γράφει ο Begar
Φοβάμαι την έξοδο της χώρας στις «αγορές», αυτή την έξοδο που τόσο διαφημίζει η κυβέρνηση ως κάτι καλό για τη χώρα.
Τη φοβάμαι όχι για τους λόγους που επικαλείται η αντιπολίτευση.
Τη φοβάμαι γιατί μέχρι τώρα, για να ξοδέψει η κυβέρνηση μια δεκάρα, έπρεπε να το εγκρίνει η τρόϊκα.
Μήπως από αύριο αρχίσουμε πάλι να δανειζόμαστε, να τα «τρώμε μαζί» με τους πολιτικούς, αλλά ο λογαριασμός θα έρχεται πάλι σε μας, τους πολίτες – υποζύγια αυτής της χώρας;
Φίλε, Begar !
Δεν έχει πραγματικά νόημα να λέμε ότι φοβόμαστε ότι θα ξεκινήσει πάλι ένα όργιο σπατάλης ή αυτό, εκείνο ή το άλλο…
Το μόνο που πρέπει να φοβάσαι είναι εμάς…Εσένα, εμένα, τον κόσμο…
Αν δεν έχουμε ξυπνήσει πραγματικά …Και νομίζω δεν έχουμε !
Αν δεν καταλάβαμε ακόμη τι πήγε στραβά ! …Είναι σίγουρο πως δεν καταλάβαμε σχεδόν τίποτε !
Αν συνεχίσουμε να περιμένουμε λύσεις από την τηλεόραση…ή τον ουρανό…ή την
“καλή” μας τύχη…Και νομίζω ότι αυτό κάνουμε!
Αν περιμένουμε Σωτήρες και Μεσσίες…Και νομίζω αυτούς περιμένουμε !
Να φοβάσαι ! Τα πάντα! Εγώ τα φοβάμαι και τα περιμένω !
‘Τι άλλαξε πραγματικά ? Τίποτε…πέρα από την υποτίμησή μας…Οικονομική και ηθική !
Οι ίδιοι μαλάκες είμαστε και ανάλογα μας αντιμετωπίζουν…
Ζητήσαμε και επιδιώξαμε ΕΜΕΙΣ (Όχι η τηλεόραση…ούτε οι Μεσσίες και Σωτήρες που φαντασιωνόμαστε…)…Απαιτήσαμε να αλλάξουν οι κανόνες του στημένου παιχνιδιού ? Ζητήσαμε Σύνταγμα δικό μας, που το φτιάξαμε και το εγκρίναμε εμείς…οι Πολίτες ?
Ρητορική ερώτηση με προφανή απάντηση που φανερώνει τη γύμνια μας σαν άνθρωποι και σαν κοινωνία !
Δεν το κάναμε… Τα ίδια βόδια είμαστε !
Λοιπόν φίλε Begar, να φοβάσαι !
Έχεις δίκιο να φοβάσαι !