Έχουμε ακούσει να λέγονται διάφορα για την ακρίβεια στην Ελλάδα. Για τις πολυεθνικές που πουλάνε ακριβότερα τα προϊόντα τους σε αυτή την φτωχή γωνιά του πλανήτη, για τα ντόπια και διεθνή μονοπώλια, για το κόστος της γραφειοκρατίας, της μεταφοράς, της διαφθοράς. Για ένα πράγμα δεν έχουμε ακούσει: Για το γεγονός ότι πληρώνουμε το φυσικό αέριο ως και 40% ακριβότερα από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Τυχαίο;
Είναι μία είδηση που δεν πρόκειται να διαβάσετε εύκολα στον ελληνικό τύπο. Δεν μιλάμε για διαφορές λίγων λεπτών του ευρώ, αλλά για μία απίστευτα μεγάλη διαφορά. Αν οι Έλληνες πλήρωναν για την θέρμανσή τους όσο και οι Γερμανοί, τότε το κράτος θα μπορούσε και να απαγορεύσει άλλες ρυπογόνες μορφές θέρμανσης.
Γιατί δεν διαβάζουμε σχετικά; Τι κρύβεται πίσω από αυτό το πέπλο της σιωπής; Γιατί οι κατά τα λοιπά λαλίστατοι «σύντροφοι» δεν έχουν σκίσει ακόμη τα ρούχα τους για να προστατεύσουν το απροστάτευτο προλεταριάτο; Που είναι η τρόικα να μιλήσει για την ακρίβεια και να ζητήσει έλεγχο τιμών; Που είναι οι οπαδοί της ελεύθερης οικονομίας να ζητήσουν την λειτουργία της αγοράς;
Η ελληνική πλευρά έχει κλείσει μία τιμή με τους Ρώσους και ειδικότερα με την Gazprom. Η τιμή αυτή είναι σήμερα αρκετά υψηλή, επειδή έχουν υποχωρήσει σημαντικά οι διεθνείς τιμές του προϊόντος. Αν οι τιμές του φυσικού αερίου στην Ελλάδα είχαν ακολουθήσει τις αντίστοιχες διεθνείς τιμές, τότε η συμφωνία που έκλεισε θα είχε αποδειχτεί χρυσοφόρα. Συμβαίνουν αυτά. Να σας πούμε τώρα τι δεν συμβαίνει ή καλύτερα τι δεν θα έπρεπε να συμβαίνει:
Προκειμένου να λειτουργήσει ομαλά η αγορά προβλέπεται θεωρητικά η δυνατότητα δραστηριοποίησης νέων παικτών και διαφοροποίησης των πηγών προμήθειας για παράδειγμα με αύξηση της χρήσης του υγροποιημένου φυσικού αερίου. Αμ δε! Αυτά υπάρχουν στην θεωρία. Στην πράξη για να αποκτήσουμε εναλλακτικές πηγές προμήθειας χρειαζόμαστε μεγαλύτερα λιμάνια, αποθηκευτικούς χώρους, αγωγούς, που δεν υπάρχουν. Και έχει ενδιαφέρον ότι τα έργα αυτά έχουν σχεδιαστεί και ανακοινωθεί, χωρίς όμως η κατασκευή τους να έχει προχωρήσει. Γιατί άραγε;
Καλώς ή κακώς και μέχρι να βγάλουμε το δικό μας αέριο από το Ιόνιο ή από τα Νότια της Κρήτης, εξαρτόμαστε από την Gazprom. Η Gazprom σήμερα βγάζει αρκετά χρήματα από την ελληνική υπόθεση. Και θα κληθεί να ξανασυζητήσει με την ΔΕΠΑ το 2016 για το νέο τιμολόγιο και με βάση τις συνθήκες που θα έχουν τότε διαμορφωθεί. Ερώτηση: Κι αν η Gazprom έχει πάρει τότε την ΔΕΠΑ με ποιόν θα διαπραγματευτεί για την τιμή; Με τον εαυτό της;
Το πρόβλημα δεν είναι ποιος θα πάρει την ΔΕΠΑ. Μπορεί κάποιος να μην θέλει τους Ρώσους. Ας πούμε οι Αμερικανοί. Κι εμείς, όμως, έχουμε δικαίωμα να απαιτούμε το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα για την ΔΕΠΑ. Αν κάποιος δεν θέλει τους Ρώσους ας πληρώσει περισσότερα από αυτούς. Έχουμε και μία δεύτερη απαίτηση: Ως καταναλωτές να μην πληρώνουμε για την θέρμανσή μας περισσότερα από ό,τι πληρώνουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Και γι΄ αυτό υπάρχει ένας και μόνο τρόπος: Να κλειστεί η επόμενη συμφωνία από τώρα. Πριν αλλάξει ιδιοκτήτη η ΔΕΠΑ. Με ένα σύστημα που να εξασφαλίζει και για τον Έλληνα καταναλωτή τις τιμές της υπόλοιπης Ευρώπης.
Φαντάζεστε στην θέση των Ρώσων ή των όποιων εκπροσώπων τους να ήταν ένας Έλληνας επιχειρηματίας; Εκατοντάδες trolls θα έγραφαν κάθε μέρα στο facebook και στο twitter για τους ολιγάρχες που πίνουν το αίμα του ελληνικού λαού. Πύρινα άρθρα θα αναλάμβαναν να καθοδηγήσουν τον λαό προς την σωστή κατεύθυνση και αγανακτισμένοι πολίτες θα απειλούσαν ότι θα στήσουν κρεμάλες στο Σύνταγμα. Τώρα;
Θανάσης Μαυρίδης