Συνεχίζεται το success story της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αφού, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ανήλθε στο 160,5% του ΑΕΠ για το πρώτο τρίμηνο του 2013, και παρουσίασε αύξηση 24,1% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2012. Όσο ο Αντώνης Σαμαράς οδηγεί την χώρα στην ανάπτυξη, αναπτύσσεται και το χρέος.
Μετά από Μνημόνια και πακέτα μέτρων -που κατάφεραν να εκτοξεύσουν το χρέος και να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία χωρίς να οδηγήσουν σε πρωτογενές πλεόνασμα – είναι προφανές πια πως η Ελλάδα έχει τελειώσει.
Τώρα ψάχνουν τον τρόπο και τον χρόνο, για να το ανακοινώσουν επίσημα.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Όλα είναι πια γνωστά σε όλους. Έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί όλα. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν.
Υπήρξαν τρεις μεγάλες ευκαιρίες για τους Έλληνες να αντιδράσουν.
Η πρώτη ήταν την άνοιξη του 2010, πριν η Ελλάδα προσφύγει στην «βοήθεια» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Εσύ πού ήσουν την άνοιξη του 2010;
Η δεύτερη μεγάλη ευκαιρία ήταν τον Ιούνιο του 2011, όταν η Βουλή ετοιμαζόταν να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο και η κρατική καταστολή είχε χτυπήσει ταβάνι.
Εσύ πού ήσουν τον Ιούνιο του 2011;
Η τρίτη μεγάλη ευκαιρία ήταν οι εκλογές του Ιουνίου του 2012.
Εσύ τι ψήφισες στις εκλογές του 2012;
Σημίτης, Καραμανλής, Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς, Βενιζέλος -και λοιποί ευεργέτες- κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι και κάποιοι από αυτούς θέλουν να σώσουν πάλι την Ελλάδα. Και πολλοί τους πιστεύουν ακόμα.
Η επόμενη κυβέρνηση -όποια και να είναι- θα είναι δεμένη χειροπόδαρα, σε μια χώρα με ανεργία κοντά στο 30% και με ένα δημόσιο χρέος που θα κάνει παρέα στον θεό.
Οπότε, από δω και πέρα προσευχή. Και σκασμός.