Γράφει ο Θανάσης Αλαμπάσης
Νόμος για την “Δίκαιη δίκη και εύλογη διάρκεια αυτής”: Εισαγωγή πρωτοφανούς στα νομικά χρονικά διάταξης, που ενεργοποιείται αν τολμήσεις και αρνηθείς να αναγνωρίσεις ΠΑΡΑΝΟΜΟ προς την τράπεζα χρέος και κινηθείς δικαστικά εναντίον της!!!
Για το ύψος των εξοντωτικών τόκων που η παραπάνω διάταξη παράγει, άρθρο εδώ.
Με την ανάρτηση αυτή δημοσιεύω το νομικό σκεπτικό ως προς τη μη συνταγματικότητα της πρωτοφανούς στα νομικά χρονικά διάταξης του άρθρου 2 ν. 4055/2012, με βάση τη συνταγματική κατοχύρωση του τρόπου ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων ως διάχυτου (δυνάμενου δηλαδή να ασκηθεί από τα δικαστήρια κάθε βαθμίδας). Με τον λόγο αυτό ανακοπής, πλήττεται (και) η νομιμότητα της εν λόγω διάταξης με το σκεπτικό ότι αντίκειται ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ στα περί δικαστικής προστασίας που προβλέπει το άρθρο 20 παράγραφος 1 του Συντάγματος και το άρθρο 6 παράγραφος 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου ………
Α Ν Α Κ Ο Π Η
1. Της εταιρείας με την επωνυμία ….
ΚΑΤΑ
1. Της Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας, που φέρει την επωνυμία «………» και το διακριτικό τίτλο «…………….», πρώην «…………….» και με διακριτικό τίτλο «………….», που έχει έδρα στην Αθήνα [οδός Σταδίου αριθμ. …] και εκπροσωπείται νομίμως.
2. Της υπ’ αριθμ. 1…./2012 Διαταγής Πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κ…..
Κεφάλαια ανακοπής
6. Νόμος για την “Δίκαιη δίκη και εύλογη διάρκεια αυτής”.
—————-
6. Νόμος για την “Δίκαιη δίκη και εύλογη διάρκεια αυτής”: Εισαγωγή με το άρθρο 2 ν. 4055/2012 πρωτοφανούς στα νομικά χρονικά ρύθμισης, που ενεργοποιείται αν οφειλέτης από τραπεζική σύμβαση δανείου προσφύγει δικαστικά αρνούμενος να αναγνωρίσει ΠΑΡΑΝΟΜΟ προς την τράπεζα χρέος που δημιουργήθηκε κατόπιν εφαρμογής Γενικών Όρων Συναλλαγών (ΓΟΣ) που έχουν επανειλημμένα από τη Δικαιοσύνη κριθεί ως άκυροι και καταχρηστικοί!!! Η πρωτοφανής αυτή διάταξη του άρθρου 2 ν. 4055/2012 αντίκειται προκλητικά στα περί δικαστικής προστασίας που προβλέπει το άρθρο 20 παράγραφος 1 του Συντάγματος, όπως επίσης στο άρθρο 6 παράγραφος 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
Οι συμβάσεις δανείων που οι καταναλωτές συνάπτουν με τις ελληνικές τράπεζες από τις οποίες αυτές εκδίδονται διαταγές πληρωμής εναντίον τους, περιέχουν ουσιώδεις Όρους που είναι ΑΚΥΡΟΙ, όπως αυτοί έχουν κριθεί με τις 430/05, 1219/01, 2123/2009, 417/2010 και 652/2010 του Αρείου Πάγου, 5253/03, και 6291/00 του Εφετείου Αθηνών, 1119/02, 1208/98 και 961/07 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, 1210/2010 του Συμβουλίου της Επικρατείας κ.ά. Ομοίως και οι ΓΟΣ της υπό κρίση σύμβασης που πλήττονται με την παρούσα, έχουν επανειλημμένα κριθεί ως ΑΚΥΡΟΙ και ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΙ.
Με το νόμο 4055/2012 για την “Δίκαιη δίκη και εύλογη διάρκεια αυτής” τροποποιήθηκε το άρθρο 346 του Αστικού Κώδικα.
Από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους το άρθρο 346 του Αστικού Κώδικα προέβλεπε ότι ο οφειλέτης χρηματικής οφειλής, και αν δεν βρίσκεται σε καθυστέρηση (υπερημερία), οφείλει νόμιμους τόκους αφότου επιδόθηκε η αγωγή για το ληξιπρόθεσμο χρέος.
Το άρθρο 346 του Αστικού Κώδικα αντικαταστάθηκε πρόσφατα με το άρθρο 2 ν. 4055/2012 ως εξής: «Ο οφειλέτης χρηματικής οφειλής, και εάν δεν είναι υπερήμερος, οφείλει νόμιμους τόκους αφότου επιδόθηκε η αγωγή ή η διαταγή πληρωμής για το ληξιπρόθεσμο χρέος (τόκος επιδικίας). Το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι δύο (2) εκατοστιαίες μονάδες ΑΝΩΤΕΡΟ του τόκου υπερημερίας (!!!), όπως ο τελευταίος ορίζεται εκάστοτε από το νόμο ή με δικαιοπραξία (σύμβαση). Η προσαύξηση αυτή ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ, εάν πριν από τη συζήτηση της αγωγής ο οφειλέτης ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΕΓΓΡΑΦΩΣ ΤΗΝ ΟΦΕΙΛΗ ή ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙ εξωδίκως, ή εάν ΔΕΝ ΑΣΚΗΣΕΙ ΑΝΑΚΟΠΗ κατά της διαταγής πληρωμής αντιστοίχως!!! Με αίτημα του εναγομένου το δικαστήριο δύναται κατ` εξαίρεση, εκτιμώντας τις περιστάσεις, να επιδικάσει την απαίτηση με το νόμιμο ή συμβατικό τόκο υπερημερίας. Η εξαίρεση ισχύει ιδίως για τις κατ` εύλογη κρίση του δικαστηρίου επιδικαζόμενες χρηματικές απαιτήσεις. Από τη δημοσίευση της οριστικής απόφασης που επιδικάζει εντόκως χρηματική οφειλή ή απορρίπτει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι ΤΡΕΙΣ (3) εκατοστιαίες μονάδες ΑΝΩΤΕΡΟ του τόκου υπερημερίας (!!!). Η προσαύξηση αυτή ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ εάν δεν ασκηθεί ένδικο μέσο κατά της οριστικής απόφασης.»
Επειδή, το άρθρο 20 παρ.1 του Συντάγματος, που διασφαλίζει για όλα τα πρόσωπα το δικαίωμα δικαστικής προστασίας, καθώς και το άρθρο 6 της κυρωθείσης με το ν.δ. 53/1974 (ΦΕΚ Α΄256) Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, που επίσης κατοχυρώνει το δικαίωμα παροχής εννόμου προστασίας υπό την διατύπωση της “δίκαιης δίκης”, δεν αποκλείουν στον κοινό νομοθέτη να θεσπίζει δικονομικές προϋποθέσεις και γενικότερα διατυπώσεις για την πρόοδο της δίκης, αρκεί αυτές να συνάπτονται προς την λειτουργία των δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της δικαιοσύνης και, περαιτέρω, να μην υπερβαίνουν τα όρια εκείνα, πέραν των οποίων επάγονται την άμεση ή έμμεση κατάλυση του προστατευομένου από τις ανωτέρω διατάξεις ατομικού δικαιώματος παροχής έννομης δικαστικής προστασίας (ΣτΕ 3087/2011 Ολομ.,1583/2010 Ολομ., 3470/2007 Ολομ., 647/2004 Ολομ.).
Το τελικό επιτόκιο υπερημερίας το οποίο ίσχυσε από 09/05/2011 βάσει των επίδικων μεταξύ μας συμβάσεων ήταν σύμφωνα με την πληροφόρηση που μας παρείχε η καθ ης 13,00%. Έστω ότι η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής εκδίδονταν στις 09/05/2011, για το οφειλόμενο ποσό των 654.367,94 ευρώ. Να σημειωθεί ότι παράθεση του παραδείγματος που ακολουθεί ώστε να γίνει αντιληπτός ο τρόπος που η πληττόμενη διάταξη παράγει εξοντωτικούς τόκους, μπορεί να γίνει μόνο για παρελθόντα χρόνο (μέχρι και σήμερα), αφού τα ισχύοντα στο μέλλον εξωτραπεζικα επιτόκια δεν είναι σήμερα γνωστά.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς που προβάλλονται με την παρούσα, το εκαστοτε ισχύων νόμιμο επιτόκιο ορίζεται από το νόμο. Προς επίρρωση αυτού, επικαλούμαστε το σκεπτικό της 1219/2001 απόφασης του Αρείου Πάγου με την οποία κρίθηκε μεταξύ άλλων, ότι τα τραπεζικά επιτόκια που υπερβαίνουν το όριο που θέτει ο νόμος είναι ΠΑΡΑΝΟΜΑ (τα τραπεζικά επιτόκια ΔΕΝ μπορεί να υπερβαίνουν τα εξωτραπεζικα).
Το ισχύων ΝΟΜΙΜΟ τελικό εξωτραπεζικο επιτόκιο υπερημερίας κυμάνθηκε για την παραπάνω περίοδο (09/05/2011 έως σήμερα) ως εξής: από 10/05/2011 έως 12/07/2011 τελικό εξωτραπεζικο επιτόκιο υπερημερίας 9,00% (Ν.2842 Αρ.3 Παρ.2), από 13/07/2011 έως 08/11/2011 τελικό εξωτραπεζικο επιτόκιο υπερημερίας 9,25% (Ν.2842 Αρ.3 Παρ.2), από 09/11/2011 έως 13/12/2011 τελικό εξωτραπεζικο επιτόκιο υπερημερίας 9,00% (Ν.2842 Αρ.3 Παρ.2) , από 14/12/2011 έως 30/04/2012 τελικό εξωτραπεζικο επιτόκιο υπερημερίας 8,75% (Ν.2842 Αρ.3 Παρ.2). Για σύνολο ημερών 357, οι υπολοιπόμενοι ΝΟΜΙΜΟΙ τόκοι υπερημερίας ανέρχονται σε 57.484,52 ευρώ.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της καθ ης για το παραπάνω σύνολο των 357 ημερών, με τελικό συμβατικό επιτόκιο υπερημερίας 13% (όπως ίσχυσε με βάση την έγγραφη ενημέρωση από την καθ ης), οι υπολοιπόμενοι τόκοι υπερημερίας ανέρχονται σήμερα σε 83.126,28 (δηλαδή 25.641,76 ευρώ παραπάνω από τους τόκους που έκρινε ως νόμιμους η ΑΠ 1219/2001!!!)
Αν αυτή η ανακοπή ασκούταν στις 09/05/2011 και υποθετικά είχε τότε τεθεί σε ισχύ το άρθρο 2 ν. 4055/2012 όπως ισχύει σήμερα, το οποίο προβλέπει ότι το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι δύο (2) εκατοστιαίες μονάδες ΑΝΩΤΕΡΟ του τόκου υπερημερίας (!!!) όπως ο τελευταίος ορίζεται με τη δικαιοπραξία (υπό κρίση σύμβαση), τότε το ποσοστό του τόκου επιδικίας που θα ίσχυε για το ως άνω διάστημα θα ήταν 13% (τελικό ενήμερο συμβατικό επιτόκιο υπερημερίας) + 2% («μπόνους» από το νόμο για τη «δίκαιη» δίκη επειδή τολμήσαμε και ασκήσαμε ανακοπή αμφισβητώντας τις παράνομες χρεώσεις που προκύψαν από ΑΚΥΡΟΥΣ Γ.Ο.Σ της σύμβασης, όπως αυτοί έχουν κριθεί ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ) = 15% τόκος επιδικίας!!!
Η διάταξη δηλ αυτή θα παρήγαγε υπολειπόμενους τόκους υπερημερίας: 95.914,94!!!! Δηλαδή 38.430,42 παραπάνω από τους νόμιμους, και 12.788,66 παραπάνω από τους ήδη παράνομους που θα υπολόγιζε η τράπεζα πριν τεθεί σε ισχύ το άρθρο 2 ν. 4055/2012!!!
Η προσαύξηση αυτή ΔΕΝ ΘΑ ΙΣΧΥΕ, εάν ΔΕΝ ΑΣΚΟΥΣΑΜΕ ΑΝΑΚΟΠΗ κατά της διαταγής πληρωμής… Εάν δηλαδή αποδεχόμασταν αναντίρρητα τους ΓΟΣ της σύμβασης που έχουν κριθεί από τα δικαστήρια ως ΑΚΥΡΟΙ!!!
Από τη δημοσίευση δε της οριστικής απόφασης που τυχόν απορρίπτει την ανακοπή, το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι ΤΡΕΙΣ (3) εκατοστιαίες μονάδες ΑΝΩΤΕΡΟ του τόκου υπερημερίας (!!!). Η προσαύξηση αυτή ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ εάν δεν ασκηθεί ένδικο μέσο κατά της οριστικής απόφασης…
Επειδή, με το άρθρο 2 ν. 4055/2012 εισήχθη πρωτοφανής στα νομικά χρονικά ρύθμιση, που ενεργοποιείται αν οφειλέτης από τραπεζική σύμβαση δανείου προσφύγει στη δικαιοσύνη αρνούμενος να αναγνωρίσει ΠΑΡΑΝΟΜΟ προς την τράπεζα χρέος που δημιουργήθηκε κατόπιν εφαρμογής Γενικών Όρων Συναλλαγών που επανειλημμένα έχουν από τη Δικαιοσύνη κριθεί ως άκυροι και καταχρηστικοί. Το ποσοστό του τόκου επιδικίας που καθορίζεται με το άρθρο 2 ν. 4055/2012 σε δύο (2) εκατοστιαίες μονάδες ΑΝΩΤΕΡΟ του τόκου υπερημερίας, όπως ο τελευταίος ορίζεται εκάστοτε από το νόμο ή με δικαιοπραξία (τραπεζική σύμβαση δανείου) και παράγει τοκοφορία αφότου επιδόθηκε η διαταγή πληρωμής για το ληξιπρόθεσμο χρέος, καθώς και το ποσοστό του τόκου επιδικίας το οποίο καθορίζεται στις ΤΡΕΙΣ (3) εκατοστιαίες μονάδες ΑΝΩΤΕΡΟ του τόκου υπερημερίας (!!!) από τη δημοσίευση της οριστικής απόφασης που απορρίπτει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής, είναι κατά κοινή πείρα τέτοιου ύψους ώστε να μπορεί να θεωρηθεί ότι παρεμποδίζει το δικαίωμα της προσφεύγουσας και εν γένει του καταναλωτή να προσφύγει ενώπιον των αστικών δικαστηρίων. Τούτο θα αποδείξουμε με οικονομικές αναλύσεις στις οποίες θα αποτυπώνονται οι ΕΞΩΝΤΟΤΙΚΟΙ ΤΟΚΟΙ που η ρύθμιση παράγει.
Ως εκ τούτου και λαμβανομένου υπ’ όψη ότι, η παραπάνω ρύθμιση αντίκειται ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ στα περί παροχής δικαστικής προστασίας άρθρα 20 παρ.1 του Συντάγματος και 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ καθώς και στην αρχή της αναλογικότητας , θίγεται το δικαίωμα του διαδίκου προς παροχή έννομης προστασίας, διότι το δικαίωμα αυτό δεν αποκλείει κατ΄ αρχήν στο νομοθέτη την μεταβολή, επί τη βάσει αντικειμενικών κριτηρίων, των όρων εκδικάσεως των ενδίκων βοηθημάτων ή μέσων, με την ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ όμως να μην υπερβαίνουν τα όρια εκείνα, πέραν των οποίων επάγονται την άμεση ή έμμεση κατάλυση του προστατευομένου από τις ανωτέρω διατάξεις ατομικού δικαιώματος παροχής έννομης δικαστικής προστασίας (ΣτΕ 3087/2011 Ολομ.,1583/2010 Ολομ., 3470/2007 Ολομ., 647/2004 Ολομ.). Στην προκείμενη δε περίπτωση, δεν θίγεται απλώς το δικαίωμα του διαδίκου προς παροχή έννομης προστασίας σε πλήρη απαγόρευση παροχής δικαστικής προστασίας σύμφωνα με τα άρθρα 20 παρ.1 του Συντάγματος και 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ, αλλά επιπλέον η απαγόρευση του δικαιώματος του διαδίκου προς παροχή έννομης προστασίας επιχειρείται προκλητικά ακόμη και στην περίπτωση που αμφισβητείται χρέος που προσήλθε από ΓΟΣ τραπεζικών συμβάσεων που έχουν ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΑ ΚΡΙΘΕΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ (βλ. αποφάσεις 430/05, 1219/01, 2123/2009, 417/2010 και 652/2010 του Αρείου Πάγου, 5253/03, και 6291/00 του Εφετείου Αθηνών, 1119/02, 1208/98 και 961/07 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, 1210/2010 του Συμβουλίου της Επικρατείας κ.α)
Η προκλητική για το νομικό πολιτισμό μας αυτή διάταξη, μέλλεται να οδηγήσει σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα, σε βίαιη μεταβολή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της ελληνικής ιδιωτικής περιουσίας, αμέσως μόλις -κατ εντολή των ξένων δανειστών μας- απαγορευθεί το μέτρο της αναστολής των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας, όπως αυτό ισχύει από το έτος 2008 για οφειλές έναντι των τραπεζών έως 200.000 ευρώ.
Επειδή με βάση όλα τα παραπάνω δέον όπως η προσβαλλόμενη με την παρούσα Διαταγή Πληρωμής ακυρωθεί, άλλως εξαφανισθεί.
Επειδή η παρούσα Ανακοπή μας ασκείται νόμιμα και εμπρόθεσμα.
Επειδή είναι βάσιμοι όλοι οι ισχυρισμοί της παρούσης λόγοι για τους οποίους η πληττόμενη Διαταγή Πληρωμής είναι άκυρη στο σύνολό της, αφού όλοι οι ισχυρισμοί και οι ενστάσεις προσβάλουν το κύρος αυτής στο σύνολό της,
Επειδή το Δικαστήριό Σας είναι καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
και με την ρητή επιφύλαξη των δικαιωμάτων μας
ΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ
Να γίνει δεκτή η παρούσα υπό κρίση Ανακοπή μας καθ’ όλο αυτής το αιτητικό.
Να ακυρωθεί, άλλως εξαφανισθεί στο σύνολό της η με αριθμό …../2012 διαταγή πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κ…,
Να κριθεί αντίθετη προς το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ η πρόβλεψη της πρωτοφανούς διάταξης του άρθρου 2 ν. 4055/2012 που ενεργοποιείται αν ο οφειλέτης από τραπεζική σύμβαση δανείου προσφύγει δικαστικά αρνούμενος να αναγνωρίσει ΠΑΡΑΝΟΜΟ προς την τράπεζα χρέος που δημιουργήθηκε κατόπιν εφαρμογής Γενικών Όρων Συναλλαγών (ΓΟΣ) που έχουν επανειλημμένα κριθεί με τελεσίδικες και αμετάκλητες αποφάσεις ως άκυροι και καταχρηστικοί, με βάση τη συνταγματική κατοχύρωση του τρόπου ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων ως διάχυτου (δυνάμενου δηλαδή να ασκηθεί από τα δικαστήρια κάθε βαθμίδας), παρεμπίπτοντος (εξ αφορμής της υπό κρίση υπόθεσης με βάση τα παρατιθέμενα πραγματικά περιστατικά), με το σκεπτικό ότι η πρωτοφανής αυτή διάταξη αντίκειται ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ στα περί δικαστικής προστασίας που προβλέπει το άρθρο 20 παράγραφος 1 του Συντάγματος, και το άρθρο 6 παράγραφος 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και
Να καταδικασθεί η καθ’ ης στην εν γένει δικαστική μας δαπάνη.-
[sc:Πηγή id=”http://alampasis.blogspot.gr/2012/07/2-40552012.html” ]