ροσδοκώντας μείωση των μη-εξυπηρετούμενων δανείων, λόγω της βελτίωσης της οικονομικής κατάστασης στη χώρα και εν αναμονή νέας παρέμβασης για τη διευθέτησή τους, οι διοικήσεις επιμένουν στη λύση των τηλεφωνικών και νομικών ενεργειών, πλήττοντας καίρια την εικόνα των τραπεζών.
Όπως προκύπτει όμως από τα στοιχεία της BlackRock οι ελληνικές τράπεζες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα δομής, οργάνωσης και διαχειριστικής διαφάνειας τα οποία ανεβάζουν το ρίσκο και δεν βοηθούν την προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων υψηλής διαβάθμισης και προστιθέμενης αξίας.
Η Bank For International Settlements και το ΔΝΤ έχουν κατ επανάληψη επισημάνει τα προβλήματα της παραγωγής κερδών από επενδυτικές ενέργειες και από κινήσεις στο money market, υποστηρίζοντας ότι συνεπακόλουθο ρίσκο αφαιρεί μεγαλύτερα –κατ αναλογία- κεφάλαια στο πλαίσιο της αντιστάθμισης κινδύνου.
Συνεπώς οι τράπεζες οφείλουν να επικεντρωθούν στη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, βελτιώνοντας τις εσωτερικές δομές τους, την αποτελεσματικότητα των μηχανισμών και την ταχύτητα απόκρισης τους, ώστε να περιοριστούν πολύ περισσότερο και σε λιγότερο χρόνο τα λεγόμενα NPL’s.
Αν οι τράπεζες παρουσιάσουν δείγμα επιτάχυνσης και αύξησης των ρυθμίσεων NPL’s στην αξιολόγηση της ΕΚΤ το Νοέμβριο τότε το όφελος θα είναι πολλαπλό. Όπερ σημαίνει ότι θα μειωθούν ευθύς αμέσως τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ως απόλυτο ποσό, ενώ παράλληλα θα γίνει αναπροσαρμογή –και αναδρομική- των προβλέψεων για επισφάλειες, αποδεσμεύοντας περισσότερα κεφάλαια και τροφοδοτώντας την εσωτερική δημιουργία κεφαλαίου.
Σε αυτή την κατεύθυνση μπορεί να συμβάλει και η μεταβολή των λειτουργικών μοντέλων, μετατρέποντας τις τράπεζες και τα συστήματά τους σε κόμβους εξυπηρέτησης και διασύνδεσης. Τέτοιες κινήσεις θα οδηγήσουν σε αύξηση της παραγωγικότητας, της αποδοτικότητας ιδίων κεφαλαίων και θα δείξουν καθετοποίηση του κόστους και επίτευξη οικονομιών κλίμακος. Παράλληλα οι τράπεζες θα βρεθούν να εμπλέκονται ενεργά και παθητικά στη διακίνηση του χρήματος στην καθημερινότητα, διαμορφώνοντας παράλληλα νέες σχέσεις με τους καταναλωτές και φεύγοντας από τη ζημιογόνο και αναποτελεσματική κλασική τραπεζική.
Στο επίπεδο επιχειρήσεων αντίστοιχες ενέργειες μπορούν να υλοποιηθούν τόσο με τη συγκέντρωση του συνόλου των αναγκών και συναλλαγών της εκάστοτε εταιρίας ή επαγγελματία στις ηλεκτρονικές και εναλλακτικές υποδομές της τράπεζας, περιορίζοντας δραστικά το χρόνο που απαιτείται για τις συναλλαγές με το Δημόσιο και εξοικονομώντας χρόνο και χρήμα για τους πελάτες.
Υπ αυτό το πρίσμα οι τράπεζες θα «βάλουν χέρι» στη ρευστότητα που κατευθύνεται προς το Δημόσιο και προς άλλες επιχειρήσεις. Ετσι θα θέσουν σε νέες βάσεις τις σχέσεις τους πελάτες και θα χτίσουν νέο κύκλο εμπιστοσύνης.
Το σύνολο των κινήσεων αυτών μπορεί συνδυαστικά να απαντήσει πειστικά στα ερωτηματικά εποπτικών αρχών και επενδυτών για την επόμενη μέρα.