Ανατριχίλα προκαλεί στα διεθνή φόρα ο οικονομικός και χρηματοδοτικός προγραμματισμός της κυβέρνησης για το 2014 καθώς οι συνολικές χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας για το επόμενο έτος ανέρχονται στα 62,6 δισ., τα 40 δισ. εκ των οποίων αφορά βραχυχρόνιο δανεισμό, με επιτόκιο 4%(!). Οι τόκοι για την εξυπηρέτηση του βραχυχρόνιο δανεισμού θα κινηθούν μεταξύ 1,6-2 δισ., ενώ για την εξυπηρέτηση των ομολόγων στα 24,9 δισ.
Το υπουργείο Οικονομικών μετά από 5 έτη λιτότητας, περικοπών και αποσάθρωσης του κοινωνικού κράτους, δυο κουρεμάτων και τριών Μνημονίων δεν έχει καταφέρει να διαμορφώσει ομαλό χρηματοδοτικό πρόγραμμα για τη χώρα.
Σύμφωνα με το πλάνο που έχουν καταστρώσει στο ΥΠΟΙΚ -αλλά δεν έχουν αποστείλει προς έγκριση στην τρόικα και το Euro Working Group- η Ελλάδα κατά το 2014 θα προβεί σε νέες εκδόσεις βραχυχρόνιου χρέους, ήτοι εντόκων γραμματίων, τουλάχιστον 40 δισ., ενώ καλείται να πληρώσει συνολικά 68 δισ. για την εξυπηρέτηση του Δημοσίου χρέους και την χρηματοδότηση της τρύπας του προϋπολογισμού.
Από αυτά τα 25 δισ. περίπου θα έρθουν από τον Μηχανισμό Στήριξης, ενώ τα υπόλοιπα καλείται να τα αντλήσει από τις αγορές. Επειδή όμως η πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές χρήματος είναι αδύνατη τις εκδόσεις βραχυχρόνιων τίτλων χρέους τις καλύπτουν οι Ελληνικές τράπεζες.
Όπερ σημαίνει ότι από τα 50 και πλέον δισ. που πήραν οι ελληνικές τράπεζες από το ΤΧΣ, και τα οποία φορτώθηκαν στο ήδη υπέρογκο Δημόσιο χρέος το Δημόσιο θα πάρει πίσω τα 40 δισ., δίνοντας στις τράπεζες έντοκα γραμμάτια. Στη συνέχεια οι τράπεζες θα προσκομίσουν αυτά στην ΕΚΤ όπου θα πάρουν λεφτά πληρώνοντας τόκο 1% και με haircut.
Η κατάσταση αυτή είναι ένας φαύλος κύκλος έλλειψης ρευστότητας που οδηγεί σε μόχλευση του υπάρχοντος κεφαλαίου στο 350%, δημιουργώντας συνθήκες χρηματοδοτικής φούσκας. Όπως επισημαίνουν τεχνοκράτες η Ελλάδα με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνει να μετακυλίσει το πρόβλημα για το 2015, όπου θα αναγκαστεί να αναζητήσει ακόμα μεγαλύτερο ποσό.
Η διεύρυνση του ανοίγματος προς τις ελληνικές τράπεζες, τις καθιστά όμως πιο ευάλωτες σε ένα νέο κούρεμα του χρέους, στο οποίο ενδεχομένως θα κληθούν να συμμετάσχουν.
Μια τέτοια εξέλιξη όμως θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε νέα ανακεφαλαιοποίση, για την κάλυψη της οποίας θα απαιτηθούν πρόσθετα κεφάλαια από αυτά που διαθέτει ως απόθεμα ο ESM.
Το πλέον πιθανό σενάριο είναι οι πρόσθετες ανάγκες να μην καλυφθούν από τις αγορές ή στρατηγικούς επενδυτές και να απαιτηθεί διάσωσή τους. Αυτό θα σήμαινε αίτημα ενεργοποίησης του ESM. Προαπαιτούμενο όμως για την εκταμίευση χρημάτων από τον μηχανισμό είναι η συμμετοχή ιδιωτών, πρώτα των μετόχων, μετά των ομολογιούχων μειωμένης εξασφάλισης και εν συνεχεία των καταθετών.