Στην πιο κρίσιμη φάση της ιστορίας της εισέρχεται η Ευρωζώνη καθώς μετά την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Κύπρο, η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της νομισματικής ένωσης, η ιταλική, δείχνει ότι έχει μπει για τα καλά σε έναν… περίεργο και ενδεχομένως θανάσιμο φαύλο κύκλο χρέους.
Η αρχαιότερη τράπεζα στον κόσμο και τρίτη μεγαλύτερη στην Ιταλία, Monte dei Paschi di Siena, ανακοίνωσε την Τετάρτη ότι θα προβεί στην σταδιακή μείωση του χαρτοφυλακίου ιταλικών κρατικών ομολόγων. Η συγκεκριμένη ανακοίνωση ήρθε μετά την υποβολή αιτήματος από την τράπεζα προς το κράτος για παροχή στήριξης λόγω της έκθεσής της στους κρατικούς κινδύνους.
Αναλυτές διεθνών οίκων σχολιάζουν ότι οι ιταλικές τράπεζες δεν θα μπορούν για πολύ ακόμη να σηκώνουν το βάρος των χρηματοδοτικών αναγκών του κράτους, ενώ και άλλες τράπεζες της χώρας είναι πολύ πιθανό να ζητήσουν βοήθεια, επομένως θεωρείται βέβαιη η αναγκαστική ανακεφαλαιοποίηση του κλάδου.
Προσθέτουν δε, ότι δεν είναι μόνο τα υπερβολικά υψηλά επιτόκια με τα οποία δανείζεται το ιταλικό δημόσιο αλλά και το γεγονός ότι “απουσιάζουν” οι δανειστές, δηλαδή δεν υπάρχει προσφορά για το κρατικό χρέος. Με άλλα λόγια, οι ιταλικές τράπεζες… σηκώνουν τα χέρια ψηλά.
Το παράδειγμα της Monte Paschi είναι χαρακτηριστικό και αποδεικνύει πως οι «ενέσεις» ρευστότητας του Mario Draghi, ύψους 1 τρισ. ευρώ, μέσω των δύο LTRO, δεν είχαν εντέλει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και αυτό γιατί αντί να λειτουργήσουν ως ένα εργαλείο ενίσχυσης των τραπεζικών ισολογισμών, ώθησαν τις τράπεζες να αυξήσουν, και σε ορισμένες περιπτώσεις να διπλασιάσουν, τα κρατικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους. Στην πραγματικότητα δηλαδή, απλώς διογκώθηκε η «φούσκα» του κρατικού χρέους.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Mario Draghi έβγαλε την περασμένη εβδομάδα… από το συρτάρι του το εναλλακτικό πλάνο, με το οποίο η ΕΚΤ διευρύνει τα επιλέξιμα ομόλογα που δέχεται ως ενέχυρα για τις πράξεις χρηματοδότησης.
Η απόφαση του Draghi μπορεί να είναι οιωνός νέου LTRO, καθώς υπό το προηγούμενο καθεστώς, ακόμη και αν η ΕΚΤ ανακοίνωνε νέα πράξη μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης, πολλές τράπεζες δεν θα μπορούσαν να επωφεληθούν των χαμηλών επιτοκίων λόγω της έλλειψης επιλέξιμων ενέχυρων.
Την ίδια ώρα το ιταλικό δημόσιο ολοκληρώνει μία εβδομάδα στην οποία στην ουσία «κατόρθωσε» να αντλήσει περί τα 18 δισ. ευρώ, με επιτόκια όμως που στο παρελθόν έμοιαζαν «άπιαστα». Έτσι ενισχύονται οι ανησυχίες ότι μετά τη Μαδρίτη, της οποίας το αίτημα για κρατική διάσωση θεωρείται από πολλούς θέμα εβδομάδων αν όχι ημερών, θα ακολουθήσει η Ρώμη.
Η Ιταλία δείχνει αυτή τη στιγμή ανήμπορη να αντιμετωπίσει τις αγορές, εκτός και αν υπάρξει πανευρωπαϊκή λύση, γεγονός που καθιστά σχεδόν αδύνατη την εξυπηρέτηση του χρέους ύψους 1,95 τρισ. ευρώ. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για τον τέταρτο μεγαλύτερο «δημόσιο οφειλέτη» στον κόσμο.
Έναν οφειλέτη που δανείζεται, κατά την τρέχουσα περίοδο, για έξι μήνες με επιτόκια που οι ΗΠΑ πληρώνουν για τριάντα χρόνια – το επιτόκιο στη δημοπρασία των ιταλικών τίτλων διάρκειας έξι μηνών ανήλθε την Τετάρτη στο 2,96% που είναι μεγαλύτερο από το 2,7% στα αμερικανικά ομόλογα 30 ετών.
[sc:Πηγή id=”http://www.capital.gr/news.asp?id=1544705″ ]