Καθώς η οικονομική κρίση κορυφώνεται και λαμβάνει παγκόσμιες διαστάσεις, οι περισσότεροι έγκυροι αναλυτές δηλώνουν αδυναμία να εκτιμήσουν την πιθανή διάρκεια και κατάληξη της.
Αυτό ουδόλως εμποδίζει βέβαια τα διάφορα ημεδαπά… νούμερα του «ούτως αποκαλούμενου δημοσίου βίου» να εκτοξεύουν ανερυθριάστως πλείστες όσες μπαρούφες προς τέρψιν και κατανάλωσιν του εγχώριου εκλογικού σώματος.
Αντί να παροτρύνουν εαυτούς και αλλήλους να βάλουμε τάξη το συντομότερο στα του οίκου μας, μήπως και αντέξουμε την παγκόσμια καταιγίδα, αποφαίνονται, για παράδειγμα, με ύφος εκατό καρδιναλίων ότι η επιστροφή στην δραχμή είναι η μόνη λύση η οποία μάλιστα και αναπόφευκτη και ευκταία είναι σε τελική ανάλυση.
Αγνοούν επιδεικτικά όσους σώφρονες ειδικούς επισημαίνουν την τεράστια πολυπλοκότητα και το απροσδιόριστο ρίσκο ενός τέτοιου πρωτοφανούς εγχειρήματος.
Όσους προειδοποιούν ότι μπορείς να σχεδιάζεις θεωρητικά ή ακαδημαϊκά ένα τέτοιο project αλλά μόνο στην πράξη θα διαπιστώσεις τις επιπτώσεις και τις παρενέργειες του και πιθανότατα όταν θα είναι πλέον πολύ αργά.
Όσους υπενθυμίζουν ότι στην Ελλάδα της δραχμής είχαμε αλλεπάλληλες υποτιμήσεις, εισαγόμενο αλλά και γηγενή πληθωρισμό ο οποίος εκτόξευε τα επιτόκια στα αδιανόητα για τη σημερινή εποχή επίπεδα του 20-30% εκμηδενίζοντας την αγοραστική δύναμη των φτωχών και πριονίζοντας την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων οι οποίες θα πρέπει να διατηρούν περιθώρια κέρδους της τάξης του 50% απλά για να επιβιώνουν!
Οι θιασώτες της δραχμής αντιτείνουν βέβαια – και σωστά – ότι και σήμερα οι επιχειρήσεις κλείνουν μαζικά κι ότι πολλοί συμπατριώτες μας αδυνατούν να επιβιώσουν.
Αποσιωπούν, ωστόσο ότι αυτό προήλθε ακριβώς από την αφροσύνη, την σπατάλη, την υπερκατανάλωση και την περιφρόνηση προς την υγιή επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις και τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης.
Στην ουσία, παραδέχονται ότι βγήκαμε να παίξουμε ποδόσφαιρο στην Ευρώπη εντελώς απροετοίμαστοι με αποτέλεσμα να ξεφτιλιστούμε και τώρα προτείνουν να επανέλθουμε στην τοπική «ερασιτεχνική κατηγορία» μήπως και «κερδάμε» που και που τα…Τατάβλα ώστε να δώσουμε στον κοσμάκη κάτι για να πανηγυρίζει.
Προτιμούν την ατιμωτική ήττα από την παραδοχή των σφαλμάτων μας και τον αγώνα να επανέλθουμε με σκληρή προσπάθεια στο επίπεδο το οποίο κατακτήσαμε εδώ και δεκαετίες.
Αρνούνται να συνδυάσουν την πραγματική εθνική περηφάνια και τα μοναδικά προτερήματα της φυλής μας με το υψηλότερο βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδα άλλων κοινωνιών οι οποίες στο κάτω-κάτω από τους προγόνους μας πήραν τα πρώτα φώτα τους.
Διαμαρτύρονται δικαιολογημένα για τους μισθούς και τις συντάξεις που από 500 ή 700 ευρώ έγιναν 500 ή και 300 αλλά ξεχνάνε τις προηγούμενες γενιές που πάλεψαν, πρόκοψαν και σπούδασαν παιδιά με ακόμη λιγότερα χρήματα από αυτά χάρη στη συνοχή και τις αξίες που είχε τότε η ελληνική οικογένεια, το σχολείο, η αξιοσέβαστη «υπηρεσία» και φυσικά η πατρίδα.
Τι σχέση έχουν αυτές οι αξίες με τους σημερινούς κρατικοδίαιτους μαφιόζους των χιλιάδων ευρώ που δεν διστάζουν να κάψουν την Ελλάδα για να ικανοποιήσουν τα «χούγια» τους.
Με τέτοια νοοτροπία είναι που θα φθάσουμε κάτω και από τα 100 σημερινά ευρώ μισθούς και συντάξεις κι αυτό θα είναι το λιγότερο που θα μας έχει συμβεί…
Ενώ με τη νοοτροπία ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ στη Μέρκελ και στο Σόιμπλε θα πάμε μπροστά. Ποιος έγραψε αυτές τις βλακείες;