Στο σφυρί και μάλιστα σε εξευτελιστικές τιμές θα βγάλουν πολύ σύντομα οι τράπεζες πακέτα «κόκκινων» καταναλωτικών δανείων, καθώς, όπως γράφαμε την προηγούμενη εβδομάδα, έχουν βρεθεί αγοραστές, που δεν είναι άλλοι από τα γνωστά distress funds.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη Eurobank και Πειραιώς έχουν «κλειδώσει» για αυτά τα πακέτα τιμές που κινούνται πέριξ των 5 σεντς ανά ευρώ, προσφέροντας εκπτώσεις δηλαδή που κινούνται κοντά στο 95%. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι για τα συγκεκριμένα καταναλωτικά δάνεια έχουν πάρει προβλέψεις για το 100% της ονομαστικής τους αξίας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν θα γράψουν στους ισολογισμούς τους ούτε ένα ευρώ ζημιά.
Οι δικαιολογίες που προβάλλονται τόσο από τις τράπεζες όσο και από τους υπόλοιπους (ΤΧΣ, SSM, κυβέρνηση, ΤτΕ), για να «αθωωθούν» στα μάτια των πολιτών είναι αρκετές. Όπως το ότι τα funds που θα εξαγοράσουν τα συγκεκριμένα δάνεια θα πληρώσουν τοις μετρητοίς, σε μία περίοδο που οι τράπεζες χρειάζονται απεγνωσμένα ρευστότητα, ενώ ο δανειολήπτης δεν έχει αυτή τη δυνατότητα και ελλοχεύει ξανά ο κίνδυνος να μην αποπληρώνει ακόμη και το «κουρεμένο» δάνειο. Επίσης λένε ότι αυτός ο σχεδιασμός στοχεύει στο να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών στον τραπεζικό κλάδο, αφού τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών θα απαλλαχθούν από τα προβληματικά δάνεια, εισπράττοντας έναντι της πώλησής τους στα funds, ένα ποσοστό επί του «κακού» δανείου που έχει χορηγηθεί, ανάλογα με τον βαθμό «επικινδυνότητας» του. Λένε επίσης ότι το κόστος ανάκτησης έστω και μικρού ποσοστού των συγκεκριμένων δανείων είναι ιδιαίτερα υψηλό αν το επιχειρήσουν μόνες τους. Βάσιμα τα επιχειρήματα για τους… ισολογισμούς τους, όχι όμως για την κοινωνία, η οποία έχει πληρώσει ακριβά το τραπεζικό σύστημα τα τελευταία χρόνια.
ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Και εδώ είναι που αρχίζουν τα σοβαρά ερωτήματα για όλους τους εμπλεκόμενους σε αυτή την υπόθεση. Τα funds, αν και εφόσον βρεθεί η «χρυσή» τομή με τις τράπεζες και εξαγοράσουν τα προβληματικά δανειακά τους χαρτοφυλάκια, θα δίνουν την δυνατότητα στον δανειολήπτη να διαπραγματευθεί και να προχωρήσει σε ρύθμιση. Για παράδειγμα, υπόλοιπο δανείου 10.000 ευρώ, αν αγοραστεί από το fund στο 5% της αξίας του, δηλαδή 500 ευρώ, θα έχει «κουρευτεί» κατά 95%.
Γιατί να μην κουρευτεί απευθείας στον δανειολήπτη κατά 70-80-90%, για να καλυφθεί και το κόστος διαχείρισης, μετά από ενδελεχή έλεγχο της περιουσιακής του κατάστασης με περαιτέρω εγγυήσεις ενδεχομένως; Ποιος δανειολήπτης ακόμη και άνεργος δεν θα έμπαινε στην διαδικασία αποπληρωμής ενός δανείου αν και εφόσον η τράπεζα του το «κούρευε» 70-80-90%; Ποιος θα διακινδύνευε να χάσει το σπίτι του, το εξοχικό του, το αυτοκίνητό του , όταν το δάνειο του ρυθμιστεί στα δικά του μέτρα και δυνατότητες; Γιατί όλοι αυτοί που σημειώσαμε παραπάνω ξεχνούν ότι ο Έλληνας πολίτης και δανειολήπτης είναι αυτός που τράβηξε το δικό του Γολγοθά για να μπορέσουν οι τράπεζες να εξασφαλίσουν τα 50 δισ. ρευστότητας από το Τ.Χ.Σ. και να μείνουν ζωντανές; Γιατί όλοι αυτοί ξεχνούν ότι ο Έλληνας πολίτης και δανειολήπτης είναι αυτός που πληρώνει ακόμη και σήμερα τα 11,5 δισ. ευρώ που ρούφηξε η μαύρη τρύπα των bad banks, όπως αποκάλυψε το moneypro την προηγούμενη εβδομάδα; Γιατί όλοι αυτοί ξεχνούν ότι οι τράπεζες δεν οφείλουν να επιδείξουν το κοινωνικό τους πρόσωπο στα funds αλλά στον Έλληνα πολίτη, δανειολήπτη πελάτη τους;
Τι περιμένει αυτούς που έχουν μη εξυπηρετούμενα στεγαστικά
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος αγόρασε ένα διαμέρισμα εμπορικής αξίας 255.000 ευρώ το 2008, λαμβάνοντας στεγαστικό δάνειο ίσο με την αξία του ακινήτου και σταμάτησε να το πληρώνει το 2013 λόγω αδυναμίας. Αν ανατρέξει κανείς στα στοιχεία για την πορεία των τιμών των ακινήτων που ανακοίνωσε η ΤτΕ πριν λίγες εβδομάδες, θα διαπιστώσει ότι, επισήμως, έχουν υποχωρήσει 41,7% από τα υψηλά του 2008. Στην πραγματικότητα η πτώση είναι μεγαλύτερη. Αυτό σημαίνει ότι αυτός που αγόρασε το διαμέρισμα που αναφέραμε παραπάνω και δεν μπορεί να συνεχίσει να πληρώνει, ουσιαστικά έχει δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να περιμένει την τράπεζα να του το πάρει και η δεύτερη είναι να το πουλήσει για να περισώσει ότι μπορεί και να επιστρέψει το ποσό που θα εισπράξει στην τράπεζα για να μειώσει το χρέος του. Ο αγοραστής του διαμερίσματος θα έχει πληρώσει ένα σκασμό λεφτά στην τράπεζα τα πέντε χρόνια που ήταν οικονομικά υγιής, θα έχει χάσει το σπίτι του, ενώ θα κινδυνεύει να χάσει και όποιο άλλο περιουσιακό στοιχείο κατέχει. Ενώ θα συνεχίσει να χρωστάει πάρα πολλά λεφτά.
ΧΡΕΟΣ
Αν το δάνειο των 255.000 ευρώ ήταν διάρκειας 30 ετών και με επιτόκιο 3,5%, πλήρωσε στην τράπεζα το συνολικό ποσό των 68.700 ευρώ στην 5ετία που μεσολάβησε (2009-2013). Από αυτά, το κεφάλαιο ήταν 26.270 και οι τόκοι 42.430 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι οφείλει στην τράπεζα το ποσό των 228.730 ευρώ (χωρίς να έχουν υπολογιστεί οι τόκοι των τελευταίων ετών που δεν πληρώνει). Εισπράττοντας τα 150.000 ευρώ από την πώληση (σ.σ. υπολογίζουμε ότι θα βρει αγοραστή στην τιμή που υποτίθεται ότι πωλείται σήμερα το ακίνητο με βάση την ΤτΕ) θα συνεχίσει να χρωστάει στην τράπεζα το ποσό των 78.730 ευρώ. Αν έχει κάποιο άλλο ακίνητο στη κατοχή του, η τράπεζα θα μπορεί να το διεκδικήσει για να εξοφληθεί το ποσό που παρέμεινε ως χρέος . Αν δεν έχει ακίνητο και έχει Ι.Χ. η τράπεζα θα «πέσει» εκεί. Κάτι ανάλογο θα συμβεί και στην περίπτωση που τελικά το σπίτι βγει σε πλειστηριασμό και βρεθεί πλειοδότης, με την διαφορά ότι θα έχει επωμιστεί και το κόστος της συγκεκριμένης δικαστικής διαδικασίας και των όποιων εξόδων για τον δικηγόρο.
ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ