Γράφει ο Θανάσης Αλαμπάσης
Εκδικάστηκε η πρώτη από τις ανακοπές που δημοσιεύω. Η διαταγή πληρωμής εκδόθηκε από σύμβαση χορήγησης τραπεζικής πίστωσης (πιστωτική κάρτα VISA της MARFIN). Η απόφαση που εκδόθηκε ακύρωσε τη διαταγή πληρωμής της τράπεζας στο σύνολό της.
Όπως έχω ξαναγράψει, η πλειοψηφία των ανακοπών κατά των διαταγών πληρωμής που εκδίδουν οι τράπεζες απορρίπτονται, συνήθως ως αόριστες. Από αυτές που γίνονται δεκτές, προσωπικά έχω δει ελάχιστες που η διαταγή πληρωμής ακυρώνεται ολόκληρη. Σε όσες περιπτώσεις η ανακοπή γίνεται δεκτή, το δικαστήριο δέχεται εν μέρει την ανακοπή, ακυρώνει τη διαταγή πληρωμής κατά το μέρος που έκρινε και διατάσσει πραγματογνωμοσύνη. Διορίζεται από το δικαστήριο πραγματογνώμονας προκειμένου να υπολογιστούν οι παράνομες χρεώσεις από τους όρους που το δικαστήριο έκρινε άκυρους.
Στις ανακοπές που δημοσιεύω μπαίνει ο ισχυρισμός ότι επειδή οι τραπεζικές συμβάσεις είναι προδιατυπωμένες και άρα οι όροι τους δεν επιδέχονται διαπραγμάτευσης, τότε ΑΚΥΡΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΟΡΟΥ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 181 Α.Κ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ (ακυρότητα μέρους επιφέρει την ακυρότητα ολόκληρης της σύμβασης αν συνάγεται ότι δεν θα είχε επιχειρηθεί χωρίς το άκυρο μέρος).
Μήπως έπρεπε να το γράψω εδώ;
Άψογος! Ένα πολύ δυνατό όπλο μόλις προστέθηκε στο οπλοστάσιο όλων ημών των “Δεν πληρώνω τα βαμπίρ”. Μπράβο Αλαμπάση!