Το ευρωπαϊκό όραμα είναι ετοιμοθάνατο, αν δεν έχει ήδη πεθάνει. Τώρα, χρειάζεται να αναγεννηθεί ως κάτι καινούργιο, ως ένα σύνολο φιλικών μεταξύ τους ανεξάρτητων κρατών, πριν η ζημιά που προκλήθηκε πλήξει ολόκληρο τον πλανήτη.
Η ιδέα της πλήρως ενωμένης Ευρώπης δεν λειτουργεί. Ήταν μια λάθος ιστορική απόφαση, και κανένας πουθενά στον κόσμο όλο δεν θέλει να την επαναλάβει.
Η αναπόφευκτη κατάληξη της, θα είναι στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Ο επιθανάτιος ρόγχος είναι άσχημος, και η ΕΕ επιτείνει την κρίση, σε πολλά επίπεδα.
Η ΕΕ έχει μια τάση να ζητάει από τις εθνικές κυβερνήσεις να απεμπολήσουν την κυριαρχία τους, και να μην έχουν την ευθύνη των πράξεων τους. Αυτό τις δίνει και κάποια δικαιολογία για να αποφύγουν την λογοδοσία, για τις οικονομικές επιπτώσεις των πράξεων τους. Έτσι όμως πλήττεται η ιδέα της δημοκρατίας.
Στην Γαλλία νίκησε στις εκλογές ο υποψήφιος που θέλει να μειώσει το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης. Παράλληλα, ο Francois Hollande θέλει να μεγεθύνει το κράτος. Πιστεύει στην ανάγκη της μείωσης του ελλείμματος, αλλά μέσα από την αύξηση της φορολόγησης. Ήδη όμως, το κράτος αντιστοιχεί στο 56% του γαλλικού ΑΕΠ!
Παρά τα οικονομικά της προβλήματα, η Γαλλία αποτελεί υπόδειγμα επιτυχίας, αν συγκριθεί με την Ελλάδα. Μια Ελλάδα, οι πρόσφατες εκλογές της οποίας έφεραν στο προσκήνιο τους νεοναζί.
Τα δυο μεγάλα παραδοσιακά ελληνικά κόμματα έγιναν μειοψηφία, ενώ ανθίζουν τα ακροαριστερά και τα ακροδεξιά σχήματα. Το κοινό σημείο μεταξύ των δυο άκρων είναι η άρνησή τους να αποδεχτούν την πραγματικότητα. Απορρίπτουν την λιτότητα, και ίσως να έχουν δίκιο. Ποιος την θέλει άλλωστε; Όμως στα σημερινά ευρωπαϊκά πλαίσια, λιτότητα σημαίνει να είσαι εντάξει με τους λογαριασμούς σου.
Η Margaret Thatcher είχε δίκιο. Τα οικονομικά μιας χώρας, είναι τα ίδια με αυτά ενός νοικοκυριού. Το χρέος, μπορεί μερικές φορές να αποτελεί σωστή στρατηγική, αλλά δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα έσοδα. Η Βρετανία βρίσκεται σήμερα σε ύφεση, επειδή προσπαθεί να ελέγξει τα χρέη της. Στην Ισπανία η ανεργία άγγιξε το 24% και συνεχώς αυξάνεται. Στην Ολλανδία, η κυβέρνηση ανετράπη επειδή ένα ακροδεξιό κόμμα δεν θέλει το ευρώ.
Η αποτυχία της Ευρώπης να διαχειριστεί τα χρέη της, το κοινωνικό κράτος, και την ανεξέλεγκτη μετανάστευση Μουσουλμάνων από την Β. Αφρική, διαλύει το ευρωπαϊκό κοινωνικό συμβόλαιο.
Στην Γαλλία, η Marine Le Pen του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου κέρδισε την πλειοψηφία των ψήφων της εργατικής τάξης στον πρώτο γύρο.
Μια τόσο μεγάλη κρίση έχει πολλές αιτίες. Η βασική αιτία όμως για το χάλι αυτό είναι η αποφυγή ανάληψης ευθυνών από τις διάφορες εθνικές κυβερνήσεις. Οι Έλληνες πιστεύουν ότι δεν θα πρέπει ποτέ να πληρώνουν, αφού πληρώνει η ΕΕ.
Κανένας δεν μπορεί να ελέγξει την μετανάστευση, αφού έχουν καταργηθεί τα εσωτερικά σύνορα, και η νομοθεσία των Βρυξελλών απαγορεύει στα κράτη να δράσουν αποτελεσματικά σε αυτό το ζήτημα.
Έτσι, για όλα τα προβλήματα, οι κυβερνήσεις ρίχνουν την ευθύνη στην ΕΕ. Αυτό όμως, αντί να αυξήσει και να επεκτείνει την δημοκρατία σε ένα υψηλότερο επίπεδο, της στερεί την ουσία της, και άρα τον ρόλο της για δημιουργία παραγωγικής πολιτικής.
Η ΕΕ, όχι μόνο αφαιρεί την δημοκρατική ευθύνη από τις διάφορες κυβερνήσεις, αλλά αποτρέπει και την ευέλικτη οικονομική αντίδραση εκ μέρους τους. Τα κράτη της ευρωζώνης δεν μπορούν να υποτιμήσουν το νόμισμά τους, αλλά παράλληλα δεν μπορούν να ελέγξουν τις κοινωνικές παροχές, τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις, τα σύνορα τους, και όλα εκείνα τα σημεία που αποτελούν μέρος της απαραίτητης πολιτικής αντίδρασης απέναντι στην οικονομική κρίση.
Τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη έχουν σύστημα αναλογικής κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, το οποίο εγγυάται μειοψηφικές κυβερνήσεις. Περιέργως, ακόμη και η Βρετανία με την Αυστραλία που έχουν διαφορετικού τύπου εκπροσώπηση, σήμερα διαθέτουν κι αυτές μειοψηφικές κυβερνήσεις συνασπισμού. Στην Δύση σήμερα, η χώρα με την καλύτερη μορφή διακυβέρνησης είναι ο Καναδάς. Η κυβέρνησή του έγινε πλειοψηφική (από μειοψηφική), επειδή στράφηκε εναντίον της επιβολής φόρου άνθρακα.