Μια σειρά από ανεξάρτητα μεταξύ τους μηνύματα τις τελευταίες ημέρες, με πείθουν ολοένα πως βρισκόμαστε στο τελείωμα του “παιχνιδιού”.
Τα κόκκινα δάνεια έχουν φτάσει τα 115 δισ. ευρώ, ανεβαίνοντας σε δέκα μόνο μέρες κατά 5 δισ. Στα τελευταία 6 χρόνια οι τράπεζες έχουν κάνει προβλέψεις για 58 δισ. ευρώ. [Οι προβλέψεις είναι σαν αποταμίευση από τα κέρδη για κάλυψη μιας ζημιάς που δεν έχει ακόμα υλοποιηθεί.]
Από τα 58 δισ. ευρώ των προβλέψεων μέχρι τα 115 δισ. λείπουν περίπου άλλα τόσα, δηλαδή 57 δισ.
Αν υποθέσουμε πως τα κόκκινα δάνεια θα πωληθούν στο σύνολό τους (μεγάλα επιχειρηματικά, στεγαστικά, μικρά επιχειρηματικά, καταναλωτικά, κάρτες), και ότι θα πιάσουν 30 σεντς στο ευρώ (κάτι εξαιρετικά αισιόδοξο και μάλλον απίθανο), τότε οι τράπεζες που θα τα πωλήσουν θα εισπράξουν για το σύνολό τους 34,5 δισ. για να καλύψουν τη διαφορά ανάμεσα στις προβλέψεις των 58 δισ., και την ονομαστική αξία 115 δισ. ευρώ των μη-εξυπηρετούμενων δανείων.
Αυτό αφήνει μια τρύπα 22,5 δισ. ευρώ στην καλύτερη περίπτωση, για να καλυφθεί από μια ακόμα ανακεφαλαιοποίηση, ή κούρεμα των ελάχιστων πλέον τραπεζικών ομολογιούχων που δεν δέχθηκαν να λάβουν μετοχές στην προηγούμενη ανακεφαλαιοποίηση προ ολίγων μηνών η οποία μάζεψε λιγότερο από 1 δισ. ευρώ για το σύνολο των τραπεζών.
Ευνόητα σκέπτεται κάποιος λοιπόν “Ποιος θα πληρώσει την τρύπα των 22,5 ή περισσότερων δισ. ευρώ;”
Η απάντηση έρχεται από την Αυστρία, όπου πριν λίγες εβδομάδες μια Αυστριακή Περιφερειακή Τράπεζα έκανε bail-in σε συμμόρφωση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία που ισχύει από 1/1/16. Βέβαια το Αυστριακό κράτος έβαλε 5,5 δις ευρώ προκειμένου να καλύψει τους καταθέτες. Οι ομολογιούχοι κυριολεκτικά αποδεκατίστηκαν και έλαβαν μετοχές που θα μηδενιστούν στην πρώτη πραγματική εισροή κεφαλαίων μέσα στην τράπεζα.
Στην Ελλάδα όμως, ούτε το κράτος έχει τα 22,5 δισ. να δώσει, ούτε υπάρχουν πλέον επαρκείς ομολογιούχοι να καλύψουν την τρύπα.
Ποιος θα καλύψει λοιπόν την τρύπα;
Οι καταθέσεις συνεχίζουν την κατιούσα παρά τα capital controls. Αυτό σημαίνει πως οι κάτοχοι κεφαλαίων είτε δεν εμπιστεύονται πλέον τις ελληνικές τράπεζες, είτε δεν έχουν πια λεφτά. Πιθανολογώ και τα δυο.
Απομένουν 120 δισ. καταθέσεις περίπου. Αυτά είναι περί τα 30 δισ. εταιρικές καταθέσεις, που αν κουρευτούν θα πέσουν λουκέτα σύννεφο από πλέον αναιμικές επιχειρήσεις, όπως πρόσφατα έδειξε η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ που δεν άντεξε τα “καλά capital controls” κατά τον υπουργό κ. Μάρδα.
Τα υπόλοιπα είναι αποταμιεύσεις μιας ζωής για όσους παγιδεύτηκαν σε προθεσμιακές, ενώ τα ρέστα είναι από κατοστάρικο, διχίλιαρο ως 20χίλιαρο σπανίως.
Ρωτώ ξανά λοιπόν: Ποιος θα πληρώσει το βαρκάρη;
Σε ένα άλλο μέτωπο, αυτό των συντάξεων, πριν λίγες ημέρες έλαβα ένα μήνυμα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου, που παραθέτω αυτούσιο:
“Ναι! Είναι παράλογο το υφιστάμενο Συνταξιοδοτικό!!
Πλήρωνα επί 40 χρόνια σαν Δικηγόρος:
3.000Χ40= 120.000
Αλλά στα 5 πρώτα έτη Συνταξιοδότησης τα πήρα πίσω!!!!
5Χ22.000= 130.000
[σ.σ. 110.000 είναι το σωστό]
Συν Εφάπαξ: 32.000 !!!!!!
Τα υπόλοιπα χρόνια;
Ποιός πληρώνει την Σύνταξη μου;”
Αν ο παραπάνω κύριος είναι 70 ετών, τότε ως το προσδόκιμο ζωής των 81 ετών, έχει λαμβάνειν άλλα 242.000 ευρώ από το συνταξιοδοτικό σύστημα.
Ποιος θα πληρώσει το βαρκάρη;
Από την άλλη πλευρά, μια συνταξιούχα των 5.500 ενσήμων που βγήκε με ανήλικό τέκνο (πολύ συχνό ως το 2012) μπορεί να έχει πληρώσει 45.000 ευρώ και να πάρει 202.000 ευρώ ως το προσδόκιμο ζωής της. Έχει λαμβάνειν 160.000 ευρώ περίπου παραπάνω από όσα έβαλε στο σύστημα.
Ποιος θα πληρώσει και αυτόν το βαρκάρη.
Ξεκάθαρα, έχουμε φτάσει το φοροδοτικό γκρεμό της οικονομίας.
Ακόμα και αν το ΦΠΑ φτάσει στο 50% ή ο φόρος στα καύσιμα πάει στα 10 ευρώ το λίτρο, το πιθανότερο είναι πως το κράτος θα εισπράξει λιγότερους φόρους από όσους εισέπραττε ως τώρα.
Αυτό φάνηκε και την τελευταία χρονιά που πέρασε, που με αύξηση της φορολόγησης το κράτος εισέπραξε λιγότερα από τις προηγούμενες χρονιές.
Ήδη πάνω από 3.000.000 Έλληνες έχουν καθυστερημένες οφειλές περισσότερα από 86 δισεκατομμύρια ευρώ προς το κράτος.
Αν αφαιρέσουμε από τις καταθέσεις τα 30 δισ. των εταιριών, από τα 90 δισ. που απομένουν, σχεδόν το σύνολο οφείλεται προς το κράτος.
Φυσικά δεν είναι οι ίδιοι που χρωστούν και που έχουν τις αποταμιεύσεις στην συντριπτική πλειοψηφία. Άρα οι περισσότεροι χρωστούν χρήματα που δεν έχουν να πληρώσουν. Βέβαια η πολιτεία οφείλει να μην βάζει παραπάνω φόρο από το εισόδημα των πολιτών, ειδάλλως είναι τυραννία.
Το ερώτημα ξανάρχεται πάλι και πάλι: Ποιος θα πληρώσει το βαρκάρη;
Το πιθανότερο είναι να μην τον πληρώσει κανείς.
Βέβαια σε εκείνη την περίπτωση θα μας επιφυλάσσεται ένα βελούδινο Grexit, όχι στο πολύ μακρινό μέλλον.
Επίσης ο αρχαίος νομοθέτης-ποιητής Σόλων θα ξαναγίνει της μόδας.