από την Χρύσα Βουλγαρίδου
Πυρετώδεις διαβουλεύσεις διεξάγονται στα οικονομικά και τραπεζικά φόρα διεθνώς καθώς στοιχεία και ενδείξεις που αποκαλύπτουν κατάσταση χάους και αδυναμία των ιδρυμάτων να ανταποκριθούν στο κανονιστικό πλαίσιο της Βασιλείας ΙΙΙ έχει προκαλέσει ρίγη ανησυχίας στους τεχνοκράτες. Συσκέψεις που γίνεται προσπάθεια να κρατηθούν μυστικές στην ΕΚΤ στις Βρυξέλλες και στη Bank of International Settlements προδίδουν ανησυχία και αδυναμία των τραπεζιτών να προβλέψουν την επόμενη μέρα και να υπολογίσουν το ρίσκο σε επενδύσεις και καταθέσεις και κατευθύνουν αναλόγως την κίνηση του χρήματος.
Όπως αποκαλύπτουν στο Sofokleousin.gr άνθρωποι που έχουν δει έγγραφα και έχουν ακούσει συζητήσεις σε υψηλά επίπεδα, η κατάσταση είναι έκρυθμη στην διατραπεζική αγορά και είναι πλέον θέμα χρόνου και συνθηκών η διαρροή κρίσιμων πληροφοριών. Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι η BIS είχε εγκαίρως ενημερώσει για τα προβλήματα και την ελλιπή εποπτεία του κλάδου τις Βρυξέλλες ζητώντας από τους πολιτικούς ταγούς της Ευρωζώνης την ανάληψη πρωτοβουλιών ώστε να μην χαθεί πολύτιμος χρόνος και να διατηρηθεί υπό έλεγχο η κατάσταση.
Αντ’ αυτού στο διάστημα που μεσολάβησε στις Βρυξέλλες αποφασίστηκε το άνευ προηγουμένου κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο και η διαμόρφωση πολιτικής πλατφόρμας πάνω σε αυτή τη βάση για ενδεχόμενες διασώσεις τραπεζών εντός της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με εσωτερικά έγγραφα της BIS οι πολιτικές πρωτοβουλίες έχουν ανεβάσει το ρίσκο σε δυσθεώρητα ύψη, έχουν οδηγήσει σε πλήρη απώλεια εμπιστοσύνης στη διατραπεζική αγορά.
Οι συνθήκες αυτές ακυρώνουν στη βάση τους τις κινήσεις ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και δημιουργούν τη λεγόμενη «παγίδα ρευστότητας», την οποία ορθώς εντόπισε ο Σόιμπλε και ζήτησε από τον Ντράγκι να αποσύρει ρευστό από σύστημα. Οι δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, αν αναγνωστούν κάτω από το πρίσμα των στοιχείων της BIS, αποκαλύπτουν ότι υπάρχει στοχευμένη πολιτική «παγώματος» της διατραπεζικής αγοράς.
Παράγοντες της Fed αναφέρουν ότι η δημιουργηθείσα κατάσταση οδηγεί σε βάλτο το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης, μια κατάσταση κατά την οποία, αν και το κόστος του χρήματος υποχωρεί, καταρρέουν τα μοντέλα αποτίμησης ρίσκου και συνεπώς η πλεονάζουσα ρευστότητα δεν μπορεί ούτε να διοχετευθεί στην πραγματική οικονομία, ούτε να επενδυθεί, αλλά ούτε και να κατατεθεί. Συνεπώς, όποιο κι αν είναι το κόστος κεφαλαίου, είναι υψηλό, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει απόδοση.
Οι συνθήκες αυτές δεν έχουν καταγραφεί ξανά στο παρελθόν στις δυτικές οικονομίες παρά μόνο κατά την κατάρρευση της «ασιατικής τίγρης» όπου δε υπήρχαν ασφαλή καταφύγια και επενδύσεις και το χρήμα κινούνταν από χώρα σε χώρα, δημιουργώντας πλασματική εικόνα ανακύκλωσης και διαθέσιμης ρευστότητας που με τη σειρά τους οδήγησαν σε φούσκα.