Tου Χρήστου Μπεχλιβάνου
«Οι τράπεζες πρέπει να προχωρήσουν σε γενναίες ρυθμίσεις όλων των δανείων που θα συνοδεύονται από μεγάλο «ψαλίδι» στις προσαυξήσεις, τους τόκους, τα πανωτόκια και το κεφάλαιο. Στη συνέχεια θα πρέπει να ξαναγίνουν πραγματικές τράπεζες αντί να λειτουργούν ως ταμεία των Εφοριών»
Η «φούσκα» των δανείων ήταν μια από τις αιτίες που η ελληνική οικονομία έφτασε στο χείλος του γκρεμού. Οι τράπεζες, οι οποίες στην εποχή προ κρίσης ήταν πάμπολλες, έδιναν απλόχερα δάνεια για κάθε αγορά και για όλα τα βαλάντια. Χρηματοδοτούσαν φυσικά πρόσωπα ή επιχειρήσεις ακόμη και χωρίς εγγυήσεις! Φυσικά όλα αυτά με το αζημίωτο για τις γενιές των golden boys που δημιούργησαν στην πλάτη του ελληνικού λαού.
Με την έναρξη της κρίσης μετά το 2009 το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα κλονίστηκε και χωρίς τις αλλεπάλληλες ανακεφαλαιοποιήσεις θα είχε καταρρεύσει και θα είχε συμπαρασύρει τη χώρα σε άτακτη χρεοκοπία. Η πολιτική επιλογή όλων των ελληνικών κυβερνήσεων να στηρίξουν το τραπεζικό σύστημα ήταν δύσκολη, επίπονη και με πολλές παρενέργειες για τους φορολογούμενους οι οποίοι πληρώνουν ακόμη τις ανακεφαλαιοποιήσεις. Οι τράπεζες άρχισαν σιγά σιγά να συρρικνώνονται, αρχικά κλείνοντας υποκαταστήματα και στη συνέχεια οι περισσότερες κατέβασαν ρολά! Και τι άφησαν πίσω; Έναν βαρύ λογαριασμό που κι αυτόν πλήρωσε ο ελληνικός λαός.
Η κακοδιαχείριση και τα θαλασσοδάνεια των τραπεζών ευνόησαν και πολλούς αετονύχηδες οι οποίοι θησαύρισαν σε βάρος τους και κατ΄ επέκταση σε βάρος του ελληνικού λαού. Επίσης κορυφαία τραπεζικά στελέχη συσσώρευσαν αμύθητα ποσά από τα bonus για τα θαλασσοδάνεια. Αυτή είναι η μία όψη του τραπεζικού συστήματoς, υπάρχει και η δεύτερη: Η πλειονότητα του ελληνικού λαού, το θύμα ή απλά το κορόιδο, που άρχισε να ξεπληρώνει με βαρύτατους φόρους τις αλλοπρόσαλλες τραπεζικές τακτικές.
Και σήμερα που φτάσαμε; Οι τράπεζες που απέμειναν και ενέγραψαν στις ζημιές τα «κόκκινα» δάνεια σήμερα να τα πουλάνε κοψοχρονιά σε ξένα funds που κερδοσκοπούν με τη σειρά τους. Γιατί; Ποιος θα απαντήσει σ’ αυτό το γιατί; Γιατί δεν «ψαλιδίζουν» όχι μόνο τα «κόκκινα», αλλά όλα τα δάνεια για να ανασάνει η αγορά και τα εκατομμύρια των δανειοληπτών; Oι ίδιοι οι δανειολήπτες είναι οι φορολογούμενοι που έσωσαν τις τράπεζες, οι οποίες επέστρεψαν στην κερδοφορία. Κι όλα τα πέτρινα χρόνια των Μνημονίων οι τράπεζες έκλεισαν εντελώς τις στρόφιγγες στεγνώνοντας την αγορά, στραγγαλίζοντας τις επιχειρήσεις και παγώνοντας κάθε μορφή ανάπτυξης.
Σήμερα που οι δείκτες της ελληνικής οικονομίας άρχισαν να αντιστρέφονται και να διαμορφώνεται ένα νέο χρηματοοικονομικό περιβάλλον οι τράπεζες θωρακίστηκαν στο καβούκι τους. Εξακολουθούν να διατηρούν υψηλά και απαγορευτικά επιτόκια, δίνουν χρηματοδοτήσεις με το σταγονόμετρο και εξακολουθούν να αποτελούν τροχοπέδη στην αναπτυξιακή πορεία του τόπου.
Σίγουρα μέσα στην κρίση και στον τραπεζικό τομέα έγιναν σημαντικά βήματα ή και άλματα. Αλλά δεν αρκεί. Το τραπεζικό σύστημα είναι εκείνο που λειτουργεί ως οδοδείκτης της οικονομίας και της ανάπτυξης. Ένας ρόλος που χάθηκε επί σειρά ετών.
Τώρα, κυβέρνηση και τράπεζες οφείλουν να συνεργαστούν στενά για την επόμενη μέρα στη χώρα μας. Καταρχήν θα πρέπει να σώσουν τις περιουσίες του ελληνικού λαού από τα «κοράκια», εξαιρουμένων των αετονύχηδων που πλούτισαν σε βάρος μας. Οι τράπεζες πρέπει να προχωρήσουν σε γενναίες ρυθμίσεις όλων των δανείων που θα συνοδεύονται από μεγάλο «ψαλίδι» στις προσαυξήσεις, τους τόκους, τα πανωτόκια και το κεφάλαιο. Στη συνέχεια θα πρέπει να ξαναγίνουν πραγματικές τράπεζες αντί να λειτουργούν ως ταμεία των Εφοριών.
Μετά το καλοκαίρι η Ελλάδα θα αφήσει πίσω της το πρόγραμμα προσαρμογής και τα Μνημόνια και θα ξαναβγεί στις αγορές. Στη νέα σελίδα της χώρας μας το τραπεζικό σύστημα θα πρέπει να αποτελεί πραγματικό πυλώνα σταθερότητας και ανάπτυξης. Οι τράπεζες μέχρι τότε οφείλουν να κλείσουν το κομμάτι με τα «κόκκινα» δάνεια και στη νέα εποχή για τη χώρα μας να λειτουργήσουν στα πρότυπα των προηγμένων χωρών. Ας μην χαθεί αυτή η ευκαιρία για μικρότητες. Η επιτυχία της χώρας μας αποτελεί εθνική υπόθεση.