Γροθιά στο στομάχι όλων των κρατών της Ευρωζώνης ήταν η απόφαση της Γερμανίας να επιβάλει στην Κύπρο κατάσχεση του 35% έως 40% των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ που υπήρχαν στην Τράπεζα Κύπρου και η αρπαγή όλων των χρημάτων άνω αυτού του ποσού που βρίσκονταν στην Λαϊκή Τράπεζα του νησιού. Η πανευρωπαϊκή αναστάτωση που προκλήθηκε είναι απολύτως δικαιολογημένη.
Μπορεί να κυριάρχησε το συναίσθημα προσωρινής ανακούφισης γιατί γλίτωσαν οι καταθέσεις του κοσμάκη για την ώρα, αφού αυτές συνήθως είναι κάτω των 100.000 ευρώ, το ζήτημα όμως είναι πολύ σοβαρότερο. Η πρωτοφανής στην Ευρωζώνη λεηλασία των καταθέσεων στην οποία προχώρησαν οι Γερμανοί ευρωληστές και ο δεξιός Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης συνιστά ιδιαιτέρως ειδεχθές πολιτικό και οικονομικό έγκλημα με δραματικές συνέπειες.
Το προπέτασμα καπνού της προπαγάνδας του Βερολίνου ότι έτσι φορολογούνται δήθεν μόνο οι Ρώσοι ολιγάρχες και μαφιόζοι -στο οποίο προστίθεται και παρ’ ημίν παραπλανητικός ισχυρισμός ότι πληρώνουν αποκλειστικά μόνο όσοι είχαν βγάλει στην Κύπρο «μαύρα» λεφτά- δεν αρκεί για να συγκαλύψει τους πραγματικούς στόχους των Γερμανών επικυρίαρχων της ΕΕ.
Η λεηλασία των ταμείων πρόνοιας που παρέχουν τις συντάξεις στην Κύπρο και τα οποία είχαν τις καταθέσεις τους στις κυπριακές τράπεζες σηματοδοτεί την άμεση και δραματική μείωση των συντάξεων στο νησί. Τα ταμεία δεν έχουν καν τα λεφτά για να δώσουν συντάξεις, για τις οποίες γίνεται συζήτηση να μειωθούν αμέσως έως και… 50%! Αρπαξαν τα αποθεματικά των ταμείων και τώρα θέλουν να τους δώσουν κάποιο τμήμα από τα κλεμμένα ως… δάνεια (!) για να τα χρεοκοπήσουν και να στραγγαλίσουν οικονομικά τους ηλικιωμένους Κύπριους. Το έγκλημα των Γερμανών ευρωληστών όμως δεν σταματά εδώ.
Οι επιχειρηματίες της Κύπρου, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, είναι τα κατεξοχήν θύματα της κατάσχεσης των καταθέσεων που επέβαλε το Βερολίνο! Δεν αναφερόμαστε στον προσωπικό τους πλούτο – αυτός είμαστε βέβαιοι ότι είναι κατατεθειμένος σε τράπεζες της Αγγλίας, των ΗΠΑ, της Ελβετίας ή των φορολογικών παραδείσων της Καραϊβικής. Τα χρήματα των επιχειρήσεών τους όμως βρίσκονταν υποχρεωτικά στις κυπριακές τράπεζες, αφού με αυτά κάλυπταν τις αγορές, τη μισθοδοσία του προσωπικού τους και τις άλλες υποχρεώσεις τους.
Στις κυπριακές τράπεζες και πρωτίστως στην Κύπρου και τη Λαϊκή είχαν τα εταιρικά κεφάλαια οι επιχειρηματίες και επειδή από αυτές τις τράπεζες δανείζονταν για τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες. Οταν όμως η κυβέρνηση Αναστασιάδη αρπάζει το 40% των κεφαλαίων όσων επιχειρήσεων είχαν καταθέσεις στην Τράπεζα Κύπρου ή… όλα (!) τα λεφτά όσων είχαν καταθέσεις στη Λαϊκή, είναι προφανές ότι καταστρέφει τις κυπριακές επιχειρήσεις. Πολλές θα κλείσουν, οι υπόλοιπες θα κάνουν μαζικές απολύσεις. Οσες παραμείνουν ανοιχτές θα συρρικνώσουν δραστικά τον κύκλο εργασιών τους, αφού οι Γερμανοί και ο Αναστασιάδης κατάκλεψαν τα κεφάλαιά τους.
Τρόμαξαν οι αστοί της ΕΕ από την κατά-σχεση των καταθέσεων των επιχειρήσεων στην Κύπρο που διέταξαν οι Γερμανοί. Κατάλαβαν αμέσως ότι το τελεσίγραφο του Βερολίνου αφορά όλες ανεξαιρέτως τις χώρες της Ευρωζώνης, άρα όλους ουσιαστικά τους Ευρωπαίους επιχειρηματίες. Με πρόσχημα την κατάσταση της άλφα ή βήτα τράπεζας σε οποιοδήποτε κράτος της Ευρωζώνης, η Γερμανία θα προχωρά σε κατάσχεση των επιχειρηματικών κεφαλαίων όποτε το αποφασίζει η καγκελαρία του Τέταρτου Ράιχ!
Θα εξαφανίζει ανταγωνιστές των Γερμανών επιχειρηματιών και με αυτό τον τρόπο το Βερολίνο στην Ευρωζώνη, είναι το ανατριχιαστικό μήνυμα προς τους επιχειρηματικούς κύκλους της Γηραιάς Ηπείρου. Η Γερμανία αισθάνεται τόσο πανίσχυρη και αλαζονική ώστε θέτει τις επιχειρηματικές ελίτ της ΕΕ ενώπιον ενός ανελέητου διλήμματος: Θα υποταχθούν στους Γερμανούς ή θα αντισταθούν προασπίζοντας τα συμφέροντά τους;
Το ευρώ είναι γερμανικό. Είναι όπλο στα χέρια του Βερολίνου για την καθυπόταξη των υπόλοιπων κρατών της Ευρωζώνης. Μέσα στο ευρώ σημαίνει ταυτόχρονα αναπότρεπτη υποταγή στις εντολές της καγκελαρίας. Η γερμανική πολιτική μετατρέπει λοιπόν το προαναφερθέν δίλημμα σε ακόμη σκληρότερη επιλογή για τις αστικές τάξεις της Ευρώπης: Μέσα ή έξω από το ευρώ; Είναι υποχρεωμένες να αποφασίσουν – με δεδομένο ότι η Γερμανία αρνείται να αλλάξει πολιτική.