Διαβάζω με ενδιαφέρον ανακοινώσεις τραπεζών, που πριν πουλήσουν μη εξυπηρετούμενα δάνεια στα funds, κυρίως καταναλωτικά, στέλνουν επιστολές – ειδοποιητήρια σε μερικές χιλιάδες κόκκινους δανειολήπτες, καλώντας τους να δεχθούν κούρεμα της οφειλής έως και 70% και αποπληρωμή του υπολοίπου σε 6 ή 12 μήνες…
…Μόνιμη επωδός των ανακοινώσεων, είναι ότι “ένα μικρό ποσοστό ανταποκρίθηκε”…
…Δημιουργείται λοιπόν η αίσθηση στην κοινή γνώμη, ότι οι “καλές τράπεζες” προτείνουν γενναίες ρυθμίσεις στους “κακούς δανειολήπτες” και αυτοί δεν ανταποκρίνονται.Άρα, η τράπεζα έδειξε το κοινωνικό της πρόσωπο και αφού δεν βρήκε ανταπόκριση, αναγκάζεται να πουλήσει στα funds τα δάνεια…
…Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Όχι είναι η απάντηση όσων γνωρίζουν!
…Οι τράπεζες, δεν δείχνουν να λαμβάνουν υπόψη τους μία παράμετρο της όλης υπόθεσης, που αφορά στις ίδιες. Και συγκεκριμένα, στις επιλογές τους όσον αφορά στο που και σε ποιούς απευθύνονται οι ρυθμίσεις που ανακοινώνουν…
…Τα “κουρέματα”, ή το “πάγωμα” μέρους των οφειλών και άλλες ρυθμίσεις, τελικά, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αφορούν σε εκείνους που …δεν έχουν χρήματα όχι να πληρώσουν μικρότερες δόσεις, αλλά…ούτε μαντήλι να κλάψουν!…
…Είναι τόση η γραφειοκρατία και τόσες οι προυποθέσεις που πρέπει να έχει ο οφειλέτης προκειμένου να τύχει της ρύθμισης, που ουσιαστικά ελάχιστους αφορά. Έτσι εξηγείται και το μικρό ποσοστό ανταπόκρισης στα ειδοποιητήρια…
…Ειδοποιείς 1000 ανθρώπους που βρίσκονται σε …κώμα να σηκωθούν να πάρουν το χάπι τους. Πόσοι από αυτούς μπορεί τελικά να σηκωθούν; 5, άντε το πολύ 10…
…Τα ειδοποιητήρια, τα στέλνεις εκεί που μπορεί να υπάρξει ανταπόκριση, όχι στους ….πεθαμένους…
Την ίδια στιγμή, άλλοι δανειολήπτες που κατέβαλαν με υπερπροσπάθεια τις δόσεις τους, διαπιστώνουν ότι για αυτούς, καμία απολύτως “επιβράβευση” δεν υπάρχει. Η συνέπεια, θεωρείται… πατριωτικό καθήκον.
Πολλοί λοιπόν από τους συνεπείς, αποφασίζουν να γίνουν…ασυνεπείς, μήπως και το “σύστημα” καταλάβει ότι, αν μη τι άλλο, δεν είναι κορόιδα. Ροκανίζουν λοιπόν και αυτοί τον χρόνο, ώστε η οφειλή τους να κοκκινήσει και να κληθούν κάποια στιγμή, ως …κόκκινοι από τις τράπεζες, προκειμένου να πάρουν και αυτοί ένα “πακέτο” ρύθμισης.
Αντίστοιχα φαινόμενα, όπως έχουμε ξαναγράψει, παρατηρούνται και με την ανορθόδοξη πολιτική όσον αφορά στις πιστωτικές κάρτες…
Όταν ο πελάτης δεν πληρώσει την ελάχιστη καταβολή στην πιστωτική του κάρτα για δύο συνεχόμενους μήνες, και στη συνέχεια όμως έχει καταβάλλει ένα πολύ μεγαλύτερο ποσό, (άρα διαθέτει πιστωτικό υπόλοιπο), στην επόμενη συναλλαγή σε ATM, η τράπεζα «κρατάει» την κάρτα. Επί της ουσίας, η τράπεζα τον «τιμωρεί» επειδή δεν ήταν συνεπής!..
…Για παράδειγμα, πελάτης με πιστωτικό όριο 5.000 ευρώ, δεν κατέβαλε τον 1ο μήνα το ελάχιστο των 100 ευρώ και τον επόμενο μήνα το ελάχιστο των 120 ευρώ. Τον τρίτο μήνα κατέβαλε το ποσό των 2.000 ευρώ. Στη συνέχεια πήγε στο ΑΤΜ για συναλλαγή και η τράπεζα του «κράτησε» την κάρτα! Τι συμβαίνει στη συνέχεια; Αφού το ΑΤΜ κρατήσει την κάρτα, ο πέλάτης υποβάλει αίτηση για την έκδοση νέας κάρτας, αλλά απορρίπτεται “επειδή ήταν ασυνεπής”!…
…Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι οι τράπεζες να χάνουν συνεπείς (στην πραγματικότητα) πελάτες, οι οποίοι, ευρισκόμενοι χωρίς κάρτες, αρνούνται να συνεχίσουν να καταβάλουν τις δόσεις τους…
…”Γιατί να πληρώσω την κάρτα που δεν έχω και που κακώς μου πήρατε”;
…Συνέπεια όλων αυτών είναι, τα καταναλωτικά προϊόντα να καταλήξουν στο χέρια των funds, καθώς οι τράπεζες δεν έχουν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν τις οφειλές των προϊόντων αυτών, μέσω πλειστηριασμών. Δε υπάρχουν, για παράδειγμα, ακίνητα ως εγγυήσεις των καταναλωτικών δανείων…
…Πρέπει να σημειωθεί ότι βεβαίως υπάρχουν και στρατηγικοί κακοπληρωτές, ωστόσο υπάρχουν και πελάτες που θέλουν να πληρώσουν αλλά… δεν τους αφήνουν οι τράπεζες. Μήπως ο δήθεν αυστηρός νόμος δουλεύει τελικά …για τα funds;
Συμπέρασμα: Η μόνη λύση για να πάρουν οι τράπεζες σημαντικό μέρος των χρημάτων τους και να μην “σκοτώνουν” τα δάνεια των 100 ευρώ για 4-8 ευρώ, είναι να αλλάξουν πολιτική. Και να την προσαρμόσουν, στην πραγματικότητα της αγοράς.
Βασίλης Βαλαμβάνος, vasval9@gmail.com