Τι και αν με την αποδοχή της αίτησης προσωρινής διαταγής του οφειλέτη, το δικαστήριο διατάσσει την αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων κατά του αιτούντα; Οι τράπεζες έχουν απώτερο στόχο, τον οποίο θέτουν εκμεταλλευόμενες το κενό που δημιουργείται στην προστασία των υπερχρεωμένων νοικοκυριών.
Στο πλαίσιο του νόμου 4161/2013, η προσωρινή διαταγή απαγορεύει την αναγκαστική εκτέλεση κατά της περιουσίας του οφειλέτη, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «διατάσσει τη μη μεταβολή της πραγματικής και νομικής κατάστασης της περιουσίας του αιτούντος μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της κρινόμενης αίτησης». Ωστόσο, δεν απαγορεύει την έκδοση διαταγών πληρωμής κατά του οφειλέτη. Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις οι τράπεζες προβαίνουν στην έκδοση διαταγών πληρωμής κατά οφειλετών παρά το γεγονός ότι έχουν στα χέρια τους προσωρινή διαταγή!
Αν λοιπόν, ο δανειολήπτης δεν ασκήσει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής κινδυνεύει να βρεθεί ενώπιων μίας πολύ δυσάρεστης έκπληξης στο μέλλον. Διότι, στο σημείο αυτό διαπιστώνεται η ύπαρξη ενός νομικού κενού. Όταν τελικά εκδοθεί μετά από εύλογο χρονικό διάστημα η οριστική απόφαση επί της κρινόμενης αίτησης του δανειολήπτη, είναι πιθανόν το δικαστήριο να έχει αποφασίσει ακόμη και κούρεμα της οφειλής του δανειολήπτη σε σχέση με το ποσό βάσει το οποίο εκδόθηκε η διαταγή πληρωμής εναντίον του. Για παράδειγμα, αν η διαταγή πληρωμής έχει εκδοθεί για χρέος ύψους 15.000 ευρώ, το δικαστήριο μπορεί να μειώσει το χρέος στα 4.000 ευρώ. Τι θα γίνει με το υπόλοιπο του ποσού ύψους 11.000 ευρώ που περιλαμβάνεται στη διαταγή πληρωμής; Είναι πιθανόν να τα διεκδικήσει η τράπεζα από τον οφειλέτη;
«Είναι πιθανόν η τράπεζα να τα διεκδικήσει από το δανειολήπτη διότι η οριστική απόφαση μπορεί να επιλύει την οικονομική εκκρεμότητα που δημιουργείται. Όμως, δεν είναι σίγουρο. Για αυτό και κρίνεται απαραίτητο να ασκείται ανακοπή επί της διαταγής πληρωμής» εξήγησε μιλώντας στο radio1d.gr ο δικηγόρος – συνεργάτης του Συλλόγου Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος Χάρης Ανεσίδης.