Λιβύη 1968.
Αναλαμβάνει ο Μουαμάρ Καντάφι με μια μάλλον αναίμακτη επανάσταση. Μπορείτε να δείτε στην Βικιπεδια τα ποσοστά αναλφαβητισμού τότε, όταν τα σημερινά είναι 20%. Διαβάζοντας θα διαπιστώσετε ότι μια χώρα που οι κάτοικοι της δεν είχαν ούτε νερό να πιούνε, έφτασε 40 χρόνια μετά:
- Απόφοιτοι λυκείου 85%. Δωρεάν υγειονομική περίθαλψη για όλους.
- Υπερδιπλασιασμός του πληθυσμού
- Δημόσιο χρέος 0 (ναι μηδέν)
- Ετήσια πίστωση στο ΔΝΤ ( ναι πίστωση) εκατοντάδων εκκατομυρίων δολλαρίων
- Αποθέματα χρυσού 140 τόνοι
- Κατα κεφαλή εισόδημα 4 φορές πανω απο όταν ανέλαβε η επανάσταση
- Ολοι οι Λύβιοι γιατροί σπουδασαν στο εξωτερικό με έξοδα του κράτους
- Προσέλκυση των μεγαλύτερων επενδυτικών κεφαλαίων και προτζετ παγκοσμίως
Βέβαια ο Καντάφι είχε μια στιβαρή, αυταρχική μάλλον διακυβέρνηση, και υπήρξε μάλλον αμείλικτος απέναντι σε όσους θέλησαν να τον σκοτώσουν. Άμα δεν ήταν έτσι όμως, με το ταμπεραμέντο των Λίβυων, που κάθε ένας τους είναι κι αρχηγός και είχαν 160 φυλές, ο Καντάφι θα ήταν νεκρός από χρόνια και η Λιβύη ακόμη όπως ήταν τότε. Η αγριότητα της αντιπαράθεσης με τους εχθρούς του, που δεν ήταν ουδόλως λιγότερο άγριοι, στήριξε προφανώς τα προσχήματα που ήθελαν οι “δημοκράτες” να πάνε να “ελευθερώσουν” τους Λίβυους!
Τα αποτελέσματα χρήσης του όμως ήταν αυτά και δεν αμφισβητούνται. Προσωπικά μάλιστα τα ζήσαμε από κοντά στην τετραετία 2004-2008! Σήμερα όπως και το Ιρακ και Αφγανιστάν, η Λιβύη είναι ένα απέραντο αναρχικό χάος…
Ελλάδα 2009.
Αναλαμβάνει η “Μνημονιακή” κυβέρνηση Παπανδρέου κερδίζοντας τις εκλογές με την απόλυτη απάτη. Λέει δηλαδή άσπρο στους ψηφοφόρους υφαρπάζοντας την ψήφο τους και ύστερα εφαρμόζει το απόλυτο μαύρο. Ακολουθούν 4 χρόνια απόλυτης συνταγματικής δικτατορίας, αφού, έτσι όπως είναι δομημένο το Σύνταγμα της Ελλάδας τίποτα δεν μπορεί να τους ξεριζώσει από το σβέρκο του κράτους. Αποτέλεσμα μόλις 4 χρόνια μετά:
- Σχολεία και υγεία εντελώς διαλυμένα. 660,000 παιδιά υποσιτίζονται
- Ο πληθυσμός πέραν του ότι συρρικνώνεται ραγδαία, χιλιάδες αυτοκτονούν, πολλές περισσότερες χιλιάδες πεθαίνουν πρόωρα και 330,000 έχουν εγκαταλείψει τη χώρα.
- Δημόσιο Χρέος από 120 πήγε στο 167 % του ΑΕΠ
- Ετήσια εισφορά στο ΔΝΤ (για τοκοχρεολύσια) πάρα πολλών δις ένεκα υπογεγραμμένων συμφωνιών “ανάπτυξης” !
- Αποθέματα Χρυσού μηδέν
- Κατα κεφαλήν εισόδημα κάτω 30%
- Οι Ελληνες φεύγουν στο εξωτερικό για να ζήσουν και το κράτος δεν επιδοτεί απολύτως καμία δημιουργική δραστηριότητα.
- Όλα τα κεφάλαια πανε για να στηρίξουν δυνάμεις καταστολής, τοκογλυφικές τράπεζες και ημέτερους παρασιτούντες επιχειρηματίες
- Ουδείς επενδυτής με σώας τας φρένας δεν σκοπεύει να έρθει στην Ελλάδα, η οποία αποτελεί επενδυτικό εφιάλτη ακόμη και για τον πλέον παράτολμο. Αποχωρούν δε, και μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό μεγάλες εταιρίες με ιστορία ετών.
Αυτά βλέπω, όλον αυτό τον καιρό, μαζί και τα οικονομικά αποτελέσματα της δικής μας εφταετίας. Η οποία πάλι επεβλήθη αναίμακτα. Σε αντίθεση με τους Μνημονιακούς που δείχνουν με κάθε τρόπο ότι δεν πρόκειται να φύγουν πριν εισβάλει ο κόσμος στη Βουλή, δηλαδή πριν φέρουν το χάος.
Αναλογίζομαι λοιπόν σοβαρά τα στερεότυπα μου. “Δημοκρατία”, “ελευθερία”, “αξίες”, “τιμή”, “σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα”. Δεν μπορούν να είναι μόνον όμορφες λέξεις. Όλα αυτά που είχα μάθει να βάζω στην μια πλευρά του νομίσματος, την αγαπημένη, θεωρώντας, εξ ορισμού, όλα τα άλλα, τα σκοτεινά και κακά, από την άλλη πλευρά. Που όμως τελικά αντιπροσωπεύονται πραγματικά αυτές οι λέξεις; Τα αποτελέσματα μιλάνε …. Και αν τα λόγια δεν φτάνουν ή μπορεί να είναι ψέματα, τα φωτεινά δημιουργικά αποτελέσματα βρίσκονται από την άλλη πλευρά που είχα συνηθίσει εγώ να περιμένω το φως…
Ας αφήσουμε την Κοινή Γνώμη λοιπόν να αποφασίσει αν για τους Μνημονιακούς, με τα ανωτέρω λαμπρά ιδανικά και αποτελέσματα, αξίζει καλύτερο ή ακόμη πιο επώδυνο και μαρτυρικό τέλος κι από του Καντάφι;
Ξενοφών Ισσάρης