Κατ’ επανάληψη οι ελληνικές τράπεζες έχουν κατηγορηθεί για τοκογλυφικά επιτόκια δανεισμού, ιδιαίτερα με πιστωτικές κάρτες, καθώς κατά σύστημα «κουρελιάζουν» τη νομολογία του Αρείου Πάγου που έχει θέσει πλαφόν στα επιτόκια. Αυτή τη δύσκολη εποχή, όμως, φαίνεται ότι οι τράπεζες δείχνουν τέτοια ύποπτη ανοχή στα κυκλώματα τοκογλύφων που υπόσχονται «μετρητά σε ένα λεπτό», ώστε να μιλάμε πλέον για άτυπο συνεταιρισμό τους με τα εγκληματικά κυκλώματα!
Όσο η κρίση «παγώνει» την καταναλωτική πίστη, μετατρέποντας τις τράπεζες από χορηγούς σε… απορροφητήρες ρευστότητας, οι τοκογλύφοι κάνουν όλο και καλύτερες δουλειές, έχοντας φθάσει τον τελευταίο καιρό να μετατρέψουν τις δραστηριότητές τους σε υγιέστατες… παρατράπεζες με εκτεταμένες δραστηριότητες στην καταναλωτική πίστη. Μόνο που τα δάνεια που χορηγούν οι τοκογλύφοι αναλαμβάνουν να εισπράττουν, ως οφειλές από πιστωτικές κάρτες, οι επίσημες τράπεζες, που υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι κάνουν «στραβά μάτια» στις τοκογλυφικές πρακτικές:
Οι τοκογλύφοι που υπόσχονταν με κακοτυπωμένα φυλλάδια «μετρητά σε ένα λεπτό με την πιστωτική σας κάρτα» έχουν εκσυγχρονιστεί σε τέτοιο βαθμό, που διαθέτουν αρκετές ιστοσελίδες για να διαφημίζουν από το ίντερνετ τις υπηρεσίες τους, ενώ οι άνθρωποί τους βρίσκονται σε όλες τις ελληνικές πόλεις, δημιουργώντας άριστα παρατραπεζικά δίκτυα. Τη δράση των τοκογλύφων έχει αναλάβει να διαλευκάνει η Εισαγγελία της Αθήνας, κατόπιν αναφοράς που υπέβαλε ο Συνήγορος του Καταναλωτή. Στην έρευνα έχει ενεργοποιηθεί και το τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ασφάλειας.
Η πρακτική που χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι τοκογλύφοι συνδέει ευθέως την τοκογλυφία με τη νόμιμη τραπεζική. Οι σύγχρονοι τοκογλύφοι δεν «δένουν» πια τους πελάτες τους με προσημειώσεις σε ακίνητα, ή με… φιλικές επισκέψεις μπράβων της νύχτας, αλλά προτιμούν την «καθαρή» οδό: μεταβιβάζουν στο νόμιμο τραπεζικό σύστημα την είσπραξη των τοκογλυφικών απαιτήσεων!
Τα δάνεια δίνονται με πιστωτικές κάρτες, ακόμη και αν οι κάτοχοί τους έχουν ξεπεράσει τα πιστωτικά όρια. Ο τοκογλύφος πληρώνει μερικές δόσεις για να ενεργοποιηθεί η κάρτα και, στη συνέχεια, αξιοποιεί το πλαφόν για αγορές με άτοκες δόσεις, που είναι κατά κανόνα μεγαλύτερο από το γενικό πιστωτικό όριο της κάρτας, για να δώσει δάνειο στον πολίτη που έχει ανάγκη. Για παράδειγμα, μια κάρτα με όριο 10.000 ευρώ, που ήδη έχει ξεπερασθεί, μπορεί να ενεργοποιηθεί και πάλι με πληρωμές δύο δόσεων. Η ίδια κάρτα μπορεί να έχει 13.000 ευρώ όριο για αγορές με άτοκες δόσεις. Ο τοκογλύφος πληρώνει π.χ. 1000 ευρώ για να κατεβάσει το χρέος στις 9.000, δίνει άλλα 4.000 ευρώ μετρητά ως δάνειο και από τα 5.000 ευρώ που έχει χορηγήσει παρακρατά 1.000 ευρώ για τόκους.
Οι αγορές με άτοκες δόσεις φορτώνονται, βέβαια, στον κάτοχο της κάρτας. Ο τοκογλύφος φροντίζει να αγοράσει πραγματικά εμπορεύματα, τα οποία μεταπωλεί για να πάρει το κεφάλαιό του, έχοντας εισπράξει προκαταβολικά και τους τόκους. Από ‘κει και μετά το λόγο έχει η τράπεζα, που αναλαμβάνει να εισπράξει το υπέρογκο χρέος από τον πελάτη με όλους τους νόμιμους τόκους, οι οποίοι επιβαρύνονται με επιτόκιο υπερημερίας, όταν ο πελάτης αρχίσει να καθυστερεί. Έτσι, μια μικρή διευκόλυνση λίγων χιλιάδων ευρώ φθάνει να γίνεται «βρόχος», καθώς κατά κανόνα οι δανειολήπτες, που ήδη βρίσκονταν σε ανάγκη, δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν το νέο, «φουσκωμένο» χρέος και καταλήγουν στη σφαίρα ενδιαφέροντος των εισπρακτικών γραφείων των τραπεζών, με ό,τι αυτό σημαίνει.
Οι τράπεζες σε αυτή την υπόθεση φαίνονται ως «συνένοχες» με τους τοκογλύφους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, διεφθαρμένα στελέχη τους παρακάμπτουν για λογαριασμό των τοκογλύφων τους περιορισμούς και ανεβάζουν πιστωτικά όρια «μισοπεθαμένων» πιστωτικών καρτών, για να διευκολυνθεί στις δικές του χορηγήσεις δανείων ο τοκογλύφος. Περιέργως, αυτές οι παρακάμψεις των διαδικασιών πιστοληπτικής αξιολόγησης των πελατών, που κανονικά θα έπρεπε να είναι αυστηρές, αφού περνούν από τα κεντρικά συστήματα των τραπεζών, δεν έχουν κινήσει την προσοχή των διοικήσεων.
Επιπλέον, όμως, οι τράπεζες που φημίζονται για τα υπερσύγχρονα ηλεκτρονικά τους συστήματα, αλλά και για την προσεκτική αξιολόγηση όλων των χορηγήσεων, ιδιαίτερα σε καιρούς κρίσης, δεν έχουν «πάρει χαμπάρι» όλες αυτές τις περίεργες κινήσεις στους λογαριασμούς των καρτών, που αν μη τι άλλο από την άποψη της διαχείρισης πιστωτικών κινδύνων θα έπρεπε να έχουν σημάνει πολλούς συναγερμούς.
Χιλιάδες κάρτες που γίνονται «όχημα» τοκογλυφίας εμφανίζονται ξαφνικά να «παραφουσκώνουν» με μεγάλης αξίας αγορές με άτοκες δόσεις, χωρίς αυτό να προκαλεί αντιδράσεις των τραπεζών, παρότι όλοι ξέρουν πια ότι οι παρατράπεζες που έχουν στηθεί με άξονα τις καθ’ όλα νόμιμες πιστωτικές κάρτες κάνουν θραύση και οι πρακτικές τους είναι γνωστές σε όλους, πολύ περισσότερο στους νόμιμους τραπεζίτες.
Πολύ εύκολο για τις τράπεζες να αναφέρουν στις αρχές αυτές τις περίεργες συναλλαγές, για να διευκολύνουν την έναρξη ερευνών, που θα εντοπίσουν τους τοκογλύφους, αλλά δυστυχώς οι αρχές ενεργοποιήθηκαν με μεγάλη καθυστέρηση, όχι από καταγγελίες τραπεζών, αλλά από καταγγελίες θυμάτων των τοκογλύφων στο Συνήγορο του Καταναλωτή. Ίσως επειδή αυτή η σύγχρονη μορφή τοκογλυφίας δεν είναι απαραίτητα κακή για τις τραπεζικές business…
[sc:Πηγή id=”http://badmoney.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1831:2011-07-05-00-00-28&catid=44:2011-05-17-12-53-26&Itemid=71″ ]