Τη ρητή διαβεβαίωσή του ότι οι καταθέσεις στην Ελλάδα είναι απολύτως διασφαλισμένες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων στις τρεις κυπριακές τράπεζες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, έδωσε εκ νέου, πριν λίγο, ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, εξερχόμενος του Μεγάρου μαξίμου, όπου συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.
Όπως επεσήμανε ο κ.Στουρνάρας, ενημέρωσε τον πρωθυπουργό σχετικά με την απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο και εξήτασαν τις ευρύτερες εξελίξεις σχετικά με το ζήτημα αυτό.
“Οι εξελίξεις για την Κύπρο θα προέλθουν από την Κύπρο. Εγώ ανέλυσα στον Πρόεδρο το τι έγινε στο Eurogroup. Περιμένουμε τις αποφάσεις από την Κύπρο, όμως”, σημείωσε ο κ.Στουρνάρας.
Σε ότι αφορά στις τρεις κυπριακές τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, ο κ.Στουρνάρας επεσήμανε ότι οι διεργασίες συνεχίζονται σχετικά με το ζήτημα αυτό.
Όπως είχε σημειώσει χθες ο κ. Στουρνάρας «από την απόφαση του Eurogroup σχετικά με την Κύπρο εξαιρούνται ρητώς οι καταθέσεις στα υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα και διασφαλίζεται απολύτως η σταθερότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος».
Ναι καλά. Την ίδια ρητή διαβεβαίωση έδινε και ο κύπριος πρόεδρος. Πως να τους πιστέψεις, τους επαγγελματίες ψευταράδες.
Βέβαια, αφού εμείς δεν έχουμε καταθέσεις, στα @@ μας για το τι λένε οι πολιτικοί κόπανοι.
Ο τυπος φυσικα και λεει οτι ναναι και γι’ αυτο δεν τον πιστευει και κανενας.
Το θεμα ειναι οτι αν μεθαυριο πανε ολοι να βγαλουν λεφτα τι θα γινει … παλι εγγυησεις ελληνικου δημοσιου θα φορτωθουμε για να πληρωθουν οι αναληψεις.
Ειμαστε ηδη στα 233 δις εγγυησεων αν δεν εχω χασει επεισοδια.
ΣΤΑ 640 ΔΙΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΕΣ ΣΑΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΟΥΝ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΗΣ ΨΕΥΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΥ
Προάγγελος ίσως δραματικών εξελίξεων μέσα στην ευρωζώνη είναι οι δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε συνέντευξη που παραχώρησε στο γερμανικό ARD, αναφορικά με τους όρους και τις προϋποθέσσεις που έγινε η δήμευση ποσοστού των κυπριακών καταθέσεων.
Η δήλωσή του ήταν ότι “Τόσο ο ίδιος όσο και το ΔΝΤ είχαν προτείνει την εξαίρεση των μικροκαταθετών μέχρι του ποσού των 100.000 ευρώ από το «κούρεμα» των καταθέσεων, αλλά αυτοί που δεν ήθελαν ήταν η κυπριακή κυβέρνηση η ΕΚΤ και η Κομισιόν”!
Η κυπριακή κυβέρνηση οφείλει να δώσει εξηγήσεις στον κυπριακό λαό δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, προσθέτοντας ότι το Βερολίνο θα είχε σεβαστεί τις εγγυημένες καταθέσεις των μικρότερων καταθετών αλλά η κυπριακή κυβέρνηση, η Κομισιόν και η ΕΚΤ ήταν κατά!
«Ήταν η θέση της γερμανικής κυβέρνησης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ότι πρέπει να πάρουμε ένα σημαντικό μέρος των κεφαλαίων που είναι απαραίτητα για την αναδιάρθρωση των τραπεζών, από τους ιδιοκτήτες των τραπεζών και τους πιστωτές, αυτό σημαίνει τους επενδυτές», δήλωσε ο Σόιμπλε στο δίκτυο ARD.
Παράλληλα πρόσθεσε: «Αλλά προφανώς θα είχαμε τηρήσει την εγγύηση καταθέσεων για τους λογαριασμούς μέχρι τα 100.000 ευρώ. Ωστόσο αυτοί που δεν ήθελαν ένα bail-in ήταν η κυπριακή κυβέρνηση, επίσης η Κομισιόν και η ΕΚΤ, αποφάσισαν αυτή τη λύση και τώρα θα πρέπει να την εξηγήσουν στον κυπριακό λαό».
Όσο και αν η δήλωση ακούγεται – και είναι – κεραυνός κατά της κυβέρνησης του μοιραίου προέδρου Ν.Αναστασιάδη, εν τούτοις μεγαλύτερη σημασία έχει ότι για πρώτη φορά η Γερμανία διαχωρίζει την θέση της έναντι της ΕΚΤ και της ΕΕ. Και αυτό είναι σημαντικότερο έναντι όλων των άλλων που εκ πρώτης όψεως δείχνουν κρίσιμα, όπως είναι η στάση της κυβέρνησης της Κύπρου.
Σε τελική ανάλυση σε στρατηγικό επίπεδο μικρή σημασία έχει το απο πού ξεκίνησε η δήμευση των καταθέσεων. Εδώ το ζήτημα είναι περισσότερο ψυχολογικό-πολιτικό αφού το εγγυημένο επίπεδο των 100.000 ευρώ ανήκει στο παρελθόν και καταρρέει το προσωπείο των υποστηρικτών των αδυνάτων.
Σε στρατηγικό επίπεδο σημασία έχει ότι έχουμε έναρξη κατάσχεσης κατασχέσεων και συνακόλουθα καταστροφή της οικονομίας του δεύτερου ελληνικού κράτους που είναι δομημένο επάνω στην παροχή τραπεζικών υπηρεσιών όπως π.χ. η Ελβετία.
Αλλά η δήλωση Σόιμπλε, πάει πολύ “μακριά την βαλίτσα”. Μιλάει για απόλυτη διαφωνία της Γερμανίας με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και δεν είναι ένα γεγονός το οποίο απλά συνέβη.
Είναι ένα γεγονός το οποίο το δημοσιοποιεί και αυτό έχει την μεγάλη και ιδιαίτερη σημασία για το μέλλον. Γιατί ίσως να βιώνουμε την αρχή της διάλυσης της ευρωζώνης και το “ο σώζων εαυτόν σωθείτω”. Είναι η πρώτη φορά που παραδέχεται δημόσια απόλυτη διαφωνία με ΕΚΤ και ΕΕ και αποτελεί μέρος και των δύο.
Είναι σαφές ότι η περίπτωση με τις 100.000 ευρώ είναι απλά αφορμή για να δείξει ότι πλέον η Γερμανία ακολουθεί διαφορετικό δρόμο.
Ένα άλλο ερώτημα είναι “Γιατί δημοσιοποίησε τώρα την διαφωνία και την θέση του Αναστασιάδη για δήμευση ποσοστού καταθέσεων από το ένα ευρώ παραμονή της κρίσιμης ψηφοφορίας στην κυπριακή Βουλή αφού είναι βέβαιο ότι η δήλωση θα επιβαρύνει την θέση της κυβέρνησης;”
Σ’αυτό οι απαντήσεις μπορεί να είναι διάφορες, αλλά όλες καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: Η Γερμανία πλέον λαμβάνει αποστάσεις από τα τεκταινόμενα καθώς βλέπει ότι η πολιτική της (βασικά σε περιπτώσεις όπως η Ιταλία) απορρίπτεται. Και οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.
Χα χα χα! Καλό καλό !
Ναι , σαν το ανέκδοτο σχετικά με τον ορισμό της Δημοκρατίας που κάνει τη Μαφάλντα , μούσα του υπέροχου Αργεντίνου σκιτσογράφου Κίνο (Quino), να μην της μένει άντερο και να μη μπορεί να σταματήσει για τουλάχιστον μία ημερα :
http://frasesdemafalda.tumblr.com/post/2982654553/democracia
Και διαβάζει λοιπόν η μικρούλα Μαφάλντα :
“Δημοκρατία ( Από την ελληνική , “Δήμος”- λαός και “Κράτος” -εξουσία ). Πολιτικό σύστημα στο οποίο ο λαός ασκεί την εξουσία .”
Στη θέση των λεγομένων του συμπαθέστατου λογιστή της τρόικας εσωτερικού , το αυτό λοιπόν.
Μετα την “μεγαλειώδη” λύση του “κουρέματος” των κυπριακών καταθέσεων, όλοι ανησυχούν για το ποιός παίρνει σειρά, με άμεσα ενδιαφερόμενη την Ελλάδα.Η απόφαση αυτή “άνοιξε” τον ασκό του Αιόλου, για φυγή των καταθέσεων από τις τράπεζες, όπως και από όλο τον ευρωπαϊκό Νότο.
Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί που θα σταματήσουν οι “ορέξεις” των Γερμανών, αφού με αυτή την στρατηγική κίνηση επιδιώκουν την μεταφορά των καταθέσεων από τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου στις γερμανικές τράπεζες, ή σε χώρα αποικία των γερμανικών τραπεζών όπως η Λετονία.
“Το σχέδιο διάσωσης της Κύπρου που προκρίθηκε το Σάββατο από το Eurogroup, είναι κακό και υπονομεύει το τραπεζικό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης”, αναφέρει το διεθνές χρηματοοικονομικό ινστιτούτο- Institute of International Finance, Inc. (IIF)- που εκπροσωπεί το λεγόμενο λόμπι των μεγάλων διεθνών τραπεζών.
«Είναι ιδιαίτερα λυπηρό» ότι το αρχικό σχέδιο «είχε γεννήσει μια λάθος απόφαση», δήλωσε ο Χανγκ Τραν, πρώτος αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος του IIF, σε τηλεφωνική συνέντευξη στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP).
Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), «δημιούργησαν ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο» αγγίζοντας «το απαραβίαστο των εγγυημένων τραπεζικών καταθέσεων» και το «κακό φαίνεται να έχει γίνει» είπε ο κ. Τραν.
Ο εκ των επικεφαλής του IIF αναφερόταν στη συμφωνία του Σαββάτου για τη διάσωση της κυπριακής οικονομίας όπου επιβάλλεται ειδικός φόρος επί των τραπεζικών καταθέσεων στο νησί. Ο κ. Τραν πιστεύει ότι η συμφωνία αυτή «υπονομεύει την αξιοπιστία και το μοντέλο ασφάλειας των ευρωπαϊκών καταθέσεων» και «καθιστά πιο δύσκολη τη χρήση τους στο μέλλον» αν κριθεί αναγκαίο για να «σταθεροποιηθεί η κατάσταση μετά από μια κρίση πανικού στις τράπεζες».
Όλοι καταλαβαίνουν το αυτονόητο, άρα σίγουρα το καταλαβαίνουν και οι Γερμανοί, χαζοί δεν είναι. Ο σκοπός τους ήταν να δημιουργήσουν προηγούμενο, και να προκαλέσουν ανασφάλεια στο τραπεζικό σύστημα, διότι σε περίοδο αβεβαιότητας ο καταθέτης δεν κοιτάει το κέρδος (επιτόκια) αλλά την εξασφάλιση της κατάθεσής του. Αυτή τη στιγμή ο πιο ασφαλής προορισμός φαντάζει το γερμανικό τραπεζικό σύστημα.
ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ΓΙΑ ΔΗΜΕΥΣΗ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ…
Το Eurogroup, με την πρόσφατη απόφασή του για την Κύπρο, απεδείχθη άλλη μια φορά όχι μόνο ανίκανο να δημιουργήσει αναχώματα στο διάβα της ευρωζωνικής Κρίσης, αλλά και ιδιαίτερα αποτελεσματικό στο να υπηρετεί τις αγριότερες των διαθέσεών της. Η ιδέα και μόνο ότι σκέφτηκαν να διαφυλάξουν τη σταθερότητα στην Ιταλία ή την Ισπανία, παραβιάζοντας σε μια άλλη ελλειμματική χώρα της Ευρωζώνης το συμβόλαιο κράτους-καταθετών (για δημόσια διασφάλιση των καταθέσεων έως τις 100 χιλιάδες ευρώ, ένα όριο που εισήχθη για να αποφευχθούν οι επιδρομές πανικόβλητων καταθετών στις τράπεζες) αποτελεί ύβρη απέναντι στον κοινό νου. Ακόμα κι αν την τελευταία στιγμή πάρουν πίσω την αρχική τους απόφαση, να κατασχέσουν μέρος ακόμα και των μικρών καταθέσεων, η ζημιά έχει γίνει. Καθώς η απόφαση αυτή θα «κυνηγά» την Ευρώπη και τους ηγέτες της για καιρό πολύ, αξίζει η ανατομία της.
1. Τι επιλογές είχαν;
Η Κρίση της Ευρωζώνης αφορά ζεύγη κρατών και των τραπεζικών τους συστημάτων που, μετά από το Κραχ του 2008, στερούμενα μιας Κεντρικής Τράπεζας στον ρόλο της «οπισθοφυλακής» άρχισαν (ως ζεύγη) να πτωχεύουν το ένα μετά το άλλο. Αρχής γενομένης από την Ελλάδα, η Κύπρος είναι το πέμπτο ζεύγος κράτους-τραπεζών που καταρρέει επισήμως. Σε δύο από αυτές τις περιπτώσεις τα κράτη «έπεσαν» πρώτα, συμπαρασύροντας τις τράπεζες, ενώ στις τρεις άλλες περιπτώσεις (Ιρλανδία, Ισπανία και Κύπρος) οι τράπεζες «φούνταραν» και παρέσυραν τα κράτη στον βυθό της πτώχευσης. Εν τέλει, δεν έχει μεγάλη σημασία ποιο από τα δύο μέρη του ζεύγους γλίστρισε πρώτο (το κράτος ή οι τράπεζες). Σημασία έχει ότι όταν είτε ένα κράτος είτε ένα εθνικό τραπεζικό σύστημα καταρρεύσει (εντός της Ευρωζώνης), τότε και τα δύο μέρη του ζεύγους κατευθύνονται, με μαθηματική ακρίβεια, στον βυθό.
Τη στιγμή της κατάρρευσης ενός τέτοιου ζεύγους, ανεξάρτητα από τα αίτιά της, το Eurogroup, είχε και έχει πέντε εναλλακτικές:
(1) Να μεταφερθούν οι ζημίες (κράτους-τραπεζών) εξ ολοκλήρου στους φορολογούμενους των πλεονασματικών χωρών μέσα από μία διαδικασία εξόντωσης των φορολογούμενων (και ιδίως των μικρομεσαίων) των πτωχευμένων χωρών οι οποίοι φορτώνονται επισήμως τεράστια δάνεια τα οποία η κοινωνική τους οικονομία (ιδίως υπό καθεστώς ακραίας λιτότητας) δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει ποτέ (με αποτέλεσμα τη μόνιμη ύφεση και τη διόγκωση του ποσοστού χρέους).
(2) Να μεταφερθούν οι ζημίες (κράτους-τραπεζών) εξ ολοκλήρου στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα υπό όρους εξόντωσης των φορολογούμενων (και ιδίως των μικρομεσαίων) των πτωχευμένων χωρών οι οποίοι φορτώνονται επισήμως τεράστια δάνεια τα οποία η κοινωνική τους οικονομία δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει ποτέ (με αποτέλεσμα τη μόνιμη ύφεση).
(3) Να κουρευθούν οι πιστωτές των κρατών και/ή των τραπεζών που πτώχευσαν.
(4) Να κουρευθούν οι τραπεζικές καταθέσεις.
(5) Μια συνολική λύση που δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο ζεύγος αλλά που χτυπάει την Κρίση στη ρίζα της σε όλα τα κράτη-μέλη ταυτόχρονα (π.χ. με έναν τέτοιο τρόπο)
Στην περίπτωση Ελλάδας και Πορτογαλίας, η ΕΕ επέλεξε την πρώτη εναλλακτική. Στην περίπτωση της Ιρλανδίας και της Ισπανίας, επιλέχθηκε ένας συνδυασμός των εναλλακτικών (1) και (2) ενώ η Ιταλία, προς το παρόν, βρίσκεται εγκλωβισμένη αποκλειστικά στην εναλλακτική (2). Η εναλλακτική (3) χρησιμοποιήθηκε για την Ελλάδα μετά από δύο χρόνια άρνησης ότι απαιτείται κι όταν ήταν πολύ αργά καθώς η επιλεγμένη εναλλακτική (1) είχε ήδη μειώσει τόσο πολύ το ΑΕΠ και την δυναμική της χώρας που το κούρεμα (το PSI) ήταν, τελικά, ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη (καθώς έγινε αφού ένα τεράστιο μέρος των χρεών είχε ήδη μεταφερθεί στις πλάτες των βόρειων φορολογούμενων και της ΕΚΤ). Τώρα, στην περίπτωση της Κύπρου, ήρθε φαίνεται η ώρα να δοκιμάσουν την εναλλακτική (4) ή όπως έγραψαν οι Financial Times (Alphaville) «Μια ανόητη ιδέα της οποίας ήρθε η ώρα». Την μόνη εναλλακτική που δεν δοκιμάζουν είναι η μόνη που θα απέδιδε: την εναλλακτική (5), δηλαδή την συνολική λύση που παύει να προσποιείται ότι η κάθε χώρα είναι ιδιαίτερη περίπτωση – αλλά αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Ας μελετήσουμε τώρα τι ακριβώς αποφάσισαν για την Κύπρο.
2. Το κούρεμα καταθέσεων: η ηθική διάσταση
Ο λόγος που στην περίπτωση της Κύπρου δεν εφαρμόστηκε ο γνωστός συνδυασμός των εναλλακτικών (1) και (2) είναι διττός: Πρώτον, οι Γερμανοί ψηφοφόροι, τελικά, κατανόησαν αυτό που οι ηγέτες τους τους έκρυβαν για τρία χρόνια – δηλαδή, ότι τα δάνεια προς τις χώρες μας δεν ήταν μια πράξη αλληλεγγύης προς τους χειμαζόμενους λαούς της Περιφέρειας, αλλά μια κυνική προσπάθεια να μεταφερθούν ζημίες από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του Βορρά στις πλάτες των βορείων φορολογούμενων. Έτσι, η εναλλακτική (1) έχασε έδαφος στην περίπτωση της Κύπρου. Δεύτερον, το SPD επέλεξε ως κεντρική αντιπολιτευτική του πολιτική, την εναντίωσή του στη διάσωση τραπεζών είτε μέσω της ΕΚΤ είτε μέσω του ESM. Πάει, λοιπόν, και η εναλλακτική (2), καθώς η κα Μέρκελ δεν είναι διατεθειμένη να προσφέρει στην αντιπολίτευση πεδίο λαμπρής δόξας. Όσο για την εναλλακτική (3), αυτή την απέρριψαν εκ προοιμίου, σκεπτόμενοι ότι ένα κούρεμα κρατικών ομολόγων (το τρίτο μετά το PSI και την «επαναγορά» ελληνικού δημόσιου χρέους του περασμένου Δεκεμβρίου) θα ήταν ό,τι χειρότερο σε μια εποχή που οι αγορές ομολόγων (και τα spreads της Ιταλίας) έχουν ησυχάσει. Έτσι, λοιπόν, κατέληξαν στην εναλλακτική (4).
Πολλοί ίσως ξαφνιαστείτε που θα πω ότι συμφωνώ με την αρχή του κουρέματος των καταθέσων για τις κυπριακές τράπεζες, όσο επίπονο και να είναι, εφόσον: (α) αφορά τράπεζες που πτώχευσαν από βλακεία τους, και (β) δεν καταστρατηγεί το συμβόλαιο πολίτη-κράτους για την εξασφάλιση των καταθέσεων κάτω των 100 χιλιάδων ευρώ. Για να το πω απλά, σε καμία χώρα του κόσμου το κράτος δεν ασφαλίζει όλες τις καταθέσεις, ανεξάρτητα από το ύψος τους. Στις χώρες της Ευρωζώνης, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, για να μην τρέξουν όλοι στις τράπεζες να σηκώσουν τις καταθέσεις τους, τα περισσότερα κράτη-μέλη (της Κύπρου συμπεριλαμβανομένης) αύξησαν τα ποσά καταθέσεων που εγγυώνται στις 100 χιλιάδες ευρώ. Αυτό ήταν το συμβόλαιο κράτους-πολίτη. Η λογική της μερικής ασφάλισης (που ξεκίνησε το 1932 από την κυβέρνηση Roousevelt στις ΗΠΑ) είναι απλή: Το κράτος ασφαλίζει ένα ποσό που καλύπτει τις καταθέσεις της πλειοψηφίας των πολιτών του, αλλά αφήνει ένα μέρος ανασφάλιστο ώστε οι μεγαλοκαταθέτες να «ελέγχουν» τους ιδιώτες τραπεζίτες για να μην τζογάρουν ανενόχλητοι οι τελευταίοι με τα χρήματα άλλων και τις πλάτες των φορολογούμενων.
Στην περίπτωση της Κύπρου, οι τράπεζες πτώχευσαν λόγω εγκληματικά ανόητων επιχειρηματικών κινήσεων (π.χ. έδωσαν δάνεια 8 φορές το ΑΕΠ της χώρας). Σε μια πραγματικά ελεύθερη οικονομία, θα έπρεπε να κλείσουν, το κράτος να κατασχέσει ό,τι περιουσιακό στοιχείο έχουν, και να αποζημιωθούν οι καταθέτες (από το κράτος) για ποσά έως και 100 χιλιάδες ανά λογαριασμό ή ανά αποταμιευτή. Αυτό ήταν το συμβόλαιο μεταξύ κράτους και πολίτη.
Βέβαια η κυβέρνηση κρίνει, ορθώς, ότι το κλείσιμο των τραπεζών θα ήταν καταστροφικό και, αντί να δανειστεί όλο το ποσό (τα 17 δισ.) που θα χρειαζόταν για να μη χάσει κανείς καταθέτης ούτε ένα ευρώ, θα απαιτήσει από τους καταθέτες ένα μέρος των χρημάτων. Αυτό θα ήταν καθόλα θεμιτό αν το κράτος τηρούσε στο ακέραιο το συμβόλαιό του με τον πολίτη-καταθέτη: δηλαδή, κανείς Κύπριος πολίτης (ή πολίτης της Ε.Ε.) με καταθέσεις έως 100 χιλιάδες, να μη χάσει ούτε ένα ευρώ. Από εκεί και πέρα, πάνω από τις 100 χιλιάδες, το κυπριακό Δημόσιο δεν έχει καμία υποχρέωση να υποχρεώσει τον Κύπριο μικρομεσαίο φορολογούμενο να χρεωθεί αβάστακτα ποσά για να αποζημιώσει (α) όσους καταθέτες έχουν καταθέσεις πάνω από 100 χιλιάδες ή (β) καταθέτες χωρών εκτός Ε.Ε. που δεν έχουν κανένα ασφαλιστικό συμβόλαιο με το κυπριακό κράτος.
Από ηθικής και νομικής λοιπόν πλευράς, η κυβέρνηση Αναστασιάδη είχε κάθε δικαίωμα να κουρέψει τις καταθέσεις άνω των 100 χιλιάδων ευρώ. Κατ’ εμέ, είχε μάλιστα υποχρέωση να το πράξει καθώς η εναλλακτική θα ήταν να «φεσώσει» τους πιο αδύναμους πολίτες με ακόμα 5 ή 6 δισ. δανείων τα οποία, αφού οι καταθέσεις των πλουσίων (ιδίως ξένων) έφευγαν για Γερμανία ή Cayman Islands μεριά, ο κυπριακός λαός δεν θα μπορούσε να ξεπληρώσει ποτέ. Όσο για το επιχείρημα ότι οι καταθέσεις είναι ιερές, ανεξάρτητα ύψους, θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω: Γιατί είναι πιο ιερές οι καταθέσεις των 3 και 5 εκατομμυρίων από τα φάρμακα του καρκινοπαθή ή τα επιδόματα ανεργίας του νέου άνεργου που θα κουρευθούν, ώστε να εκταμιευτούν ψείγματα αυτών των 3 και 5 εκατομμυρίων υπέρ κάποιων κυρίων που έβαλαν τα χρήματά τους σε ανόητες τράπεζες, χωρίς να έχουν κάποια ασφάλιση είτε κρατική ούτε ιδιωτική;
Όχι, φίλες και φίλοι. Δεν θα προσθέσω τη φωνή μου σε όσους καταδικάζουν την ιδέα του κουρέματος των καταθέσεων ανεξάρτητα ύψους και εντοπιότητας του καταθέτη. Αυτό που καταδικάζω είναι η επίσημη ανακοίνωση αθέτισης του συμβολαίου κράτους-καταθετών, σύμφωνα με το οποίο η κυπριακή κυβέρνηση εγγυήθηκε στους πολίτες της (και τους πολίτες των χωρών της ΕΕ) ότι καταθέσεις κάτω των 100 χιλιάδων δεν θα αγγιχθούν. Το τραγικό σφάλμα του κ. Αναστασιάδη δεν ήταν το κούρεμα των καταθέσεων, γενικά και αόριστα. Το σφάλμα του ήταν ότι δεν εξαίρεσε, εξ αρχής και πλήρως, τις καταθέσεις κάτω των 100 χιλιάδων – τουλάχιστον στη συμφωνία που ανακοινώθηκε αρχικά. Μακάρι, τελικά, να αλλάξει αυτή η κατανομή βαρών και να εξαιρεθούν από το χαράτσι οι χαμηλές καταθέσεις. Ακόμα και τότε, όμως, το ερώτημα τίθεται: Πώς τους ήρθε να ανακοινώσουν από κοινού και με όλα τα μέρη σύμφωνα (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ, Γερμανία, Λευκωσία, Αθήνα) ότι μέρος των καταθέσεων θα κατασχεθούν, ανεξαρτήτως του ύψους τους;
3. Γιατί δεν σεβάστηκαν την εγγύηση καταθέσεων έως 100 χιλιάδες ευρώ;
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Κύπρου απάντησε στο ερώτημα αυτό λέγοντας ότι οι άνω των 100 χιλιάδων ευρώ καταθέσεων απλά δεν αρκούσαν για να μαζευτούν τα απαιτούμενα 5,8 δισ. Δεν ήταν όμως έτσι τα πράγματα και το ήξεραν αυτό, τόσο οι Κύπριοι ηγέτες, όσο και η ΕΕ. Δύο αναλυτές της Barclays, ο Antonio G. Pascual και ο Laurent Fransolet, ανέλυσαν τα στοιχεία των κυπριακών τραπεζών και αναφέρουν τα εξής: Οι συνολικές καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες ανέρχονται στα 37,6 δισ. Από αυτά, το 55% των καταθέσεων βρίσκεται σε λογαριασμούς με ποσά άνω των 100 χιλιάδων ευρώ και ανήκει, ως επί το πλείστον, σε κατοίκους χωρών εκτός Ε.Ε. Όπερ μεθερμηνευόμενο, η συντριπτική πλειοψηφία των καταθέσεων Κυπρίων πολιτών βρίσκεται κάτω από το όριο των 100 χιλιάδων ευρώ. Ας δούμε τώρα την κατανομή των βαρών του νέου «φόρου» μεταξύ καταθετών με καταθέσεις κάτω των 100 χιλιάδων ευρώ και των μεγαλοκαταθετών σε τρία σενάρια: (Α) Την ανακοινωθείσα απόφαση σύμφωνα με την οποία τα ποσοστά κατάσχεσης καταθέσεων είναι 6,75% για καταθέσεις κάτω των 100 χιλιάδων ευρώ και 9,9% για καταθέσεις άνω των 100 χιλιάδων ευρώ, (Β) μια εναλλακτική, πιο προοδευτική κατανομή 3,5% και 12,5% αντίστοιχα, και (Γ) τη λύση της μηδενικής φορολόγισης καταθέσεων κάτω των 100 χιλιάδων ευρώ:
(Α) 6,75% και 9,9%: 2,08 δισ. χαράτσι στους μικροκαταθέτες και 3,72 δισ. στους μεγαλοκαταθέτες
(Β) 3,5% και 12,5%: 1,1 δισ. χαράτσι στους μικροκαταθέτες και 4,7 δισ. στους μεγαλοκαταθέτες
(Γ) 0% και 15,5%: Μηδενικό χαράτσι στους μικροκαταθέτες και 5,8 δισ. στους μεγαλοκαταθέτες
Το σενάριο Γ καταδεικνύει ότι με έναν φόρο 15,5% στις καταθέσεις άνω των 100 χιλιάδων (που θα έπληττε πολίτες χωρών εκτός Ε.Ε., στους οποίους το κυπριακό κράτος δεν έχει καμία απολύτως ηθική ή νομική υποχρέωση, όσο αφορά την ασφάλεια των καταθέσεών τους), η Κύπρος θα είχε εξοικονομήσει τα 5,8 δισ. που χρειαζόταν χωρίς να διαρρήξει τις σχέσεις εμπιστοσύνης με τον λαό της και με τους υπόλοιπους λαούς της Ε.Ε. Γιατί, λοιπόν, δεν το επέλεξαν εξαρχής;
Είναι προφανές ότι με το σενάριο (Α) που ανακοινώθηκε ως η κοινή Ευρωπαϊκή πολιτική, τα χαράματα του Σαββάτου, καταθέτες (στη μεγάλη τους πλειοψηφία, πολίτες της Ε.Ε.) στους οποίους το κυπριακό κράτος είχε υποσχεθεί ότι δεν θα χάσουν δεκάρα από μια τραπεζική κρίση, θα υποστούν τεράστιο κόστος. Ακόμα και το σενάριο (Β), που το περιορίζει, καταστρατηγεί την αξιοπιστία του κράτους και καταρρακώνει το ηθικό του πολίτη της Ε.Ε. (όχι μόνο του Κύπριου) ο οποίος βλέπει το κράτος να σχίζει ένα νομικά και ηθικά ισχυρό συμβόλαιο που είχε μαζί του. Θα μου πείτε: Τότε, γιατί δεν θα πήγαιναν το κράτος στα δικαστήρια οι καταθέτες;
Δεν έχω αμφοβολία ότι θα το έκαναν αν η Ε.Ε. και η κυπριακή κυβέρνηση επέμενε στη «φορολόγηση» όλων των καταθέσεων. Και άριστα θα έπρατταν. Για αυτό το λόγο, η κυπριακή κυβέρνηση παρουσίασε το χαράτσι ως φόρο και όχι ως κατάσχεση καταθέσεων. Ο κ. Αναστασιάδης, όταν ρωτήθηκε γιατί δεν επέλεξε το σενάριο (Γ), επιχειρηματολόγησε ότι αν το ποσοστό «φόρου» ξεπεράσει το 10%, θα είναι δύσκολο να παρουσιαστεί ως φόρος στα δικαστήρια όπου θα προσφύγουν πολίτες! Δυστυχώς, αυτή του η απάντηση έκρυβε δύο ατοπήματα: Πρώτον, ότι επέλεξε έναν ευφημισμό (βαφτίζοντας «φόρο» το κούρεμα-κατάσχεση) που στόχο έχει την καταστρατήγηση του συμβολαίου κράτους-πολίτη. Δεύτερον, επειδή, στην ουσία, δεν ήθελε να κουρέψει τους Ρώσους καταθέτες με 15,5%, παρά το γεγονός ότι αυτό θα του επέτρεπε να τηρήσει το συμβόλαιο τιμής με τους πολίτες της χώρας του και της Ε.Ε., γενικότερα. Και γιατί αυτό; Επειδή, λέει, κάτι τέτοιο θα διακινδύνευε την εθνική στρατηγική μετατροπής της Κύπρου σε… Ελβετία της Μέσης Ανατολής. Λες και αυτό το όνειρο δεν έχει γίνει σκόνη, ήδη!
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, φημολογείται ότι η κυπριακή κυβέρνηση, κατόπιν εορτής, διαπραγματεύεται με την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, την αλλαγή της αρχικής απόφασης, ώστε να εξαιρεθούν τελικά οι καταθέσεις κάτω των 100 χιλιάδων – να ενεργοποιηθεί το σενάριο Γ, δηλαδή. Μακάρι. Το ερώτημα, όμως, εξακολουθεί να τίθεται: Τώρα το σκέφτηκαν; Τέτοια επιπολαιότητα, τόσο από τη Λευκωσία, όσο και από την Ε.Ε.;
Συμπέρασμα
Σε αυτή τη συνολικά θλιβερή ιστορία, υπάρχει κάτι που είναι θετικό: Ότι η Κύπρος απέφυγε την αποκλειστική χρήση της εναλλακτικής (1) – η οποία χαντάκωσε την Ελλάδα ελέω του δίδυμου των κυρίων Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου. Είναι σημαντικό, δηλαδή, ότι ο Κύπριος φορολογούμενος δεν σήκωσε όλο το φορτίο των 17 δισ. που απαιτούνταν για να μη γονατίσει το κράτος και το τραπεζικό σύστημα. Δυστυχώς, δεν σεβάστηκαν το συμβόλαιο με τους καταθέτες, όσον αφορά τις πρώτες 100 χιλιάδες που το κράτος είχε δεσμευτεί απέναντι στον Ευρωπαίο πολίτη (και τον Κύπριο, βέβαια) να διασφαλίσει. Ήταν μέγα ατόπημα της νέας κυπριακής κυβέρνησης, που ξεκίνησε με αυτογκόλ, ακόμα κι αν, τελικά, συγκλονισμένοι από την αντίδραση των πολιτών, κάνουν το σωστό εξαιρώντας από το χαράτσι τις καταθέσεις κάτω των 100 χιλιάδων. Όσο για την Ε.Ε., τι να πει κανείς; Σε μια περίοδο όπου οι λαοί έχουν αρχίσει να την κοιτούν με όλο και αυξανόμενη εχθρότητα, ανακοίνωσε μια απόφαση που απέδειξε την περιφρόνηση των ηγετών της στο μόνο ίσως συμβόλαιο κρατικής εξουσίας με τους πολίτες που όλοι θεωρούσαν ιερό.
Πέραν, όμως, από τη δόμηση του κουρέματος των κυπριακών καταθέσεων και ανεξάρτητα του αν, τελικά, θα εξαιρεθούν ή όχι οι μικροκαταθέτες από το χαράτσι, το νέο κυπριακό δράμα μας επιβεβαιώνει ότι η Κρίση του ευρώ καλά κρατεί. Και είναι λογικό. Ο μόνος θεσμός που ιδρύσαμε στην Ευρώπη για να δαμάσει την Κρίση, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) αποσταθεροποιεί την Ευρωζώνη μόνο και μόνο με την ύπαρξή του. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι το χαράτσι στις κυπριακές καταθέσεις ονομάστηκε «επιβαλόμενος φόρος σταθερότητας» (stability levy). Λες και οι Ευρωπαίοι ηγέτες μας, χρησιμοποιούν τη λέξη «σταθερότητα» κάθε φορά που παίρνουν μια αποσταθεροποιητική απόφαση ή δημιουργούν ένα νέο εργαλείο που, ακούσια, ενισχύει την αποσταθεροποίηση της νομισματικής μας ένωσης.
(1) Μην ξεχνάμε ότι και στην Ελλάδα, που δεν κουρεύτηκαν άμεσα οι καταθέσεις τον Μάιο του 2010 με το Μνημόνιο Νο. 1, η βαθιά ύφεση που έφερε η τεράστια μνημονιακή συμφωνία κούρεψε ντε φάκτο τις καταθέσεις καθώς η πλειοψηφία, αντιμέτωπη με νέους φόρους και λιγότερα εισοδήματα, αναγκάστηκε να στραφεί στις αποταμιεύσεις για να ζήσει και να καταβάλει τα νέα χαράτσια. Στην Κύπρο η Ε.Ε., εν τη σοφία της, έβαλε το χέρι στις αποταμιεύσεις των μικρομεσαίων άμεσα και χωρίς να περιμένει τη λιτότητα να τις «κατασχέσει» εκ μέρους της!
[Του Γιάννη Βαρουφάκη από protagon.gr]
Μεταξύ των Αυστραλών καταθετών, που ενδέχεται να χάσουν χρήματα στην Κύπρο, λόγω της φορολόγησης των καταθέσεων, είναι και ο ειδικός απεσταλμένος του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Αλεξάντερ Ντάουνερ.
Ο πρώην Αυστραλός υπουργός Εξωτερικών δήλωσε στα αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης ότι έχει προσωπικό τραπεζικό λογαριασμό στην Κύπρο, αλλα αρνήθηκε να αναφέρει το ύψος των καταθέσεών του. Σημείωσε, πάντως, ότι θα φορολογηθεί με 6,75% αλλά δεν έδειχνε ιδιαίτερα ενοχλημένος. «Η εναλλακτική λύση θα ήταν η πτώχευση της τράπεζας και τότε θα τα έχανα όλα» είπε ο κ. Ντάουνερ.
Σύμφωνα με τον αυστραλιανό τύπο, Αυστραλοί επενδυτές έχουν καταθέσεις σε κυπριακές τράπεζες συνολικού ύψους 75 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ο γνωστός επιχειρηματίας και πρώην πρόεδρος της Κυπριακής Κοινότητας Μελβούρνης, Στέλιος Αγγελοδήμου, που επισκέπτεται συχνά την Κύπρο και έχει επιχειρηματικές δραστηριότητες εκεί, δήλωσε ότι οι καταθέσεις Αυστραλών σε κυπριακές τράπεζες είναι περιορισμένες.
«Σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει τα λεφτά του αλλά προκειμένου να αποφύγει την πτώχευση η πατρίδα μας θα επιβαρυνθούμε όλοι με κάποιο κόστος. Για να έχει τα χρήματά του ένας ομογενής από την Αυστραλία στην Κύπρο, αυτό σημαίνει ότι δεν τα έχει και άμεση ανάγκη. Που σημαίνει πως μπορεί να αντέξει μια μικρή θυσία για την πατρίδα. Η Κύπρος θα ξεπεράσει την κρίση» είπε ο κ. Αγγελοδήμου και προσέθεσε: «εξάλλου οι καταθέτες θα αποζημιωθούν με κάποιο τρόπο σύμφωνα με τον πρόεδρο Αναστασιάδη».
Ένας άλλος γνωστός παράγοντας της ομογένειας και επιχειρηματίας, ο Ντίνος Τουμάζος, σημείωσε πως σύμφωνα με τα όσα γνωρίζει λίγοι Κύπριοι της Αυστραλίας έχουν καταθέσεις στην Κύπρο, επισήμανε, όμως, ότι «όλοι οι Κύπριοι της Αυστραλίας είναι αναστατωμένοι και σοκαρισμένοι με αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα τους».
Την Τρίτη πάντως οι συναλλαγές ανέκαμψαν στην Αυστραλία και κάλυψαν την πτώση που σημειώθηκε την Δευτέρα λόγω Κύπρου. Εκτιμάται ότι χθες χάθηκαν 28 δισ. δολάρια στις αυστραλιανές συναλλαγές λόγω των δραματικών εξελίξεων στην Κύπρο, αλλά την Τρίτη οι επενδυτές επέστρεψαν δριμύτεροι και κάλυψαν τη διαφορά.
Μην ποστάρεις ολόκληρα σεντόνια, δεν τα διαβάζει κανένας.
Πιο χρήσιμο είναι, αφού υποτίθεται ότι τα έχεις διαβάσει, να ποστάρεις μια σύνοψη λίγων γραμμών.
Αυτή η είδηση νομίζω αξίζει να δημιουργήσει ένα thread
Ελέγξε την εδώ: http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=264859
και εδώ: http://www.trikalavoice.gr/news/2013/03/19/eikona-sok-sta-trikala%E2%80%A6
Ευχαριστώ.
οκ, απλώς φαντάστηκα ότι θα ήταν καλό να υπάρχει στα 3 συγγενικά θέματα πλήρες κείμενο από όλο το φάσμα της ειδησεογραφίας όπως καταγράφεται. Το παρακολουθώ πραγματικά πολύ καθώς προβλέπω μερική (στην αρχή) κατάρρευση τραπεζών από το φόβο χασούρας των όποιων καταθέσεων έχουν απομείνει. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον η τύχη δανειοληπτών σε τυχόν κατάρρευση ολόκληρου τραπεζικού συστήματος (βλ. Κύπρου) αλλά και η ίδια τύχη για όσους στην Ελλάδα έχουν δανειακά προϊόντα σε πρώην ΜΑΡΦΙΝ, νυν Πόπιουλαρ μα και Κύπρου.
Μπορείς να βάζεις μέχρι 2 link. Τα μεγάλα σχόλια, δεν τα διαβάζει κανένας και κουράζουν τον αναγνώστη, τον τρομάζουν.
Επίσης η είδηση για το κοριτσάκι στα Τρίκαλα είναι παλιά. Έχει ξαναπαίξει στο παρελθόν.
Θα έχεις παρατηρήσει, πως όταν δεν υπάρχουν ειδήσεις, τα blog αναμασούν παλιότερα θέματα, για να μην κάνουν «κοιλιά».
Εγώ προτιμώ να μη δημοσιεύω τίποτα, παρά να αναμασώ παλιότερα θέματα.
Παράδειγμα αποτελεί το τριήμερο που πέρασε, κατά το οποίο, η μόνη ουσιαστική είδηση είναι το κούρεμα των κυπριακών καταθέσεων.
Καλώς, θα το κάνω όπως ζητάς.
Την είδηση με το κοριτσάκι από τα Τρίκαλα να μην παίζεις συχνά και αν μπορείς να ποστάρεις την εικόνα.
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΜΑΣ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΕΙΔΗΣΗ.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ.