Οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ δεν θέλουν επ’ ουδενί πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα, οι αγορές τις απεύχονται, τραπεζίτες και επιχειρηματίες τις θεωρούν «συμφορά» για την οικονομία. Ομως οι δημοσιονομικές εξελίξεις, η πορεία της ελληνικής οικονομίας και οι επιπτώσεις των «αιματηρών» μέτρων που λαμβάνονται καθ’ υπαγόρευση της τρόικας, φέρνουν όλο και πιο κοντά τις κάλπες. Τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με διογκούμενο κύμα αντιδράσεων και δυναμικών κινητοποιήσεων, καθώς θα είναι αναγκασμένη να προχωρήσει σε νέες μαζικές απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, ενώ η ανεργία θα συνεχίζει να αυξάνεται και τα ελλείμματα των ασφαλιστικών θα καθιστούν αναγκαίες νέες περικοπές σε παροχές και συντάξεις.
Μείζον πρόβλημα θα αποδειχθεί και η διαφαινόμενη μεγάλη απόκλιση από τους δημοσιονομικούς στόχους, καθώς οι ιδιωτικοποιήσεις δεν προχωρούν, η βαθιά ύφεση αντιστρατεύεται την προσπάθεια αύξησης των δημοσίων εσόδων, ενώ τα περιθώρια περικοπών δαπανών εξαντλούνται.
Οι Ευρωπαίοι ενέκριναν αυτή τη φορά την κατά… δόσεις εκταμίευση της δόσης, αντιπαρερχόμενοι το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει εκπληρώσει τα συμφωνηθέντα με το τελευταίο Μνημόνιο. Ηταν μια «πολιτική» απόφαση του Eurogroup, που δίνει ουσιαστικά πίστωση χρόνου στη χώρα και στην κυβέρνηση.
Όμως αυτή η «πίστωση» δεν μπορεί να είναι ανοιχτή, χωρίς ημερομηνία λήξης. Το επόμενο τρίμηνο, όταν θα γίνει ο νέος έλεγχος, θα υπάρχει μεγαλύτερη απόκλιση από τους στόχους, περισσότερες καθυστερήσεις στην υλοποίηση των προαπαιτούμενων, σοβαρότερες δυσκολίες στη λήψη νέων περιοριστικών μέτρων.
Ακόμη κι αν θέλει να προχωρήσει έχοντας κόντρα τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, η κυβέρνηση θα σκοντάψει στην ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η υπερψήφιση κάθε νέου μέτρου θα εξαρτάται από τη στάση της ΔΗΜΑΡ – η οποία θα «στηρίζει» μεν την κυβέρνηση, αλλά θα ψηφίζει κατ’ επιλογήν, απορρίπτοντας όσα θεωρεί μη απολύτως αναγκαία.
Σαμαράς και Βενιζέλος θα βρεθούν λοιπόν «με δεμένα χέρια», καθώς δεν θα μπορούν να επιβάλουν τις επιλογές τους, ενώ παράλληλα θα καλούνται να επωμισθούν το πολιτικό κόστος. Οσο κι αν δείχνουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν έχοντας τη στήριξη των Ευρωπαίων, δεν μπορούν να αγνοήσουν το πολιτικό κόστος – εκτός εάν πεισθούν ότι η οικονομική κατάσταση και το κοινωνικό κλίμα θα βελτιωθούν θεαματικά τους επόμενους μήνες, αποφέροντας τους πολιτικά και εκλογικά οφέλη.
Από τον περασμένο Μάιο το σενάριο των πρόωρων εκλογών περιλαμβάνεται σταθερά στους σχεδιασμούς των επιτελών του Μεγάρου Μαξίμου. Όπως αποκάλυψε μάλιστα ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλης μιλώντας την Τρίτη στον Σκάι, ο Αντ. Σαμαράς και οι επιτελείς προσπάθησαν δύο φορές να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές χωρίς να φορτωθούν την ευθύνη, προκαλώντας ενδοκυβερνητική κρίση (με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και το κλείσιμο της ΕΡΤ).
Την προσφυγή στις κάλπες απέτρεψαν οι παρεμβάσεις του Διεθυντηρίου των Βρυξελλών και οι πιέσεις από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις – κυρίως τη γερμανική.
Οι Ευρωπαίοι φοβούνται ότι όντας αναγκασμένος να εφαρμόζει όλο και πιο σκληρά μέτρα, ο Αντ. Σαμαράς θα συνεχίζει να έχει «το ένα μάτι» στραμμένο στις εκλογές. Φρόντισαν λοιπόν να του κλείσουν αυτό το δρόμο, αποφασίζοντας να χορηγήσουν με το σταγονόμετρο τις δόσεις του τρίτου τριμήνου και να κρατήσουν «κάβα» τα 2,6 δισ. του τελευταίου τριμήνου.
Περιορίζονται λοιπόν στο ελάχιστο οι πιθανότητες εκλογών το φθινόπωρο, καθώς θα επέφεραν «πάγωμα» της δόσης, θα δημιουργούσαν ανυπέρβλητο δημοσιονομικό-ταμειακό πρόβλημα και θα προκαλούσαν την «οργή» των Ευρωπαίων πιστωτών μας.
Πολλά θ’αλλάξουν βέβαια μετά τις γερμανικές εκλογές. Τότε, ενόψει νέου κουρέματος – που θα πιάσει κατά πάσα πιθανότητα και τις καταθέσεις – η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα, ώστε η προσφυγή στις κάλπες να φανεί αναπόφευκτη λύση.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα FREE MONEY
Οι απανταχού κομματικοί μεσάζοντες , τα στελεχά , τα οργανωμένα μέλη τους που ως διαμεσολαβητες και διαιτητες πάντα προσπαθούσαν σε ρόλο πυροσβέστη να σβήνουν τις “φωτιές” (Καλά οι συνδικαλοπατέρες είναι εντελώς απαξιωμένοι) έχουν ξεμείνει από μάνικες και νερό . Το βουβό προς το παρόν μήνυμα που λαμβάνουν από τον οργισμένο κόσμο είναι “πείτε τους να μαζευτούν γιατί προκειται να γίνει της πουτάνας το κάγκελο !” . Οι μεσάζοντες ελειψει πια “επιχειρημάτων” (χα χα λέμε τώρα…) του τύπου “θα πεθανεις στην ψάθα αμα πας στη δραχμή” τρέχουν και δε φτάνουν γιατί με τα τσουτσουνάκια έξω σε ρόλο μάνικας (γιατί καθώς είπαμε τέρμα το νερό και οι μάνικες )το πολύ να σβήσεις ένα μπατζάκι με τα τσισάκια σου και αυτό να είναι μόνο το δικό σου ….Δεν θα φτάνει να σβήσεις και τα μπατζάκια των από πάνω που τόσο καιρό υπηρετείς ….
Ετσι λοιπόν ως προσωρινη λύση , εκλογές θα γίνουν .
Μεσα στο εμόμενο 6-8 μηνο .
Καπετάνιο
είσαι παλιόπαιδο (Το παιδο-είμαι σίγουρος ότι σ΄αρεσ΄ `! )
🙂
γιατί δεν έχω τρόπο να διορθώσω ορθογραφικά λάθη ,
όπως παλιά .
Η μήπως φταίει ότι σε μπαίνω μεσω Φαϊρφοξ ;
και τι θα αλλάξει;
Αυτοδύναμη κυβέρνηση δύσκολο να υπάρξει. Πάλι θα διχάσουν τον κόσμο οι τρομολάγνες.
Δίκιο έχεις Δαίδαλε . Για μας τίποτα ή σχεδόν τίποτα . Αυτοί χρόνο θέλουν να κερδίσουν και καθώς λές, το αυτοδύναμο δεν το θέλουν γιατί είναι ένα πιό επισφαλές μοντέλο παλαιας κοπής .