Αυτό το ρητορικό ερώτημα βασανίζει κάθε αλήτη που ‘χει δημόσιο λόγο και έχει αφιερώσει το βήμα του στην υποστήριξη των διεθνών και ντόπιων κυκλωμάτων που επιβουλεύονται την ύπαρξή μας.
Αυτοί οι δημοσιολογούντες, με πρώτες κάτιδημοσιο-πόρνες του αυτοαποκαλούμενου “μεσαίου χώρου”, μας εγκαλούν όλους εμάς που αντιτιθέμεθα σθεναρά -και με όποιους τρόπους μπορεί ο καθένας για- στο πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ και στα σχέδια λογοκριτικής αναδιάρθρωσης που ετοιμάζουν οι κυβερνώντες.
Μας βλέπουν να φωνάζουμε υπέρ των εργαζομένων της (αν και το μείζον που φωνάζουμε είναι “δημοκρατία”) και μας ρωτούν γεμάτοι στόμφο και εξυπνακίστικο στυλάκι:
“Γιατί χτυπιέστε για τους εργαζομένους στην ΕΡΤ; Τους 1,5 εκατομμύριο ανέργους δεν τους κλάψατε! Κι αυτοί στομαχάκι έχουν, νοίκια και δάνεια πληρώνουν.”
Και τώρα νομίζουν πως μας τάπωσαν.
Μόνο που και όταν φωνάζαμε υπέρ των 85.000 εκπαιδευτικών που απολύονται, εξορίζονται και απαξιώνονται, οι ίδιοι αληταράδες πάλι μας εγκαλούσαν τότε.
“Γιατί χτυπιέστε για τους εκπαιδευτικούς; Τους 1,3 εκατομμύριο ανέργους δεν τους κλάψατε! Κι αυτοί στομαχάκι έχουν, νοίκια και δάνεια πληρώνουν.”
Πιο πριν φωνάζαμε για τους συμβασιούχους εργαζομένους στην τοπική αυτοδιοίκηση, οι οποίοι έρχονταν αντιμέτωποι με την απόλυση και με την εκ περιτροπής εργασία.
Πάλι οι ίδιοι μας εγακαλούσαν:
“Γιατί χτυπιέστε για τους συμβασιούχους της αυτοδιοίκησης; Τους 1,1 εκατομμύριο ανέργους δεν τους κλάψατε! Κι αυτοί στομαχάκι έχουν, νοίκια και δάνεια πληρώνουν.”
Πρωτύτερα, οι ναυτεργάτες απεργούσαν διαμαρτυρόμενοι για τις μειώσεις και τις συνθήκες εργασίας τους, όπως και για την ανεργία στον κλάδο.
Πάλι οι ίδιες πληρωμένες πένες μας εγκαλούσαν:
“Γιατί χτυπιέστε για τους ναυτεργάτες; Τους 800 χιλιάδες ανέργους δεν τους κλάψατε! Κι αυτοί στομαχάκι έχουν, νοίκια και δάνεια πληρώνουν.”
Όταν οι γιατροί και οι νοσηλευτές έκαναν επίσχεση εργασίας διαμαρτυρόμενοι για το κλείσιμο νοσοκομείων, για τις χρωστούμενες υπερωρίες και για τις συνθήκες εργασίας τους, φωνάζαμε πάλι υπέρ τους.
Κι όμως οι ίδιοι “ψύχραιμοι” δημοσιολογούντες μας κουνούσαν το δάχτυλο λέγοντας:
“Γιατί χτυπιέστε για τους γιατρούς; Τους 600 χιλιάδες ανέργους δεν τους κλάψατε! Κι αυτοί στομαχάκι έχουν, νοίκια και δάνεια πληρώνουν.”
Όταν υπερασπιζόμασταν τους εργαζομένους στη Χαλυβουργία, που κάνανε πολύμηνη απεργία διαρκείας αντιδρώντας στα σχέδια απόλυσης πολλών συναδέλφων τους, βρέθηκαν πάλι οι πληρωμένες πένες να μας εγκαλέσουν.
“Γιατί χτυπιέστε για τους χαλυβουργούς; Τους 500 χιλιάδες ανέργους δεν τους κλάψατε! Κι αυτοί στομαχάκι έχουν, νοίκια και δάνεια πληρώνουν.”
Όταν βγαίναμε απ’ τα ρούχα μας γιατί οι κυβερνώντες υπέγραφαν στο μνημόνιο την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την απελευθέρωση των απολύσεων, διότι θεωρούσαμε ότι αυτά θα προκαλούσαν εκατομμύρια ανέργων στον ιδιωτικό τομέα, τότε εκείνοι οι καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι μας εγκαλούσαν ότι εμποδίζουμε την ανάπτυξη που θα ερχόταν με την απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων, λέγοντας:
“Γιατί χτυπιέστε με τις εργασιακές σχέσεις; Αυτά απαιτούνται από την Ευρώπη. Κι αυτά που λέτε για στρατιές ανέργων είναι κινδυνολογίες και ανέξοδες καταστροφολογίες.”
Δεν ξέρω αν το κατάλαβες πουλημένε δημοσιογράφε, δεν ξέρω αν τους μέτρησες αλλάτους 1,5 εκατομμύριο ανέργους εμείς τους υπερασπιστήκαμε έναν-έναν.
Και του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα.
Την ώρα εκείνη εσύ κάθε φορά μας εγκαλούσες γι’ αυτή μας την υποστήριξη.
Και κάθε φορά όλοι εσείς οι πουλημένοι δημοσιογράφοι μας εγκαλούσατε γιατί δε σκεφτόμαστε τους υπόλοιπους ανέργους.
Στην αρχή ήταν οι 300 χιλιάδες άνεργοι, μετά γίνανε 800 χιλιάδες, μετά ξεπέρασαν το εκατομμύριο και τώρα είναι 1,5 εκατομμύριο. Και συνεχίζουν να αυξάνονται, με την υποστήριξή σας.
Και κάθε φορά που φωνάζαμε υπέρ κάποιων που έμεναν άνεργοι, εσείς οι πουλημένοι μας κουνούσατε το δάχτυλο γιατί δεν υπερασπίζόμασταν εξίσου και τους προηγούμενους ανέργους.
Ναι, αυτούς που πάλι εμείς υπερασπιζόμασταν και πάλι εσείς λοιδορούσατε.
Αλήτες.
Πουλημένοι.
Κλείστε το στόμα σας.
Από ντροπή απέναντι στους 1,5 εκατομμύριο ανέργους που συκοφαντήσατε.
Και σήμερα υποκριτικά τους επικαλείστε, προκειμένου να δημιουργήσετε κι άλλους ανέργους.
Πετάξτε τις δημοσιογραφικές σας ταυτότητες.
Γράψτε απλώς: “εκπρόσωπος τύπου Σαμαρά, Μπόμπολα, Βαρδινογιάννη, Αλαφούζου, Μαρινάκη, Ψυχάρη, Κοπελούζου, Λάτση”.
Αλήτες.
Γλείφτες.
Πουλημένοι.