Στα τέλη του περασμένου Μαρτίου, 5.000 άνθρωποι πραγματοποίησαν διαδήλωση στο Δουβλίνο για να διαμαρτυρηθούν για την επιβολή ενός φόρου 100 ευρώ σε κάθε νοικοκυριό, τον οποίο η ιρλανδική κυβέρνηση αγωνίζεται να εισπράξει. Ηταν μια μικρή σε όγκο διαδήλωση σε σύγκριση μ’εκείνες που γίνονται στην Αθήνα ή σε ισπανικές πόλεις, αλλά οι αριθμοί των διαδηλωτών στους δρόμους δεν λένε τα πάντα αυτές τις ημέρες.
Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις στην Ιρλανδία, η υποστήριξη προς την κυβέρνηση μειώνεται, ενώ αυξάνεται η απήχηση του Σιν Φέιν, το οποίο έχει ταχθεί υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 31ης Μαϊου για το δημοσιονομικό σύμφωνο. Το ερώτημα βέβαια είναι τι μορφή θα έχει μέχρι τότε αυτό το σύμφωνο, αφού ο Φρανσουά Ολάντ έχει δεσμευτεί ότι, αν εκλεγεί πρόεδρος την Κυριακή, θα προχωρήσει στην αναδιαπραγμάτευσή του.
Οι δημοσκοπήσεις που γίνονται στην Ολλανδία, πάλι, δείχνουν ότι αν γίνονταν σήμερα εκλογές – οι οποίες είναι προγραμματισμένες για τον Σεπτέμβριο -, τα κόμματα που αντιτίθενται στα μέτρα λιτότητας, τόσο στη Δεξιά όσο και στην Αριστερά, θα λάμβαναν το ένα τρίτο των εδρών.
Στη χώρα αυτή, η κυβέρνηση έπεσε λόγω της άρνησης του ακροδεξιού Κόμματος Ελευθερίας να συμφωνήσει με τα νέα μέτρα.
Ορισμένοι αναλυτές επισημαίνουν ότι ο Ολάντ αναδεικνύεται σε ηγέτη ενός πανευρωπαϊκού κινήματος κατά της λιτότητας. Αλλοι πιστεύουν ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής, όπου μεμονωμένα εκλογικά σώματα ενθαρρύνονται από τα γεγονότα σε άλλες χώρες και ζητούν αλλαγή στρατηγικής. Καθώς το χρέος εξακολουθεί να αυξάνεται, μαζί με την ανεργία, οι ψηφοφόροι ζητούν ένα “plan B”, μια εναλλακτική στρατηγική δηλαδή έναντι της λιτότητας.
“Αυτό που παρατηρεί κανείς είναι πώς οι εξελίξεις σε μια χώρα επηρεάζουν το εκλογικό σώμα σε μια άλλη”, λέει ο Ιον Ο’Μάλεϊ, καθηγητής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου. “Τα σχόλια του Ολάντ στη Γαλλία και η πτώση της κυβέρνησης στην Ολλανδία επηρεάζουν τους ψηφοφόρους στην Ιρλανδία και ενθαρρύνουν τους οπαδούς του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα”.
Από το Λονδίνο μέχρι τη Μαδρίτη, κι από τον βόρειο πυρήνα της ΕΕ μέχρι την περιφέρεια, οι ψηφοφόροι έχουν αρχίσει να αντιδρούν σε μια πολιτική που αποσκοπεί στην ικανοποίηση των αγορών και των οίκων αξιολόγησης.
Σύμφωνα με τη Γουολ Στριτ Τζέρναλ, αξιωματούχοι στις Βρυξέλλες αρχίζουν να συζητούν κατά πόσον πρέπει να εγκαταλειφθεί ο στόχος που τέθηκε το 2009 να μειωθεί το ποσοστό του χρέους ως προς το ΑΕΠ στο 3% μέχρι το 2013. Ακόμη κι ο Μάριο Μόντι, που ανέλαβε την εξουσία για να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα λιτότητας, αρχίζει να έχει επιφυλάξεις. “Αν δεν υπάρχει ζήτηση, η ανάπτυξη δεν μπορεί να υλοποιηθεί”, δήλωσε πρόσφατα. “Ολες οι μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζουμε αυτή τη στιγμή οδηγούν στον αποπληθωρισμό”.