Τα στοιχεία για την ανεργία από τη γειτονική Βουλγαρία έρχονται να καταρρίψουν με παταγώδη τρόπο το μύθο που αναπαράγουν σε όλους τους τόνους εν χορώ τα κόμματα της πλουτοκρατίας.
Ότι δηλαδή αν το λεγόμενο «εργατικό κόστος» (μισθολογικό συν εργοδοτικές εισφορές) πέσει στα ανταγωνιστικά επίπεδα των γειτονικών χωρών και συνάμα μειωθούν και οι φορολογικοί συντελεστές για τα κέρδη των επιχειρήσεων στα ίδια επίπεδα, δηλαδή στο 10%, τότε θα επιτευχθεί η πολυπόθητη «ανάπτυξη» και θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που έδωσαν τα συνδικάτα της γειτονικής χώρας, την τελευταία τριετία χάθηκαν 400.000 θέσεις εργασίας, παρά το γεγονός ότι ο κατώτατος μισθός έφτασε στα 135 ευρώ.
Την ίδια στιγμή οι μισθοί πείνας, η φτηνή και ανασφάλιστη εργατική δύναμη δε μειώνει την ανεργία, που ανερχόταν στο 12,6% τον περασμένο Μάρτη, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Γιούροστατ.
Κι όμως, αυτή είναι η «ανάπτυξη» που οραματίζονται οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., της ΔΗΣΥ, που επιχειρούν μάλιστα να λανσάρουν ως μονόδρομο και ως το «φάρμακο» για την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Είναι ολοφάνερο ότι αυτό που υπόσχονται στην πραγματικότητα είναι μισθοί των 200-300 ευρώ, προσωρινές θέσεις εργασίας και ευέλικτες μορφές απασχόλησης, ενώ ταυτόχρονα οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα απαλλαγούν πλήρως από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές.
Με άλλα λόγια, προκειμένου να υπάρξει «βιώσιμη ανάπτυξη», που θα διασφαλίζει δηλαδή την αειφόρο κερδοφορία του κεφαλαίου, οι εργαζόμενοι πρέπει να μετατραπούν σε σύγχρονους σκλάβους των μονοπωλίων και ο λαός να εξαθλιώνεται.
Η σκληρή πραγματικότητα «κραυγάζει». Ανάπτυξη με γνώμονα τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες μπορεί να υπάρξει μόνο από μια λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, με πανεθνικό σχεδιασμό, με εργατικό έλεγχο, έξω από τα πλαίσια της ΕΕ και με μονομερή διαγραφή του χρέους.
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης