Η Ανακεφαλαίωση των Ελληνικών Τραπεζών και ο Ύπνος της Βουλής
Από τον Πέτρο Δούκα
ΣΚΕΠΤΙΚΟ: “Η Βουλή των Ελλήνων συζητά και ψηφίζει την περικοπή των συντάξεων φτωχών ανθρώπων γιά να μειωθεί το έλειμμα κατά μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, και δεν μοιάζει να σκοτίζεται καθόλου με τα 30-50 δισεκ. Ευρώ που θα δωθούν γιά την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών. Καμία σοβαρή συζήτηση πάνω στο θέμα αυτό. Καμία ουσιαστική ακρόαση προσωπικοτήτων και εμπειρογνωμόνων του χώρου γιά το τι, πως, γιατί και σε ποιούς. Κανένας έλεγχος γιά το πως φτάσαμε εδώ! Κανείς δεν σκέφτηκε καν να ζητήσει να κατατεθεί στη Βουλη η περίφημη Έκθεση της Μπλάκ Ρόκ (έστω και αν ήταν
προχειροδουλιά).
Και οι λαλίστατοι γιά όλα βουλευτές της Αριστεράς, εδώ τσιμουδιά!
Τι προτείνω: Εφόσον, ο Ελληνικός λαός και ο Έλληνας φορολογούμενος καλούνται να αποπληρώσουν ΟΛΟ το συσσωρευμένο Δημόσιο χρέος και το κόστος των δανείων που θα πάρουμε γιά τη χρηματοδότηση της επανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών, η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου κάθε τράπεζας (δηλ. η επανακεφαλαίωση), θα πρέπει να γίνει με έκδοση ΜΟΝΟ κοινών μετοχών (προφανώς και με δικαίωμα προτίμησης γιά τους παλαιούς μετόχους), σε τιμή περίπου στο 40-50% του μέσου όρου των τιμών τους στο Χρηματιστήριο, των τελευταίων 50 ημερών.
Και όχι μόνο: Οι μετοχές να δωθούν δωρεάν -εξ´ ίσου- σε κάθε φορολογικά ενήμερο Έλληνα πολίτη (αφού αυτός/αυτοί πληρώνουν φόρους γιά να εξυπηρετηθεί το τεράστιο χρέος και το κόστος της επανακεφαλαίωσης). Ας υποθέσουμε πως οι φορολογικά ενήμεροι είναι 2 εκατομμύρια, μπορεί να εκδωθούν 200 εκατομμύρια νέες μετοχές για κάθε τράπεζα και να πάρει κάθε ενήμερος Έλληνας από 100 μετοχές ο καθένας! Θα μπορούσε και το δημόσιο να κρατήσει ένα μικρό ποσοστό, ενδειτικά, από τα 200 εκατομμύρια να κρατήσει τα 20 εκατομμύρια. Τα υπόλοιπα 190 εκατομ, να μοιρασθούν στα 2 εκατ. φορολογικά ενήμερων πολιτών, από 85 μετοχές στον καθένα!
Όποιος ενδιαφέρεται να επενδύσει σε τραπεζικές μετοχές θα μπορεί να τις αγοράσει ελεύθερα ως μικροεπενδυτής μέσω του Χρηματιστηρίου, ή αν στοχεύει στην απόκτηση της καταστατικής πλειοψηφίας και του ελέγχου κάποιας από αυτές, με Δημόσια Προσφορά (όπως ορίζει η νομοθεσία) από τους πολίτες στους οποίους θα έχουν δωθεί δωρεάν με βάση την παραπάνω Πρόταση.
Όταν κάποιος πολίτης πουλήσει τις μετοχές (που έλαβε δωρεάν) στο Χρηματιστήριο, το 30% να φορολογείται αυτοτελώς και να αποτελεί (επιτέλους), έσοδο του Δημοσίου. Η Τρόϊκα θα προτιμούσε να “κράταγε” τις μετοχές κάποιος κεντρικός φορέας, ώστε όταν άρχιζε κάποια διαδικασία “αποκρατικοποίησης”, τα έσοδα από αυτή την διαδικασία να μαζευόντουσαν κεντρικά και να διετίθεντο άμεσα και πιό εύκολα γιά την αποπληρωμή του χρέους.
Το αντεπιχείρημα είναι πως
(α) πρέπει επιτέλους να γίνουν και κάποιες κινήσεις ενεργοποίησης του κοινού, των πολιτών. Όλα γίνονται ερήμην του! Αυτός απλά καλείται να μειώσει τα εισοδήματά του και να πληρώσει και άλλους φόρους, γιά να εξυπηρετηθεί το χρέος και τα νέα δάνεια που θα συναφθούν γιά να ανακεφαλαιωθούν οι τράπεζες. Εφόσον υπόλογος τελικά γιά την εξηπηρέτηση του χρέους είναι ο κάθε Έλληνας φορολογούμενος, αυτός θα πρέπει να είναι και ο ιδιοκτήτης κάποιων από αυτά γιά τα οποία πληρώνει τόσους φόρους! Επιπλέον,
(β) θα τονωθεί τόσο πολύ το νεύρο και η ενεργητικότητα των πολιτών και του Χρηματιστηρίου, που οι ευεργετικές επιπτώσεις γιά όλη την οικονομική δραστηριότητα και γιά το επενδυτικό κλίμα θα είναι πολλαπλάσιες!
1. Όσον αφορά το μάνατζμεντ: μέχρι να δημιουργηθεί “καταστατική πλειοψηφία”, τις διοικήσεις θα τις διορίζει το ESM/EFSF. Οι νυν τραπεζίτες θα επανεξετασθούν από μηδενική βάση, λαμβάνοντας υπ´όψη την μέχρι σήμερα “παραγωγικότητά” τους!
2. Μπορεί να υπάρχει ένα lock-up period, δηλαδή μιά χρονική περίοδος κατά την οποία κανένας νέος μέτοχος δεν θα μπορεί να πωλήσει (τις μετοχές που έλαβε δωρεάν), μέχρι να σταθεροποιηθούν και κατασταλλάξουν κάπως τα πράγματα. Γιά την ίδια περίοδο οι μετοχές να είναι “άνευ δικαιώματος ψήφου”. Οι μετοχές μετατρέπονται “μετά ψήφου” (και έτσι αποκτούν μεγαλύτερη αξία), με τη λήξη της περιόδου lock-up!
3. Όποιος νέος μέτοχος πουλήσει μετοχές (που έλαβε δωρεάν), το 30% της είσπραξης να φορολογείται αυτοτελώς υπέρ του Δημοσίου (ώστε να μπορεί να αποπληρωθεί και να επαναγορασθεί το δημόσιο χρέος), και το 70% να παραμένει στην τσέπη του (ώστε να μπορεί να πληρώνει φόρους γιά την εξυπηρέτηση των δανείων που σύναψε η Χώρα για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών!)
{Κάπως έτσι έγινε και η μετάβαση από τον σοσιαλισμό και την δημόσια ιδιοκτησία όλων των παραγωγικών φορέων, των μέσων παραγωγής και της ακίνητης περιουσίας στην Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία, την Ουγγαρία, κλπ. Τα λάθη και η εμπειρία εκείνης της περιόδου φυσικά και θα πρέπει να αξιοποιηθούν.}