Τις τελευταίες μέρες κουράστηκα να βλέπω στα τηλεπαράθυρα την πρώην υπουργό κ Βαλαβάνη να προσπαθεί να δικαιολογηθεί «ωσάν νεοσύλεκτος» για την περίφημη ανάληψη των 200.000 ευρώ που πραγματοποίησε η μητέρα της από τραπεζικό λογαριασμό, λίγον πριν εφαρμοστούν τα «capital controls».
Και τι δεν άκουσα. Ότι έχει καιρό να μιλήσει με τη μάνα της, ότι η μάνα της έκανε ανάληψη χωρίς να την ρωτήσει, ότι τα παιδιά της είναι συνδικαιούχοι με τη γιαγιά τους στο λογαριασμό κλπ κλπ κλπ.
Τα σχόλια μου για το θέμα είναι τα εξής:
1. Πρώτα απ” όλα, εφόσον τα λεφτά είναι νόμιμα και όχι μαύρα, καλά έκανε η μάνα της και τα σήκωσε, εφόσον έτσι ήθελε. Ο καθένας είναι αφεντικό στα λεφτά του και λογαριασμό δεν δίνει σε κανέναν.
2. Εγώ δεν είμαι υπουργός παρά μόνο ένας κοινός θνητός μπατίρης και η ….. «φουκαριάρα η μάνα μου» δεν διαθέτει μεγάλες καταθέσεις, παρά μόνο λίγα χιλιάρικα για μια ώρα ανάγκης. Εντούτοις, μου τηλεφώνησε 500 φορές για να με ρωτήσει αν τα λεφτά της κινδυνεύουν και αν θα πρέπει να τα σηκώσει για να τα σώσει. Και θέλει να μας πει η άλλη, ότι αν και υπουργός, με εσωτερική πληροφόρηση, δεν την ενόχλησε η μάνα της και δεν την ρώτησε ποτέ για το αν κινδυνεύουν οι καταθέσεις της;
Μα για πόσο μαλάκες μας περνάνε πια;