Με την ανάπτυξη να παραμένει νωχελική και τον χαμηλό πληθωρισμό σε συνδυασμό με το αυξανόμενο δημόσιο χρέος να διαμορφώνουν ένα ιδιαίτερα εκρηκτικό και απρόβλεπτο μείγμα ο Μάριο Ντράγκι και η… «παρέα του» ετοιμάζονται να χρησιμοποιήσουν «γιατροσόφια» η αποτελεσματικότητα των οποίων είναι υπό αμφισβήτηση καθώς δεν έχουν δοκιμαστεί σε πραγματικό περιβάλλον.
Του Χρήστου Φράγκου
Στην κατεύθυνση αυτή φαίνεται ότι έχει –έστω και σιωπηρά- συναινέσει ο Γενς Βάιντμαν εγκαταλείποντας το στερεότυπο των γερμανικών θέσεων υπό την πίεση του διαρκώς διευρυνόμενου χάσματος Βορά-Νότου στην Ευρώπη και μετά τα ευρωφοβικά μηνύματα που ανέδειξαν οι πρόσφατες Ευρωεκλογές.
Η επικράτηση Ευρωσκεπτικιστιστικών κομμάτων σε Γαλλία και Βρετανία καθώς και η άνοδος της ακροδεξιάς σε ολόκληρη την Ευρώπη σφίγγουν τον κλοιό στις πολιτικές ηγεσίες, ενώ κάνουν τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης υπαρκτή απειλή.
Οι Γερμανοί προσπαθώντας επί μακρόν να αποτρέψουν τις καταστροφικές συνέπειες του υψηλού πληθωρισμού και της αποδιοργάνωσης της κεντρικής εξουσίας οδήγησαν –κατά γενική παραδοχή- την Ευρώπη στο άλλο άκρο της ίδιας ιστορίας.
Στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης –που αποτέλεσε προοίμιο της ανόδου του Χίτλερ– οι λάθος πολιτικοί χειρισμοί, η έλλειψη οικονομικού προσανατολισμού καθώς και η υποτίμηση του πληθωριστικού κινδύνου άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου οδηγώντας σε οικονομικό μαρασμό και άνοδο του φασισμού και των εθνικοσοσιαλιστών.
Οι πολιτικές που ακολούθησε το Βερολίνο και επέβαλε στην Ευρώπη είχαν ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα: Άνοδο της ακροδεξιάς, οικονομικό μαρασμό και ανυπολόγιστες ζημιές στον οικονομικό φλοιό πολλών χωρώνκαθώς και διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής.
Τώρα, με καθυστέρηση δυο και πλέον ετών, οι συνθήκες για πιο ουσιαστικές και παρεμβάσεις φαίνεται ότι έχουν ωριμάσει. Η ΕΚΤ αλλάζει στάση και προσέγγιση, δεν επικεντρώνεται μόνο στους δείκτες αλλά επιζητά και την αποδοτικότητα των κινήσεών της στις Μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Οι χαράκτες της οικονομικής πολιτικής μοιάζουν τώρα έτοιμοι να παρέμβουν στη ρίζα του προβλήματος και να δώσουν λύσεις.
Η ρευστότητα αν και πλεονάζει δεν φτάνει ποτέ στις επιχειρήσεις, δεν χρηματοδοτεί την ανάπτυξη αλλάπαγιδεύεται σε επενδυτικές δραστηριότητες, σε κρατικά ομόλογα και σε καταθέσεις. Ετσι το λιμνάζον χρήμα πολλαπλασιάζεται και συγκεντρώνεται.
Η ΕΚΤ προσπαθώντας να σπάσει αυτό τον φαύλο κύκλο ετοιμάζεται να μειώσει τα επιτόκια, να επιβάλει φόρο καταθέσεων (δηλαδή αρνητικά επιτόκια) στο overnight των τραπεζών στο Ευρωσύστημα και να απελευθερώσει κεφάλαια μέσω της αγοράς ακόμα και εταιρικών χρεογράφων από τις τράπεζες.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που στην ΕΚΤ συζητούν για πακέτο μέτρων ώστε προκαλέσουν σεισμό στο σύστημα και όχι για σταδιακή λήψη πρωτοβουλιών καθώς ο αντίκτυπος χάνετε και οι οικονομίες δεν ανταποκρίνονται στη θεραπεία.