεί σε απομάκρυνση από το συνολικό σχέδιο των Ευρωπαίων. Οι Ευρωπαίοι «βλέπουν» να διαιωνίζεται και να παγιώνεται η λογική της αδράνειας και οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι η μόνη περίπτωση να καταστεί διαχειρίσιμο το χρέος, θα ήταν με ένα γενναίο haircut (κούρεμα).
Ωστόσο, από την πλευρά της η Γερμανία, ζητά κούρεμα για να δείξει πολιτική πυγμή και να περιορίσει τις αντιδράσεις στο εσωτερικό.
Από την άλλη πλευρά, ο Σαρκοζί τρέμει μία τέτοια εξέλιξη λόγω του ευαίσθητου τραπεζικού συστήματος της Γαλλίας, αλλά και ο Ζαν Κλοντ Τρισέ ο οποίος θεωρεί ότι ένα τέτοιο σενάριο θα έφερνε σε αδιέξοδο την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα της οποίας προΐσταται καθώς κατέχει ελληνικά ομόλογα συνολικής ονομαστικής αξίας περίπου 53 δισ. ευρώ…
Πηγή: Ημερησία