Του Γιώργου Καισάριου
Η δημιουργία ενός νέου θεσμικού πλαισίου για την ενιαία μεθοδολογία ρύθμισης των κόκκινων δανείων που ανακοινώθηκε πρόσφατα από την ΤτΕ, είναι μεν προς την σωστή κατεύθυνση, αλλά ίσως όχι αρκετά τολμηρό. Έχοντας πει αυτό όμως, είναι προτιμότερο από το τίποτα. Το νέο αυτό πλαίσιο που έχει χαρτογραφηθεί από την ΤτΕ προβλέπει μεταξύ άλλων (surprise…), και κούρεμα δανείων.
Ως έχει σήμερα, περίπου το 1/3 των δανείων δεν εξυπηρετούνται. Το 45% των καταναλωτικών δανείων, το 25% των στεγαστικών και περίπου το 31% των επιχειρηματικών δανείων δεν εξυπηρετούνται. Οι δε προβλέψεις είναι ότι αυτά τα νούμερα θα αυξηθούν στο μέλλον.
Και επειδή όπως έχουμε πει χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν, η ΤτΕ επιτέλους έχει έρθει στα λογικά της (υποθέτω με την συνεννόηση της τρόικας) και επιτέλους θα δούμε να καίγονται κεφάλαια που δεν μπορούν να πληρωθούν, και να πάψουν πάψει να είναι απαίτηση σε πολλούς τραπεζικούς ισολογισμούς.
Σύμφωνα με την ΠΡΑΞΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ /..2014της ΤτΕ με θέμα “Θέσπιση του Κώδικα Δεοντολογίας του N. 4224/2013”, η διαδικασία επίλυσης προβληματικών δανείων, που θα πρέπει να ακολουθούν πιστωτικά ιδρύματα έχει ως εξής:
1) Επικοινωνία με τον δανειολήπτη.
2) Συγκέντρωση οικονομικών και άλλων πληροφοριών.
3) Αξιολόγηση των οικονομικών στοιχείων.
4) Πρόταση των κατάλληλων λύσεων στον δανειολήπτη.
5) Διαδικασία εξέτασης ενστάσεων
Μια λογική διαδικασία και είμαι σίγουρος ότι την ακολουθούσαν οι τράπεζες έτσι και αλλιώς. Το ενδιαφέρον όμως είναι στους τρόπους οριστικής λύσης.
1) Εθελοντική Παράδοση Ενυπόθηκου Ακινήτου στο πλαίσιο ευρύτερης ρύθμισης.
2) Μετατροπή του δανείου σε Χρηματοδοτική Μίσθωση, με την οποία ο δανειολήπτης μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου στο ίδρυμα και υπογράφει σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης
3) Πώληση και ενοικίαση, με την οποία ο δανειολήπτης μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου και το ενοικιάζει
4) Μεταβίβαση του δανείου σε άλλο ίδρυμα.
5) Αντικατάσταση παλαιού δανείου με νέο μικρότερου υπολοίπου.
6) Διαχείριση σε εκκαθάριση στο πλαίσιο της πτωχευτικής διαδικασίας.
7) Ρευστοποίηση Εξασφαλίσεων για την ικανοποίηση της απαίτησης του ιδρύματος.
8) Δικαστικές/Νομικές Ενέργειες πέραν της ρευστοποίησης εξασφαλίσεων.
Νομίζω ότι όλοι αυτοί οι τρόποι “οριστικής λύσεως” ισχύουν και σήμερα, ίσως με εξαίρεση τον αριθμό 5. Για όσους δεν το κατάλαβαν, οι τράπεζες θα μπορούν να αντικαταστήσουν ένα σημερινό δάνειο, με ένα άλλο δάνειο, χαμηλότερης ονομαστικής αξίας (και επιτοκίου υποθέτω). Αυτό σημαίνει μείωση απαίτησης από την τράπεζα ή “κούρεμα” στην λαϊκή διάλεκτο.
Και γιατί είναι σημαντικό αυτό;; Διότι επιτέλους θα πρέπει να σταματήσει η υποκρισία σχετικά με αυτά τα δάνεια και θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι δεν θα πληρωθούν. Είναι πολύ απλά τα πράγματα. Και σημειώστε κάτι ακόμα, μέχρι η αγορά να ικανοποιηθεί ότι τα προβληματικά δάνεια των ελληνικών τραπεζών έχουν τακτοποιηθεί, εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα και στη χώρα στο σύνολο δεν θα υπάρξει.
Ίσως (μάλλον) αυτός να είναι ο λόγος που το ΤΧΣ θέλει να κρατήσει καβάτζα τα 10 δισ. και να μην χρησιμοποιηθούν για τίποτα άλλο. Πολύ καλά κάνει λέω εγώ.
Για μένα, το κουβάρι μόλις τώρα άρχισε να ξετυλίγεται …