Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Στην κυβέρνηση δεν μπορούν να αντιληφθούν τη μεγάλη απειλή που κοντοζυγώνει. Την απειλή της κατάρρευσης είτε του εισπρακτικού μηχανισμού και των δημόσιων εσόδων, είτε των τραπεζών. Με μαθηματική ακρίβεια οι πολίτες δεν θα δύνανται να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις-βουνό που έχουν πλέον φορτωθεί στην πλειοψηφία τους. Άλλωστε το φαινόμενο ήδη παρατηρείται και γιγαντώνεται.
Τι να πρωτοπληρώσει κάνεις; Την εφορία ή τις τράπεζες; Ιδού το δίλημμα. Ένα δίλημμα που τρέμουν οι τραπεζίτες καθώς εκτιμούν ότι θα αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο η αδυναμία της πληρωμής δόσεων δανείων. Ακόμη και από εκείνους που μέχρι τώρα τα κατάφερναν. Οι νέες επιβαρύνσεις που υφίσταται η κοινωνία, οι δυσβάσταχτοι φόροι και τα χαράτσια και οι διαρκώς αυξανόμενες εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, καθιστούν ακόμα πιο αμφίβολη από ό,τι είναι ήδη την ανταπόκριση των πολιτών στις υποχρεώσεις τους προς το τραπεζικό σύστημα.
Λεφτά για όλα δεν υπάρχουν. Καθίσταται πλέον πρακτικά αδύνατο να πληρώνει κανείς τα πάντα. Έτσι, ακόμη και αν δεν καταρρεύσουν τα κρατικά έσοδα, καθώς η πληρωμή της εφορίας είναι πάντα η πρώτη υποχρέωση που τακτοποιεί κανείς, το πρόβλημα θα μετακυλισθεί στα ταμεία και κυρίως στις τράπεζες. Έμπειρα τραπεζικά στελέχη ανησυχούν ότι τα κόκκινα δάνεια ιδιαίτερα στους τομείς των στεγαστικών και των καταναλωτικών-καρτών, υπάρχει κίνδυνος να εκτοξευθούν. Ενώ δεν περιμένουν και πολλά από τη διαχείρισή τους. Άλλωστε παρατηρείται πλέον μαζικά το φαινόμενο να χάνουν οι πολίτες από αδυναμία να πληρώσουν τις ρυθμίσεις και προς την εφορία αλλά και πάνω από όλα προς τις τράπεζες. Και όπως λένε χαρακτηριστικά “τι ρύθμιση να κάνεις σε κάποιον που δεν μπορεί πλέον να δώσει τίποτα…”.
Όσο για τα περί πώλησης δανείων στα funds κρατούν στις τράπεζες πολύ μικρό καλάθι σχετικά με το εύρος των δανείων που αυτές θα αφορούν. Θεωρούν δε ότι έχει υπερεκτιμηθεί το ποσοστό επί των δανείων που μπορεί να πωληθούν. Αντίθετα εκτιμούν ότι οι επισφάλειες και τα κόκκινα δάνεια θα γιγαντωθούν. Και τότε δεν θα απομείνει παρά μία μόνο οδός για να αποφευχθεί η κατάρρευση των τραπεζών. Η περαιτέρω κεφαλαιακή ενίσχυση. Πώς; Κρίσιμο ερώτημα που δεν έχει όμως και πολλές διαφορετικές απαντήσεις αν συνεκτιμηθεί ότι θα είναι πολύ δύσκολο να ανταποκριθούν και πάλι οι μέτοχοι… Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν προβλέπεται να επιστρέψουν καταθέσεις…
Η απειλή είναι ξεκάθαρη. Και δεν φαίνεται να έχει τρόπο η κυβέρνηση να την αντιμετωπίσει. Τι θα κάνει για να μην διαλυθεί το τραπεζικό σύστημα; Bail in; Τι θα κάνει αν δεν βγαίνουν τα έσοδα; Φόρο στις καταθέσεις; Ιδιαίτερα αν δεν κάνουν στον κ. Τσίπρα οι “θεσμοί” το χατήρι να ανοίξουν το θέμα του Χρέους ώστε να μπορέσει η χώρα να ενταχθεί στο QE του κ. Ντράγκι. Και η απειλή αυτή μπορεί να εξελιχθεί στην ασύμμετρη παράμετρο που θα τινάξει στον αέρα τους κυβερνητικούς προγραμματισμούς και πολιτικούς σχεδιασμούς. Η κυβέρνηση μπορεί σύντομα να μείνει είτε από λεφτά είτε από τράπεζες… Είτε και από τα δύο μαζί. Και σε αυτή την περίπτωση δεν θα μπορεί να σταθεί. Ο κλοιός που οι ίδιοι δημιούργησαν αρχίζει να κλείνει.