γράφει ο begar
Έχει ανοίξει εδώ και ένα τρίμηνο περίπου η συζήτηση περί ρύθμισης των “κόκκινων” δανείων.
Άρθρα, τηλεοπτικές συζητήσεις, κυβερνητικές εξαγγελίες, απ’ όλα έχει ο μπαχτσές.
Η αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα των κόκκινων δανείων δεν μπορεί πλέον να επιλυθεί ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ. Και αυτό γιατί κανένας δεν το άγγιξε στο ξεκίνημά του, όσο υπήρχαν περιθώρια. Σα τη γάγγραινα, που αν δεν καταπολεμηθεί στο αρχικό στάδιο, καταλήγει να απαιτεί ακρωτηριασμό του ασθενούς.
Στην παρούσα φάση, όσοι χρωστούν στις τράπεζες, δεν πληρώνουν, είτε γιατί δεν έχουν, είτε γιατί δεν θέλουν. Η απειλή περί κατάσχεσης ακινήτων, πλέον έχει ξεθωριάσει. Όλοι θέλουν να πουλήσουν και να ξεφορτωθούν ακίνητα και κανένας δεν αγοράζει, λόγω της υπερφορολόγησης των. Ακόμα και αν αύριο το πρωί η κυβέρνηση καταργούσε όλους τους φόρους σε βάρος των ακινήτων, θα απαιτούσε χρόνια για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των καταναλωτών στην αγορά ακινήτων.
Προσωπικά, ακόμα και αν κέρδιζα το τζόκερ, το μόνο σπίτι που θα δεχόμουν να αγοράσω, είναι ένα αυτοκινούμενο τροχόσπιτο, στο οποίο, όπως τα πλοία, όποτε δεις ότι δεν σε συμφέρει, του αλλάζεις πινακίδες σε γερμανικές, ιταλικές κλπ και την κοπανάς από τη χώρα.
Η κυβέρνηση είναι παγιδευμένη σε μια κατάσταση, απ’ όπου θα ξεφύγει μόνο αν παραδώσει την εξουσία, μέσω εκλογών. Σε λίγους μήνες, όπως όλα δείχνουν, θα σκάσει η βόμβα του ασφαλιστικού. Ήδη πληθαίνουν τα σενάρια, σύμφωνα με τα οποία στον προϋπολογισμό του νέου έτους, θα εφαρμοστεί η ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη των 360 ευρώ (μπορεί και λιγότερο). Δεδομένου ότι σήμερα οι συντάξεις συντηρούν, όχι μόνο τους συνταξιούχους, αλλά και τα άνεργα παιδιά τους, να δούμε τότε ποιος θα πληρώσει δάνεια, είτε ρυθμισμένα, είτε αρρύθμιστα.
Κλείνοντας, θα συμφωνήσω με τη δήλωση της Λούλας Κατσέλη, η οποία είπε ότι το ασφαλιστικό και τα κόκκινα δάνεια είναι δυό προβλήματα που κανένας δεν μπορεί να τα λύσει.