Οδεύουμε λοιπόν προς ολοκλήρωση της νέας δανειακής σύμβασης και του σχεδιασμού για το PSI+. Δηλαδή η αναγκαία και ικανή συνθήκη για το οποιοδήποτε «κούρεμα» του χρέους θα είναι η υιοθέτηση και εφαρμογή νέων σκληρών περιοριστικών μέτρων στο εισόδημα μισθωτών και συνταξιούχων.
Έχει αρχίσει και η εκστρατεία εκβιασμού με την γνωστή επωδό «είτε συμφωνούμε στα σκληρά μέτρα είτε θα μας αφήσουν να πτωχεύσουμε», άρα όλα εξελίσσονται όπως και στις προηγούμενες δύο αποτυχημένες μνημονιακές συμβάσεις (Μνημόνιο, Μεσοπρόθεσμο).
Αυτή τη φορά υπάρχει μία μεγάλη διαφορά. Η διαφορά που εντοπίζεται είναι η πρωτοφανής άνοδος των τιμών δεικτών και μετοχών στο χρηματιστήριο αξιών Αθηνών. Στις δύο προηγούμενες μνημονιακές συμβάσεις (Μνημόνιο, Μεσοπρόθεσμο) οι ημέρες πριν την ανακοίνωση και υιοθέτηση των μνημονιακών μέτρων ήταν οι ημέρες που η πτώση των τιμών δεικτών και μετοχών έγραφε πάντα νέα ιστορικά χαμηλά.
Στην παρούσα χρονική περίοδο συμβαίνει το αντίθετο. Πριν την ανακοίνωση της νέας μνημονιακής σύμβασης και των όρων του PSI+ αλλά και την αποσαφήνιση των διαθέσεων των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν την κυβέρνηση του Λ. Παπαδήμου, έχουμε άνοδο. Άρα απ’ ότι φαίνεται οι επενδυτές πιστεύουν ότι πιάσαμε τον πάτο και αρχίζουν και επενδύουν στην επικείμενη οικονομική ανάκαμψη της χώρας.
Αυτή είναι η ορατή πλευρά της μεγάλης εικόνας της τρέχουσας εγχώριας πολιτικό-οικονομικής συγκυρίας. Είναι όμως και η μοναδική; Ας το ψάξουμε λιγάκι. Εμείς θα επιμείνουμε ότι το πρόβλημα της…επανά-κεφαλαιοποίησης των τραπεζών είναι ένα από τα κυρίαρχα και για την απόδοση ευθυνών για την δημιουργία και εμφάνιση της κρίσης, και για το μετά την κρίση πολιτικοοικονομικό περιβάλλον.
Απ’ ότι φαίνεται μέχρι σήμερα και απ’ όσα έχουν γίνει γνωστά το εγχώριο κυρίαρχο πολιτικοοικονομικό πλαίσιο, που κινείται μεταξύ της νέο-φιλελεύθερης πτέρυγας της συντηρητικής παράταξης και του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, θα διατηρήσει ίσως με κάποιες μικρές απώλειες τον έλεγχο του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος.
Ήτοι οι παραδοσιακοί και βασικοί μέτοχοι των τραπεζών, δηλ. οι μεγάλες ελληνικές επιχειρηματικές οικογένειες θα παραμείνουν και μετά την επανά-κεφαλαιοποίηση βασικοί μέτοχοι των Τραπεζών. Τίποτε δεν άλλαξε στο ιδιοκτησιακό άρα και στο διοικητικό καθεστώς των Ελληνικών Τραπεζών. Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής θα το δούμε όλοι προσεχώς.
Η Ελληνική δημοσιονομική κρίση αλλά και η εξέλιξης της σε κρίση δανεισμού απέδειξαν ότι ελληνική Αστική Τάξη είναι η κύρια υπεύθυνη για τα δεινά που πλήττουν σήμερα την πατρίδα μας. Όντας ανίκανη να δημιουργήσει ένα εθνικό οικονομικό αναπτυξιακό μοντέλο και αρκούμενη στον κομπραδόρικο-μεταπρατικό της ρόλο (μεσιτείες από τις εισαγωγές αγαθών και προϊόντων) στέρησε την χώρα από βασικές παραγωγικές δομές. Αποτέλεσμα η έλευση της κρίσης βρήκε την χώρα παντελώς απροετοίμαστη.
Εφ’ όσον λοιπόν η υφιστάμενη εθνική αστική τάξη συνεχίσει να ελέγχει το Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα, δηλαδή να ελέγχει την ροή του χρήματος, ένα είναι βέβαιο. Ότι θα συνεχίσει να λειτουργεί όπως ήξερε από το παρελθόν, δηλαδή κομπραδόρικα και μεταπρατικά. Ήτοι εθνικό αναπτυξιακό μοντέλο η «εθνικό αφήγημα» όπως αρέσκονται να το ονομάζουν οι κάθε είδους πολιτικοοικονομικοί εκσυγχρονιστές, ούτε θα εφευρεθεί, ούτε θα υλοποιηθεί. Θα είναι ένα επικοινωνιακό προεκλογικό πυροτέχνημα.
Όμως οι παγκόσμιες οικονομικές συνθήκες έχουν αλλάξει. Η υποβόσκουσα σύγκρουση μεταξύ βιομηχανικού και χρηματό-οικονομικού κεφαλαίου γίνεται καθημερινά πιο άγρια και από το παρασκήνιο μεταφέρεται στο προσκήνιο. Το διακύβευμα είναι πλέον πορεία της παγκόσμιας οικονομίας, δηλαδή ανάπτυξη ή ύφεση και τελικά η παγκόσμια ειρήνη.
Αυτή η σύγκρουση αργά η γρήγορα (για την στήλη πολύ γρήγορα) θα συμπαρασύρει πάλι στην πτώση το εγχώριο κυρίαρχο πολιτικοοικονομικό σύστημα που τείνει να αναγεννηθεί από τις στάχτες της δημοσιονομικής κρίσης. Δυστυχώς όμως πάλι με τα ίδια στρεβλά χαρακτηριστικά. Μέχρι τότε στους δρόμους της Αθήνας θα κυκλοφορούν ελάχιστοι δισεκατομμυριούχοι και εκατομμύρια φτωχοί. Η μεσαία τάξη εξαφανίσθηκε!