Απογοήτευση. Αυτό είναι το συναίσθημα που επικρατεί σε όσους έχουν πάρει στεγαστικό δάνειο, γιατί ενώ ζουν με την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει στη ζωή τους μετά την εξαγγελία ότι η μηνιαία δόση δεν θα μπορεί να υπερβαίνει το 30% του μηνιαίου μισθού, διαβάζοντας τις επιστολές που στέλνει στους δανειολήπτες το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, που υιοθέτησε την συγκεκριμένη πρόταση, κατανοούν ότι η όλη ιστορία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μικρή ταμειακή διευκόλυνση των οικογενειών.
Όσοι περίμεναν «κούρεμα» καλό θα είναι να επιστρέψουν στην πραγματικότητα. Θησαυρός δεν υπάρχει. Μόνο άνθρακες.
Και όταν η πλειοψηφία των πολιτών που έχουν πάρει δάνειο, μετά και τις εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης ότι η δόση του δανείου δεν θα υπερβαίνει το 30% του μισθού, αναμένουν βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους, μάλλον θα πρέπει το νέο οικονομικό επιτελείο να ψάξει και να βρει καλύτερη και οικονομικά βιώσιμη λύση για όλους αυτούς που αντιμετωπίζουν πραγματικά πρόβλημα
Τι λένε οι επιστολές που στέλνει το Τ.Π.Δ
Οι δημόσιοι υπάλληλοι παραλαμβάνουν από την υπηρεσία τους μια επιστολή η οποία τους δίνει δύο επιλογές:
Α. Να αποδεχτούν το γεγονός ότι η μηνιαία δόση θα εξακολουθήσει να υπερβαίνει το 30% του μισθού τους. Η αποδοχή γίνεται με την υπογραφή της σχετικής εξουσιοδότησης προς την υπηρεσία
Β. Να μην αποδεχτούν το γεγονός και να ζητήσουν η μηνιαία δόση να προσαρμοστεί άμεσα στο 30%.
Ας υποθέσουμε ότι ο δημόσιος υπάλληλος επιλέγει το «κουτί Β». Τι γίνεται με τα υπόλοιπα χρήματα; Ένα παράδειγμα: Δημόσιος υπάλληλος έχει μισθό 1000 ευρώ και η δόση του δανείου του είναι 500 ευρώ. Η υπηρεσία παρακρατούσε μέχρι σήμερα το 500άρικο και άφηνε στον υπάλληλο να ζήσει με τα υπόλοιπα. Τι θα γίνεται από εδώ και στο εξής; Η υπηρεσία θα παρακρατεί όχι περισσότερα από 300 ευρώ. Όμως ο δημόσιος υπάλληλος θα εξακολουθήσει να χρωστάει 500 ευρώ. Η διαφορά των 200 ευρώ δεν διαγράφεται. Απλώς συσσωρεύεται ως πρόσθετο χρέος. Αφού λοιπόν περάσουν έξι μήνες και συσσωρευτεί μια οφειλή της τάξεως των 1200 ευρώ (200 ευρώ επί έξι μήνες), ο δανειολήπτης θα πρέπει να βρει τα χρήματα και να τα καταθέσει σε τραπεζικό λογαριασμό του ΤΠΔ.
Και αν δεν τα έχει; Τότε, απαντά η απόφαση του ΤΠΔ, θα πρέπει να υπαχθεί σε μια από τις δύο ρυθμίσεις που προτείνει το ΤΠΔ. Η πρώτη πρόταση έχει να κάνει με την επιμήκυνση του δανείου ακόμη και στα 40 χρόνια και η δεύτερη πρόταση με την καταβολή ενός μέρους της μηνιαίας δόσης. Σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια, ο δημόσιος υπάλληλος, ναι μεν θα διευκολύνεται ταμειακά, αλλά θα φορτώνεται με τόκους.
Είναι χαρακτηριστική η παρακάτω επιστολή της κας Ρούλας Τάκη που δημοσιεύεται στο FIMOTRO:
«Σίγουρα θα θυμάστε τις εξαγγελίες του πρώην Υπουργού Οικονομικών Ε. Βενιζέλου ότι πρόκειται να γίνει ρύθμιση στα στεγαστικά δάνεια του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων και ότι δεν μπορεί να υπερβαίνουν τα 3/10 των μηνιαίων απολαβών. Κάτι μήνες μετά μου ήρθε ένα έγγραφο από την Υπηρεσία μου που μου ζητά να κάνω μια υπεύθυνη δήλωση για το αν συναινώ στην παρακράτηση ποσού μεγαλύτερου των 3/10 των μηνιαίων αποδοχών μου για την εξυπηρέτηση του δανείου μου. Σε περίπτωση που δεν συναινώ μου τονίζουν ότι είμαι υποχρεωμένη να καταβάλω εξ ιδίων την διαφορά των δόσεων ανά εξάμηνο στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Δηλαδή να μου εξηγήσει ο Ε. Βενιζέλος τι σόι διευκόλυνση προς τους δημοσίους υπαλλήλους είναι αυτή, αφού ναι μεν δεν θα μας τα κρατάει η Υπηρεσία μας, αλλά θα πρέπει να τα καταθέτουμε στο ΤΠΚΔ μέσα σε ένα εξάμηνο; Δηλαδή, τι αλλάζει; Μας δουλεύουν κανονικά…»
Σιγά που ανακαλύψαμε την πυρίτιδα. Δεν είχε μιλήσει κανείς για κούρεμα. Τόσο ο Βενιζέλος, όσο και ο Σαμαράς είχαν μιλήσει για το 30%, ξεκαθαρίζοντας ότι αυτό συνεπάγεται επιμήκυνση δανείου και φυσικά (αυτό δεν το είπαν, αλλά εξυπακούεται) αύξηση του οφειλόμενου ποσού.
Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι ψιλοπαπαρίτσες περί κουρέματος είπε, αλλά και αυτές όχι ξεκάθαρες αλλά πολύ ομιχλώδεις.
φυρί φυρί το πάνε οι τοκογλύφοι και τα τσιράκια τους να δέχονται πέτρες σε βαλιστική τροχιά απο πλήθος κόσμου οταν θα αρχίσουν οι κατασχέσεις.
Ε ρε γλέντια.