Γύρισε η κόρη μου στο σπίτι χτες αφού είχε περάσει πρώτα από ένα πολυκατάστημα όπου έψαχνε να βρει ένα δώρο που πρέπει να κάνει. Τι έγινε? μου λέει. Μοιράζουν λεφτά? Της τρελής γινόταν. Φορτωμένοι με τσάντες γύρω μου. Στα ταμεία πανικός… Γίνανε τίποτα αυξήσεις, τίποτα ευρώ έβρεχε από τον ουρανό και δεν το πήραμε χαμπάρι?
Τότε γυρίζει ο Χότζας, με τα μάτια γεμάτα έκπληξη. Τι να σου πω βεζίρη μου, λέει. Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται τώρα Έχουν βγει όλοι έξω και ψωνίζουν. Τα μαγαζιά γεμάτα. Κόσμος στις ταβέρνες, στα καφενεία. Κόσμος που γλεντάει κι αγοράζει σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Αχ.. λέει τότε ο βεζίρης. Χότζα μου τώρα αρχίζει ο πραγματικός κίνδυνος. Γιατί καταλάβανε πως θα τους τα πάρουμε όλα και τα τρώνε…..
Το πρόβλημα κύριοι της κυβέρνησης και της τρόικα είναι πως πλέον βάλατε χέρι σε όλους συμπεριλαμβανομένων των καλοζωισμένων πελατών σας. Εκείνων που νόμιζαν πως είναι παιδιά ανώτερου θεού. Κι όσο τα βάζατε με τους φουκαριάρηδες, τη φτωχολογιά γνωστό το παραμύθι. Αρχίσατε να ξεζουμίζετε τους πιο αδύναμους και φράγκο δε βγάλατε γιατί το μόνο που καταφέρατε είναι να υπάρχουν χιλιάδες χρεωμένοι. Δεν μαζέψατε φόρους από τους φουκαριάρηδες απλά του κάνατε να χρωστάνε στην εφορία, στη ΔΕΗ, στις Τράπεζες, στα μαγαζάκια που έχουν ανοίξει οι μαυραγορίτες. Οι φτωχοί χρωστάνε αυτοί τη στιγμή σ΄οποιον μιλάει ελληνικά!! Και τώρα πιστέψατε ότι θα πάρετε από όσους κρατιούνται ακόμα.Ομως εσάς δεν σας ψήφισαν, όσοι σας ψήφισαν με γνώμονα τη σωτηρία της πατρίδας, αλλά της σωτηρίας του εαυτούλη τους. Αν οι έλληνες ψηφορόροι κύριε Πρωθυπουργέ είχαν στο μυαλό τους την αξιοπρέπεια, τη σωτηρία της πατρίδας, την αντίσταση στους νεοαποικιοκράτες δεν θα ψήφιζα εσάς που είστε παιδί τους και πιστός ακόλουθος των επιθυμιών τους, θα προσπαθούσαν να βγάλουν από τα σπλάχνα τους έναν Κίρχνερ, ένα Κορία, έναν Τσάβες όχι εσάς (όχι πως υπάρχουν τέτοιοι στην Ελλάδα, αλλά λέμε τώρα, στη φαντασία μας)
Αλλά το βλέπετε τι θα γίνει ε? Τα πολλά λεφτά είναι ήδη έξω. Τα εδώ λεφτά θα φαγωθούν. Με κάθε τρόπο. Θα γίνουν μεγαλύτερες κομπίνες από ότι γινόντουσαν. Δεν θα ζητάει ο κόσμος αποδείξεις ούτε από εκείνους που ζήταγε. Δεν θα εμπιστεύονται ούτε τράπεζες, ούτε τα ομόλογα, ούτε θα τζογάρουν. Θα τα τρώνε ή θα τα κρύβουν ή θα τα φυγαδεύουν όσοι τάχουν. Γιατί κανείς δε πιστεύει στο ελπιδοφόρο μέλλον που οραματίζεται ο Πρωθυπουργός κι η παρέα του. Γιατί κανείς δεν πιστεύει σε τίποτα πια εκτός από την προσωπική επιβίωση. Δεν είναι χώρα η Ελλάδα πλέον. Είναι χώρος που θα τα δούμε όλα.
Από ποιους θα εισπράξετε? Από αυτούς που δεν τους έχει μείνει ούτε για φαΐ ή από αυτούς που είναι οι πρώην πελάτες σας κι έχουν εκπαιδευτεί άριστα στη κομπίνα, την εξυπηρέτηση του εαυτού τους και ξέρουν όλα τα κόλπα? Από ποιους θα εισπράξετε από την ίδια την ελίτ που εξυπηρετείτε και που λειτουργεί μόνιμα για πάρτη της και καμιά σχέση δεν έχει με την πατρίδα που κατοικεί? Ποιοι είναι οι πρόθυμοι να ανεχθούν πλέον το μαστίγωμα ενός συστήματος ανώμαλου και ηλίθιου τελικά που θα βγάλει τα μάτια του μόνο του?
Θέλετε το παράδειγμα του πετρελαίου? Δεν αγοράσαμε πετρέλαιο με τους αυξημένους φόρους. Απλά δε βάλαμε πετρέλαιο. Ο φίλος που μας έβαζε κάθε χρονιά πετρέλαιο έχει βαρέσει δέκα εγκεφαλικά φέτος. Το χει κλειδώσει το μαγαζί. Αυξήσατε τους φόρους? Εκεί κρέμεται το χαρτί της εφορίας στο τοίχο απλήρωτο. Παίζουν με τα τρόφιμα και τα νεύρα μας? Χιλιάδες προϊόντα είναι απούλητα στα ράφια και θα πάνε στις χωματερές κι οι εταιρείες απολύουν κι άλλους κι άλλες κλείνουν η μια πίσω από την άλλη. Ο τομέας της υγείας? Όσοι δεν έχουν χτυπιούνται αβοήθητοι, πεθαίνουν κι ένα άλλο κομμάτι καλοζοωισμένο άμα το ζορίσεις πολύ θα παίρνει φάρμακα από το εξωτερικό, θα πάει σε κλινικές στην Ελβετία!
Ναι δεν έχουμε καμιά σχέση με την Αργεντινή όπως ακριβώς το είπατε. Μόνο που αναφέρατε τους λάθος λόγους. Το χρέος μας είναι το ίδιο απεχθές και μεγαλύτερο. Η δαγκάνα που μας έχει κλείσει είναι χειρότερη. Αλλά η διαφορά μας με την Αργεντινή δεν έχει να κάνει με το χρέος αλλά με την εθνική συσπείρωση. Στην Αργεντινή κάποια στιγμή βγήκαν ΟΛΟΙ στους δρόμους κι οι προδότες πολιτικοί έφυγαν άρον άρον με το ελικόπτερο όσοι προλάβανε. Ο κόσμος μπούκαρε σε σούπερ μάρκετ και τράπεζες και τα έκανε γυαλιά καρφιά. Γίνανε σκηνές που έμειναν στην ιστορία. Οι κυβερνήσεις έπεφταν η μια μετά την άλλη και στο τέλος ο κόσμος ΑΝΑΓΚΑΣΕ τη κυβέρνηση να αλλάξει ρότα. Αυτή η συσπείρωση του λαού είναι που είναι ανύπαρκτη στην Ελλάδα. Ναι σ΄αυτό διαφέρουμε. Εδώ δεν έχουμε εκατομμύρια που κατέβηκαν στους δρόμους με τις άδειες κατσαρόλες. Δεν έχουμε ανθρώπους που μπήκαν με το έτσι θέλω στις τράπεζες πιάνοντας τους τραπεζίτες από το γιακά, ούτε στα σούπερ μ μάρκετ απαιτώντας να πάρουν φαΐ που δεν είχαν.
Εδώ έχουμε αυτό που μας μάθατε τόσο καλά να κάνουμε τόσα χρόνια. Κοιτάμε τη πάρτη μας. Οι φτωχοί κοιτάζουν να επιβιώσουν με κάθε τρόπο, μόνοι τους. Ζουν χωρίς ελπίδα το δράμα τους. Χωρίς βοήθεια από κανέναν. Ούτε από εκείνους που λένε μεγάλα λόγια – φούμαρα. Οι πλούσιοι κοιτάνε να κάνουν μπίζνες πάνω από το πτώμα. Κι η μεσαία τάξη που διαλύεται σιγά σιγά προσπαθεί να βρει τρόπους να φυλάξει τη θέση της όχι να σας στείλει με το ελικόπτερο σπίτι.
Ναι υποφέρουμε όπως στην Αργεντινή και θα υποφέρουμε ακόμα χειρότερα. Αλλά το έχουμε πάρει αλλιώς. Ίσως τελικά να τη πατήσετε από εκείνους που δεν φανταζόταν κανείς. Το πελατειακό σας κράτος. Ίσως τελικά οι κινητοποιήσεις, οι απεργίες, οι απειλές να γίνουν από τους ανθρώπους που νόμιζαν πως θα είναι στο απυρόβλητο. Κάποιος είχε πει πως οι επαναστάσεις δεν γίνονται από εκείνους που δεν έχουν να φάνε, αλλά από εκείνους που δεν έχουν να φάνε για τρεις μέρες. Αυτό πρέπει να το προσέξετε ιδιαίτερα. Τους οργανωμένους στις αντιμνημονιακές δυνάμεις δεν τους φοβηθήκατε. Τους αγανακτισμένους στις πλατείες τους ονομάσατε πανηγηρτζίδες. Τους φτωχούς του θεωρείτε ανίκανους να ορθώσουν κεφάλι, εξασφαλισμένοι κι από τα ξεπουλημένα συνδικάτα. Την ελίτ την έχετε στα όπα όπα. Αλλά καποια στιγμή, όσο αυξάνεται ο αριθμός των εισερχόμενων στον καιάδα των μνημονίων, και πατάνε ο ένας πάνω στον άλλον, η σωρός αποκτάει ύψος. Ανεβαίνει συνέχεια. Και κάποιοι θα φτάσουν αναγκαστικα στο άνοιγμα… Και τότε?