“Εμενα με πιανουν τα μετρα; Α, ευτυχως δεν με πιανουν”. Τελικα τους πιασαν και αυτους τα μετρα. Αγανακτησαν λοιπον και οι υπαλληλοι των Δημων και βγηκαν στους δρομους. Και ζητουν το δικιο τους. Να μην τους πιασουν αυτους τα μετρα. Nα πιασουν μονο τους αλλους.
H τακτικη “βημα – βημα” και “διαιρει και βασιλευε” αποδυκνυεται πολυ πολυ αποτελεσματικη με τελικο στοχο μαι γενικοτερη…Μανωλαδα.
Δεν αγανακτησαν οι υπαλληλοι των Δημων λοιπον οταν σφαγιαστηκαν οι υπαλληλοι της ΕΡΤ. Δεν αγανακτησαν οι υπαλληλοι της ΕΡΤ οταν σφαγιαστηκαν οι ιδιοκτητες φορτηγων. Ουτε αυτοι με την επιθεση του κρατικου μηχανισμου στους ταξιτζηδες. Δεν αγανακτησαν οι ταξιτζηδες οταν απολυθηκε κοσμακης στην Χαλυβουργικη και αλλα εργοστασια, και κανεις απο τους προαναφερθεντες οταν μαζευοταν στις πλατειες οι Αγανακτισμενοι, οι οποιοι κλεισαν για διακοπες μεσα Αυγουστου και θα ξανανοιγαν τον Σεπτεμβρη, αλλα μετα ηταν πολυ κουρασμενοι κλπ κλπ.
Δεν λεω οτι οι Ελληνες ειναι παρτακηδες. Οι ανθρωποι γενικα ειναι ετσι. Ειναι πολυ δυσκολο να ξεπερασουμε τους εαυτους μας και να ενωθουμε. Να γινουμε μια γροθια. Αυτο θα ηταν μεγαλος πονοκεφαλος για το Κεφαλαιο. Γιατι ετσι ακριβως, με ισχυρους λαϊκους αγωνες κερδιθηκαν ΚΑΠΟΤΕ τα εργατικα δικαιωματα. Και τα εργατικα δικαιωματα δεν υπηρξαν ποτε στην Ιστορια της Ανθρωποτητας, παρα μονο στα μεσα ισως και προς το τελος του περασμενου αιωνα. Μια αναλαμπη δηλαδη.
“Εμενα το παιδακι μου που εχει πτυχιο και ξενες γλωσσες, θα παει να δουλεψει εκτος της ειδικοτητας του; Εργατης ειναι;”
Ο μυθος της ανωτερης ειδικοτητας, του στελεχους επιχειρησεων και του επιστημονικου προσωπικου, μπορει να καταριφθει ανετα απο ανθρωπους που εχουν εργαστει σε μεγαλες επιχειρησεις και ανωτερες θεσεις. Η αναξιοκρατια, η διαφθορα, η σεξουαλικη εκμεταλευση, οι κατασκευασμενες ποινικες διωξεις εναντιων υπαλληλων, ειναι απο τα λιγα που επικρατουν στις… μεγαλες επιχειρησεις. Η τεχνη της ΥΠΟΣΧΕΤΙΚΗΣ αλλο ενα.
Ειναι λοιπον επιτυχημενο ενα στελεχος επιχειρησεων που εχει μαθει στο “μαλιστα κ. διευθυντα” και εργατης ο επιτυχημενος μαγαζατορας ή αυτονομος τεχνιτης.
Το μεγαλο ψεμα πισω απο ολα αυτα, ειναι οτι σπουδαζουμε τα καλοαναθρεμενα παιδακια μας, με σκοπο να μπουνε στο Δημοσιο – οπου ναναι- να τρεχει το μηνιατικο κι ας φιλανε κατουρημενες ποδιες. Λιγο μετα τις επομενες εκλογες, θα δειτε ξαφνικα, για αλλη μια φορα, το γιο του ενος και την κορη της αλλης, να βολευονται τελικα σε μια πολυποθητα θεσουλα.
Αυτο που δεν θα δειτε, θαναι “εργατες” ενωμενοι, λαος που δεν φοβαται, που παιρνει την μοιρα στα χερια του και πορευεται σε μια πιο δικαιη -οσον ειναι δυνατον- κοινωνια.
Εργατες ειμαστε ολοι μας, ειτε σε “ανωτερες” ειτε σε “κατωτερες” θεσεις και στην Ελληνικη πραγματικοτητα, που η συντριπτικη πλειοψηφια των επιχειρησεων απαρτιζεται απο 2-3 ατομα, εργατης ειναι και ο εργοδοτης που ειναι εκτος των αλλων επιφορτισμενος να αντεχει το ξυλο που του ριχνει ο εκαστοτε υπουργος Οικονομικων.
Κλεινοντας θαθελα να τονισω το ποσο πολυ εχει διασπαστει η κοινωνια μας, τοσο μεταξυ εργατικων κλαδων οσο και μεταξυ των δυο φυλλων. Καταφεραν να μας χωρισουν και να μας κανουν να τρωγομαστε μεταξυ μας, οσο αυτοι απολαμβανουν το απεριτιφ τους, αραγμενοι στους πανακριβους καναπεδες, αλλοτε του eurogroup, αλλοτε στου Μαξιμου και αλλοτε στου Προεδρικου μεγαρου.
Αναγνωστης