Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται το εξής φαινόμενο:
Η τράπεζα εκδίδει διαταγή πληρωμής και την επιδίδει στον οφειλέτη.
Ο οφειλέτης, ασκεί ανακοπή και, τις περισσότερες φορές, σε επίπεδο Ειρηνοδικείου κερδίζει.
Η τράπεζα προχωράει σε έφεση.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο, σχεδόν πάντα δικαιώνει την τράπεζα, στο δεύτερο βαθμό.
Εδώ δημιουργούνται κάποια ερωτήματα:
- Με άλλους νόμους δικάζει το Ειρηνοδικείο και με άλλους το Πρωτοδικείο;
- Αφού σχεδόν πάντα δικαιώνεται η τράπεζα στο δεύτερο βαθμό, είναι «άσχετοι» οι ειρηνοδίκες και δεν ξέρουν τη δουλειά τους και έρχεται το Πρωτοδικείο να την κάνει σωστά;
- Γιατί οι ειρηνοδίκες αποφασίζουν «έτσι», αφού ξέρουν ότι το Πρωτοδικείο, σε περίπτωση έφεσης, θα αποφασίσει «γιουβέτσι;»
- Συμβαίνει κάτι άλλο, που εμείς οι κοινοί θνητοί δεν γνωρίζουμε;
- Ο κοινός θνητός πολίτης αυτής της χώρας, που στο διάολο του απέμεινε να προσφύγει για να βρει το δίκιο του;