Το έργο το έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν: το κράτος θεσπίζει κίνητρα για να μας ωθήσει προς μια κατεύθυνση και μόλις ακολουθήσουμε ως … κοπάδι, εφευρίσκει και επιβάλλει ένα χαράτσι στο όνομα του «γενικού καλού». Θυμηθείτε τι έγινε με τα ΙΧ μεγάλου κυβισμού. Θυμηθείτε τι έγινε με τα στεγαστικά δάνεια. Τώρα, η ίδια πολιτική σχεδιάζεται και για την κύρια κατοικία μας.
Στο τραπέζι των συζητήσεων ενόψει της φθινοπωρινής φορολογικής μεταρρύθμισης εξακολουθεί και βρίσκεται η επαναφορά του τεκμαρτού εισοδήματος από ιδιοκατοίκηση. Τι είναι αυτό; Η εφορία υπολογίζει ένα εισόδημα για καθέναν από εμάς με βάση την αντικειμενική αξία του σπιτιού μας. Όταν είχε επιβληθεί ξανά στο παρελθόν το μέτρο, το τεκμαρτό εισόδημα έφτανε να αντιστοιχεί στο 7% της αξίας του ακινήτου. Δηλαδή, αν έχεις ένα σπίτι αντικειμενικής αξίας 200.000 ευρώ, προκύπτει τεκμαρτό εισόδημα 14.000 ευρώ το οποίο προστίθεται στα υπόλοιπα εισοδήματα και προκύπτει φόρος έως και 5.600 ευρώ ανάλογα με τα υπόλοιπα εισοδήματα του φορολογούμενου. Φυσικά, αυτό το εισόδημα δεν υπάρχει. Κανείς δεν βάζει στην τσέπη του 14.000 ευρώ επειδή μένει σε ένα σπίτι αξίας 200.000 ευρώ. Είναι ένα θεωρητικό εισόδημα το οποίο σκέφτηκε κάποιος φορομπήχτης στο παρελθόν. Τουλάχιστον, όταν στο παρελθόν είχε ακολουθηθεί αυτή η πολιτική, υπήρχε αφορολόγητο όριο στα 150 τετραγωνικά μέτρα με βάση το οποίο γλίτωναν τουλάχιστον οι μικροιδιοκτήτες.
H παγίδα με την “τακτοποίηση”
Σε τι όμως συνίσταται η εξαπάτηση των φορολογουμένων; Τα τελευταία δύο χρόνια, το κράτος υποσχέθηκε φορολογική ασυλία σε όσους θα έσπευδαν στις πολεοδομίες για να νομιμοποιήσουν ημιυπαίθριους και αυθαιρεσίες. Εκατοντάδες χιλιάδες ανταποκρίθηκαν και πλήρωσαν πρόστιμα δισεκατομμυρίων ευρώ. Ήδη, με την εκτόξευση των τεκμηρίων, έχουν φάει το πρώτο…χαστούκι. Φανταστείτε τι θα γίνει αν επιβληθεί και το τεκμαρτό εισόδημα από ιδιοκατοίκηση. Ο φόρος θα εκτιναχτεί στα ύψη με αποτέλεσμα να αθετηθεί άλλη μια κρατική δέσμευση. Βέβαια, θα πει ο συνήγορος του διαβόλου, το σωστό είναι να φορολογούμαστε όλοι για τα πραγματικά τετραγωνικά που έχουμε στην κατοχή μας. Σωστό. Όμως, ένα κράτος δεν μπορεί να στήνει «παγίδες» στους πολίτες του. Έχει υποχρέωση να συλλαμβάνει του παραβάτες και όχι να τιμωρεί τους πάντες με έναν άδικο φόρο όπως είναι το τεκμαρτό εισόδημα από ιδιοκατοίκηση.
Αξία μηδέν για τα ΙΧ μεγάλου κυβισμού
Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Ποιος έχει ξεχάσει τη διαδικασία της απόσυρσης με την οποία δόθηκαν κίνητρα αξίας χιλιάδων ευρώ στους οδηγούς προκειμένου να αποκτήσουν ΙΧ μεγάλου κυβισμού; Με το που ολοκληρώθηκε η διαδικασία της απόσυρσης, τα μέτρα έπεσαν βροχή. Έκτακτη εισφορά, αύξηση τελών κυκλοφορίας και τεκμήρια, κατέστησαν την κατοχή αυτοκινήτου μεγάλου κυβισμού στέλνοντας τις τιμές τους στα τάρταρα.
Και να ήταν μόνο αυτό; Επί σειρά ετών, το κράτος έδινε φορολογικά κίνητρα για την απόκτηση πρώτης κατοικίας με δάνειο. Απαλλαγή από το τεκμήριο, έκπτωση φόρου από τους τόκους και κατάργηση του «πόθεν έσχες». Εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα αποκτήθηκαν με στεγαστικό. Και τώρα τι; Το τεκμήριο αγγίζει πλέον και τις δόσεις των στεγαστικών δανείων ενώ η έκπτωση φόρου καταργήθηκε.
Η αξιοπιστία του κράτους έχει πληγεί καίρια. Και με ένα αναξιόπιστο κράτος, ανάπτυξη πολύ δύσκολα μπορεί να υπάρξει.