Οι τραπεζίτες ξεπέρασαν τα όρια με την πρόταση που κατέθεσαν στην Κυβέρνηση να φορολογηθούν οι αναλήψεις μετρητών, δήθεν ως μέτρο περιορισμού της φοροδιαφυγής.
Πρόκειται για προκλητική πρόταση για τους καταθέτες των ελληνικών τραπεζών. Είναι αδιανόητο επειδή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, να προτείνεται η φορολόγηση της ανάληψης μετρητών. Και οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν, αλλά κανείς δεν πρότεινε την κατάργηση των νοσοκομείων.
Οι τραπεζίτες διατύπωσαν τη συγκεκριμένη πρόταση, είτε από απελπισία για την κατάσταση ρευστότητας στις τράπεζες, είτε γιατί θεωρούν τους πολίτες-πελάτες τους ανόητους, που θα το δεχθούν και αυτό, όπως συνέβη και με άλλα παράλογα μέτρα. Η χρήση μετρητών από τους πελάτες έχει κόστος για τις τράπεζες, ενώ η χρήση των καρτών έχει έσοδα για τις τράπεζες. Και αυτό είναι το πραγματικό κίνητρο της συγκεκριμένης πρότασης και όχι ασφαλώς η μείωση της φοροδιαφυγής.
Πόσο δίκαιο όμως είναι να έχεις μπλοκαρισμένα λόγω capital control τα χρήματα του πελάτη -καταθέτη σου και ταυτόχρονα να ζητάς να του επιβληθεί και φόρος στο όνομα της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής για να κερδίσει η Τράπεζα; Οι καταθέτες των ελληνικών τραπεζών έχουν στηρίξει και συνεχίζουν να στηρίζουν τις τράπεζες. Αντίθετα οι τράπεζες -λόγω της δύσκολης συγκυρίας – τους εκμεταλλεύονται. Τα επιτόκια καταθέσεων υποχώρησαν σε αδικαιολόγητα χαμηλά επίπεδα. Πράγματι αυτό συνέβη επειδή το ζήτησε η ΕΚΤ, αλλά έγινε συντονισμένα και προγραμματισμένα, ώστε η μια τράπεζα να μην πάρει τις καταθέσεις της άλλης. Προφανώς αν ήταν άλλος κλάδος θα υπήρχε ζήτημα παρέμβασης της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Θα διαφωνήσει κάποιος, υποστηρίζοντας ότι τα επιτόκια του ευρώ μειώθηκαν σε επίπεδα ρεκόρ, άρα και οι ελληνικές τράπεζες έπρεπε να προσαρμοστούν αναλόγως. Γιατί όμως ένας ιδιώτης να δανείσει με τις καταθέσεις του την τράπεζα με επιτόκιο 0,50% ή και λιγότερο, όταν η χώρα δανείζεται με 8%; Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν ο καταθέτης έναντι ενός προκλητικά χαμηλού επιτοκίου, αναλαμβάνει το κίνδυνο να συμμετάσχει με ένα κούρεμα των καταθέσεων του σε μια τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών στην περίπτωση που η κυβέρνηση τα θαλασσώσει το 2017;
Επιπλέον το τεράστιο χάσμα μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και δανεισμού ενισχύει σταθερά και ουσιαστικά την κερδοφορία των τραπεζών. Μην ξεχνάμε επίσης ότι οι τράπεζες ήδη βοήθησαν δραστικά στη μείωση της φοροδιαφυγής. Μετατράπηκαν σε κέντρα φορολογικού ελέγχου, ζητούν εκκαθαριστικά και άλλα φορολογικά στοιχεία από τους πελάτες τους ενώ έδωσαν όλα τα στοιχεία των πελατών τους στην εφορία για να κάνει ελέγχους. Για όλα τα παραπάνω, η πρόταση για επιβολή φόρου στις αναλήψεις των μετρητών είναι απαράδεκτη.