Από το Μαρικάκι
Τα’ χει χαμένα η εγχώρια επιχειρηματική και χρηματοπιστωτική ελίτ; Δεν είναι δυνατόν διαφορετικά να μας απειλεί ότι αν φύγουμε από το ευρώ γυρίζουμε 25 χρόνια πίσω! Δηλαδή στα 1987! Ο Πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών και πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας Βασίλης Ράπανος είπε σε πρόσφατη εκδήλωση του Χρηματιστηρίου Αθηνών ότι «είτε θα μείνουμε στο ευρώ μειώνοντας το επίπεδο διαβίωσης όλοι μας, είτε θα αποχωρήσουμε από το ευρώ γυρνώντας δεκαετίες πίσω» και προσδιόρισε το … πισωγύρισμα σε 20 με 25 χρόνια πίσω. Πραγματικά, θεωρεί ότι η «πτώση» του βιοτικού επιπέδου στα δεδομένα του 1987 είναι φόβητρο όταν σήμερα εν έτει 2012 – στα δέκατα γενέθλια του ευρώ – οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο της χρόνιας ανεργίας , της φτώχειας και της πείνας;
Ωστόσο δεν είναι ο μόνος που επιχείρησε να κινδυνολογήσει με την έξοδο της χώρας από το ευρώ το οποίο κανείς σήμερα δεν μπορεί να αποκλείσει ότι σε λίγο μπορεί να είναι γεγονός. Ακόμη και ο ίδιος σημείωσε ότι «το επόμενο τρίμηνο παίζεται η παραμονή της χώρας στο ευρώ», είναι δηλαδή πιθανή εξέλιξη στο ορατό μέλλον, έστω κι αν τεχνικά δεν μπορεί να συμβεί από τη μια στιγμή στην άλλη.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
♦ ο μη εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας Λουκάς Παπαδήμος σημείωσε στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του:
«[…]Τα εισοδήματα μειώθηκαν και η ανεργία αυξήθηκε. Ποτέ τόσοι Έλληνες δεν αισθάνθηκαν τόση αβεβαιότητα και αγωνία για την προσωπική και οικογενειακή τους προοπτική. Χιλιάδες οικογένειες, ιδιαίτερα τούτες τις μέρες, υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης. Πρέπει να σταθούμε δίπλα τους, όπως αρμόζει σε μια κοινωνία ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Κανένας μόνος του. Είμαστε ένας λαός, ένα έθνος, σε κοινή δοκιμασία. Μια πολύ δύσκολη χρονιά έρχεται. Πρέπει να συνεχίσουμε με αποφασιστικότητα την προσπάθεια. Για να μην πάνε οι ως τώρα θυσίες χαμένες. Για να μην μεταβληθεί η κρίση σε μια άτακτη, καταστροφική χρεοκοπία. Για να παραμείνουμε στο ευρώ. Για να επανέλθουμε σε τροχιά ανάπτυξης και να μειώσουμε την ανεργία».
♦ Ακόμα, πιο καταστροφολάγνος ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιώργος Προβόπουλος χαρακτήρισε «κόλαση» την επιστροφή στη δραχμή και προειδοποίησε για επιστροφή στη δεκαετία του ’50 καθώς και για σοβαρές ελλείψεις αγαθών.
♦ Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Γιάννης Στουρνάρας διευθυντής του ΙΟΒΕ δήλωσε ότι η επιστροφή στη δραχμή θα μας έφερνε 50 χρόνια πίσω και πως σε τέτοια περίπτωση «η κρίση χρέους θα γινόταν κρίση συναλλαγματική και η Ελλάδα θα σταματούσε να λειτουργεί».
♦ «Πρέπει να υπογραφεί αυτή η περίφημη δανειακή σύμβαση, αλλιώς είμαστε εκτός αγορών, εκτός ευρώ. Οι καταστάσεις θα είναι πολύ χειρότερες» δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παντελής Καψής.
♦ Και η «δελφίνα» Άννα Διαμαντοπούλου θέλησε να κάνει αισθητή την «πρόθυμη» παρουσία της σημειώνοντας: «Ο στόχος και οι προσπάθειες της κυβέρνησης για το επόμενο τρίμηνο είναι σαφείς: Είναι να παραμείνουμε στο ευρώ σε μια φλεγόμενη περιοχή, σε μια φλεγόμενη εποχή. Είναι προϋπόθεση για να μπούμε ξανά στη διαδικασία της ανάπτυξης. Είναι το διακύβευμα στο οποίο πρέπει να επικεντρωθούμε όλοι».
Ασχολίαστο βέβαια πάει κι έρχεται το γεγονός ότι πολλοί ήδη βιώνουν συνθήκες δεκαετίας του ’50, ότι οι άστεγοι και οι άποροι έχουν φτάσει τις 20.000, ότι τα συσσίτια επέστρεψαν, ότι πολλά παιδιά πεινάνε και πηγαίνουν θεονήστικα στο σχολείο τους, ότι οι άννθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε, ότι δεν υπάρχει πια εργασιακό δίκαιο στη χώρα, ότι οι περιουσίες των μικρομεσαίων νοικοκυριών κινδυνεύουν και ότι οι πολίτες περιμένουν πως τα χειρότερα είναι μπροστά. Συνθήκες που θυμίζουν ήδη την Ελλάδα μετά τον πόλεμο, συνθήκες που οι περισσότεροι δεν είχαν βιώσει την περίοδο της μεταπολίτευσης.
Το ότι έχουμε γυρίσει ήδη τουλάχιστον έξι δεκαετίες πίσω το «μαρτύρησε» από κυβερνητικής πλευράς (γιατί ουκ ολίγοι το έχουν επισημάνει μέχρι σήμερα) πρόσφατα ο Βενιζέλος σε εκδήλωση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής στα τέλη Δεκεμβρίου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» (21.12.2011):
«αυτή η υποχώρηση του εθνικού προϊόντος ‘’δεν συμβιβάζεται με ειρηνικές περιόδους’’, σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών Ευ. Βενιζέλο. Μάλιστα, σημείωσε ότι η ύφεση θα ανέλθει στο 20% του ΑΕΠ (αθροιστικά από το 2008 μέχρι και το 2012), ενώ περιέγραψε και ποσοστά ανεργίας αντίστοιχα με της Ισπανίας (κοντά στο 25%)».
Η Αννα Διαμαντοπούλου άλλωστε, για να δικαιολογήσει την πολιτική περιστολής των δημοσίων δαπανών στην παιδεία τα έριξε στην κρίση και μας είπε ότι φέτος θα ήταν η πιο δύσκολη χρονιά μεταπολεμικά.
Επίσης, από την αρχή της διεθνούς κρίσης (της φάσης που πήρε τη μορφή κρίσης χρέους) η διεθνής αρθρογραφία κάνει παραλληλισμούς με την ύφεση του ’29 και πρόσφατα η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ (κινδυνολογώντας βέβαια με στόχο την «ανάληψη δράσης» στην κατεύθυνση που το ίδιο επιθυμεί)μίλησε για κλιμάκωση της ύφεσης η οποία θα συμπεριλάβει όλα τα κράτη, αναπτυσσόμενα και ανεπτυγμένα κι επισρτοφή της παγκόσμιας οικονομίας στα επίπεδα του ‘30. Υποθέτουμε ότι η επιστροφή στο ’30 πιάνει και τις χώρες της ευρωζώνης.
Αυτοί λοιπόν που αποφασίζουν να κάνουν αιματηρές θυσίες … οι άλλοι, που περίπου μας λένε ότι «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας» και μας καλούν να συναινέσουμε στο «βιασμό» για το καλό μας, που επιτέθηκαν στην κοινωνία με τις χειρότερες κατηγορίες αποδίδοντάς της τη συλλογική ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας, είναι οι ίδιοι που νοιάζονται για το καλό μας, για το αν αύριο θα υπάρχουν τρόφιμα στη χώρα (όταν σήμερα που υπάρχουν, όλο και περισσότεροι δεν έχουν πρόσβαση σε αυτά). Και ταυτίζουν τη σωτηρία μας με την παραμονή στο ευρώ.
Όταν οι συνομιλητές της τρόικας εκδηλώνουν τέτοια πρεμούρα για την παραμονή στο ευρώ, προφανώς κάποιο λάκκο έχει η φάβα και ο λάκκος αφορά τον κάθε πικραμένο νεόπτωχο που το πιθανότερο είναι να ακούσει σε μερικούς μήνες, όταν θα είναι πια αργά, τους ίδιους ανθρώπους να νίπτουν τας χείρας τους και να του λένε ότι η ευθύνη είναι και πάλι δική του που η κυβέρνηση δεν πέτυχε με συνέπεια η ευρωζώνη να μας δείχνει την έξοδο…