Σήμερα, πήγα να παραδώσω ένα παλτό στο καθαριστήριο, το οποίο βρίσκεται στη διπλανή πολυκατοικία.
Ο ιδιοκτήτης με ενημέρωσε ότι δεν δέχεται πλέον ρούχα για καθαρισμό και ότι θα παραμείνει ανοικτός μέχρι την επόμενη Παρασκευή, ώστε να παραλάβουν οι πελάτες τα ρούχα που είχαν δώσει για καθαρισμό κατά το προηγούμενο διάστημα.
Όταν τον ρώτησα γιατί κλείνει, μου απάντησε χαμογελαστά: «Από το πολύ success story. Εδώ ο κόσμος δεν έχει να φάει, θα πληρώσει για να καθαρίσει ρούχα; Τα πετάνε όλοι πλέον στο πλυντήριο του σπιτιού τους και ο,τι βγει».
Θα μου πείτε, σιγά την είδηση, σε όλη τη χώρα τα λουκέτα πάνε σύννεφο. Μόνο που τα λουκέτα είναι σαν τα τροχαία ατυχήματα, που ακούμε στα δελτία ειδήσεων.
Άλλο πράγμα να ακούς ότι σκοτώθηκαν 30 άγνωστοι σε διάφορες γωνιές της χώρας και άλλο να μαθαίνεις ότι σκοτώθηκε ο γείτονάς σου, που τον ήξερες χρόνια.
Άλλο πράγμα να ακούς ότι πέφτουν χιλιάδες λουκέτα και άλλο να λουκετιάζει ο γείτονάς σου, που σε εξυπηρετούσε χρόνια, που ήξερες αυτόν και την οικογένειά του, που αναρωτιέσαι πως θα ταΐσει τα παιδιά του. Όχι επειδή έχουν μεγαλύτερη αξία από τα παιδιά των άλλων, αλλά γιατί τα έζησες να μεγαλώνουν δίπλα σου, τους μιλούσες και έκανε πλάκα μαζί τους.
Έφτασε λοιπόν η ανάπτυξη και στη γειτονιά μου.
Και πολύ άργησε φίλε μου να φτάσει στη γειτονιά σου.
Στην Αθήνα το ζουμε εδώ και καιρό το success story.Χασαμε τον φουρναρη της γειτονιάς,τον περιπτερά της γειτονιάς,το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς,κτλ.
Για τις αυτοκτονίες γιατί δεν μιλάει κανείς; Τις ξεχάσαμε;
Φέσι 38 εκατ. την ημέρα στο δημόσιο το Μάιο από τους φορολογούμενους! ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ…των λουκέτων!
Πηγή: http://www.capital.gr/News.asp?id=1822801