Η Ευρώπη έρχεται τώρα αντιμέτωπη με την τραπεζική κρίση την οποία προσπαθούσε να αποφύγει είτε κρύβοντάς την κάτω από το χαλί είτε καθυστερώντας την εμφάνιση της. Ισπανία και Κύπρος βρίσκουν κλειστές τις πόρτες των αγορών στην προσπάθεια ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών τους και στρέφονται για στήριξη-χρηματοδότηση στην ΕΕ. Η Ισπανία μάλιστα απεηύθυνε και διεθνή έκκληση βοήθειας προσπαθώντας να εκβιάσει την επιθυμητή λύση, ενώ η Κύπρος προηγουμένως είχε αναζητήσει κεφάλαια από τη Ρωσία και την Κίνα.
Τα μεγέθη των χωρών απέχουν παρασάγγας αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: Λεφτά στις αγορές δεν υπάρχουν. Η τραπεζική κρίση Ισπανίας και Κύπρου αποκάλυψε όμως μια σοβαρότερη η οποία απειλεί να τινάξει στον αέρα την Ευρωζώνη και στην περίπτωση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας θεωρούνταν αποτέλεσμα της κακής δημοσιονομικής κατάστασης. Την έλλειψη φρέσκου χρήματος και την απουσία επενδυτικής διάθεσης για ανάληψη νέων θέσεων εντός της ευρωζώνης.
Τα νέα δεδομένα αποδεικνύουν ότι ο Σόρος, ο Κρούγκμαν και άλλοι οικονομολόγοι και επενδυτές που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την έλλειψη κεφαλαίων και για την ανάγκη να τυπωθεί φρέσκο χρήμα από την ΕΚΤ, είχαν δίκιο. Σε αυτή τη φάση η Ισπανία γίνεται κοινωνός της «επενδυτικής ξηρσαίας» που επικρατεί στις κεφαλαιακές λίμνες στα πέριξ της Ευρωζώνης και στις παρυφές της Ευρώπης.
Δεν είναι η δημοσιονομική κρίση των χωρών του Νότου το πρόβλημα αλλά όπως φαίνεται το μεγαλύτερο είναι η αδυναμία της Ευρωζώνης και της Ευρώπης να πείσουν για την προοπτική τους ώστε να προσελκύσουν κεφάλαια από τρίτες χώρες και να τροφοδοτήσουν την ανάπτυξή τους.
Η κρίση αξιοπιστίας την οποία «φορτώθηκε» η Ελλάδα αφορά πλέον το σύνολο των 17 χωρών της Ευρωζώνης και της υπόλοιπες της Ευρώπης. Η διάθεση των επενδυτών να δανείσουν τη Γερμανία με μηδενικά επιτόκια δεν αφορά φρέσκο χρήμα ούτε επενδυτική κίνηση, επισημαίνουν παράγοντες της αγοράς.
Το φθηνό χρήμα στο οποίο έχει πρόσβαση η Γερμανία είναι κεφάλαια τα οποία στόχο έχουν την αντιστάθμιση κινδύνου με θέσεις που έχουν στην υπόλοιπη Ευρώπη είτε θέεις arbitrage, επιθετική κερδοσκοπίας, με στόχο να πιεστούν οι υπόλοιπες χώρες.
Παράλληλα η συγκέντρωση των καταθέσεων στο γερμανικό τραπεζικό σύστημα και η ακινησία καθώς και οι χαμηλές αποδόσεις των κεφαλαίων που συσσωρεύονται στις τράπεζες της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης αποτελούν το μεγαλύτερο εν δυνάμει κίνδυνο για την Ευρωζώνη.
Εκείνο που πραγματικά τρομάζει, μετά και το παράδειγμα της Ισπανίας, την ευρωζώνη αυτή τη στιγμή είναι μια διάδοση της κρίσης μέσω κατάρρευσης τραπεζών.
Έτσι μελετάται τώρα ένα σχέδιο εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων αλλά ταυτόχρονα και ελέγχου των τραπεζών μέσω μια τραπεζικής ένωσης.
Ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ ανέφερε πως “χρειάζεται να υπάρξει εγγύηση καταθέσεων σε ολόκληρη την ευρωζώνη”.
Είναι μια δήλωση που ήρθε αμέσως μετά τη συζήτηση Λαγκάρντ-Ρεν, αλλά και τη συνάντηση Μέρκελ-Μπαρόζο, όπου στην ουσία έγινε και προαναγγελία αποφασιστικών μέτρων στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής προς αυτή την κατεύθυνση στα τέλη Ιουνίου.
Ο ίδιος ο πρόεδρος της ΕΚΤ τόνισε πως πλέον υπάρχει άμεση ανάγκη για την “ένωση τραπεζών”. Όπως είπε ο Μάριο Ντράγκι με αυτόν τον τρόπο θαα καταστεί δυνατή η εγγύηση των καταθέσεων των Ευρωπαίων και να επιτευχθεί μια στενότερη και αποτελεσματικότερη εποπτεία των κομβικότερων τραπεζών της ΕΕ, ώστε το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα να μην απειλείται από ενδεχόμενη χρεοκοπία κάποιας τράπεζας.
Αυτή τη στιγμή αναζητείται ένας τρόπος ώστε μέσα στον Ιούνιο και μέσω του EFSF να βρθούν τα ποσά για την στήριξη των Ισπανικών τραπεζών, ενώ για να βρεθούν τα χρήματα για τη δημιουργία ενός ενιαίου ταμείου που θα εγγυάται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τις καταθέσεις μελετάται σχέδιο για την επιβολή φόρου 1% επί των καταθέσων.
[sc:Πηγή id=”http://www.sofokleousin.gr/archives/101420.html?utm_source=Oempro&utm_medium=Email&utm_content=Subscriber%236548&utm_campaign=Breaking%20News%2006.05″ ]
ΕΝΩΣΗ ΚΛΕΦΤΩΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΧΑΡΤΟΓΙΑΚΑΣ