Το 40% σχεδόν των δανείων που ρυθμίζονται, καθίστανται εκ νέου μη εξυπηρετούμενα! Για την ακρίβεια, το ποσοστό αυτό είναι της τάξεως του 37,5%, σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει η Τράπεζα της Ελλάδος στην τελευταία της έκθεση – επισκόπηση για το τραπεζικό σύστημα της χώρας (και όπως φαίνεται στο Διάγραμμα ΙΙΙ 11).
Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της γενικότερης αδυναμίας των δανειοληπτών να παραμείνουν συνεπείς, μέσα σε μία συγκυρία ύφεσης, αλλά αντανακλά και την “αδυναμία” ως ένα βαθμό των τραπεζών, να διαχειρισθούν τα κόκκινα δάνεια- εξ ου και είναι επιτακτική η ανάγκη άμεσης δανειοδότησης των εξειδικευμένων για το θέμα εταιριών διαχείρισης μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Αξιοσημείωτο επίσης γεγονός είναι το ύψος των διαγραφών που πραγματοποιήθηκαν πέρυσι. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, το πρώτο εξάμηνο του 2016 διαγράφηκαν δάνεια συνολικού ύψους 1,6 δισ ευρώ έναντι μόλις 687 εκατ ευρώ το 2015. Οι διαγραφές αυτές προέκυψαν στο πλαίσιο καταγγελμένων δανειακών συμβάσεων.
Η ύφεση βέβαια “ποινικοποιείται” για το ύψος των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων, τα οποία έφτασαν τα 108,4 δισ ευρώ, σε σύνολο δανειακών ανοιγμάτων 240,3 δισ ευρώ. Το τρίτο τρίμηνο του 2016 ειδικότερα, τα κόκκινα δάνεια ( τα NPEs, τα ανοίγματα, δηλαδή και όσα δεν εξυπηρετούνται μετά από 90 ημέρες) ήταν της τάξεως των 107,6 δις ευρώ (δηλαδή το 45% του συνόλου δανείων).
Βέβαια, η Τράπεζα της Ελλάδος αναγνωρίζει μια σταδιακή μείωση στις νέες καθυστερήσεις.
Βασικό μέλημα υπό τις παρούσες συνθήκες αποτελεί πάντως η έγκαιρη χορήγηση άδειας σε εταιρία διαχείρισης κόκκινων δανείων ( όπως έγραψε προ ημερών το news247, επίκειται εντός του μήνα η αδειοδότηση εταιρίας που θα ανακοινώσει την ανάληψη από τη Εurobank μεγάλου επιχειρηματικού δανείου). Εφόσον οι εταιρίες αυτές πληρούν τα κριτήρια καταλληλότητας.
Επίσης είναι θέμα ημερών η αναμόρφωση του εξωδικαστικού διακανονισμού χρέους, ενώ, απαιτείται εντατικοποίηση εκ μέρους της Πολιτείας, ρυθμίσεων και εναλλακτικών, όπως η τιτλοποίηση.
«Θα πρέπει να εντατικοποιηθεί από την Πολιτεία η προσπάθεια για την προώθηση και άλλων εργαλείων ενεργητικής διαχείρισης απαιτήσεων, όπως η τιτλοποίηση, και στο πλαίσιο αυτό, όπου κριθεί απαραίτητο, θα υπάρξουν επιπλέον νομοθετικές ή ρυθμιστικές παρεμβάσεις» σημειώνεται χαρακτηριστικά στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος.
Προοπτικές κλάδου τραπεζών
Με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης θα ανοίξει ο δρόμος για τη συζήτηση της βιωσιμότητας του χρέους.
Αυτό τονίζει μεταξύ άλλων, στην επισκόπηση για το τραπεζικό κλάδο, η Τράπεζα της Ελλάδος, επισημαίνοντας στην έκθεσή της ότι “οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές για τον τραπεζικό κλάδο εξαρτώνται από τη διαμόρφωση ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για την οικονομική ανάπτυξη”.
Στο πλαίσιο αυτό, εκτιμάται ότι το 2017 ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ θα κυμανθεί σε 2,5%, και σε 3% για το 2018 και το 2019.
Ηδη, το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε το 9μηνο λόγω της ανάκαμψης της κατανάλωσης και των ακαθάριστων επενδύσεων, ενώ οριακή αύξηση είχε και η οικονομική δραστηριότητα.
Οι σημαντικές προκλήσεις για τον τραπεζικό κλάδο παραμένουν πάντως τόσο στο εσωτερικό λόγω αφενός ενδεχόμενων καθυστερήσεων στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και αφετέρου των διαρθρωτικών παραγόντων (π.χ. υψηλό απόθεμα μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων – ΜΕΑ, χαμηλό επίπεδο τραπεζικών καταθέσεων), όσο και στο εξωτερικό λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας στις αναπτυγμένες χώρες και των κινδύνων από τις αναδυόμενες οικονομίες.
Προκλήσεις, που κατά την Τράπεζα της Ελλάδος , θα μπορούσαν δυνητικά να ανακόψουν την ανοδική πορεία της οικονομίας και να οδηγήσουν σε αναζωπύρωση της αβεβαιότητας, επηρεάζοντας και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Ενδιαφέρον αποτελεί ότι η σημαντικότερη πηγή αστάθειας για το εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα εξακολουθεί να είναι ο πιστωτικός κίνδυνος, εξ ου και η Τράπεζα της Ελλάδος σε συνεργασία με τις τράπεζες επικεντρώνονται στη διαχείριση των κόκκινων δανείων. Το υψηλό ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων περιορίζει τόσο τη δυνατότητα παροχής πιστώσεων στην πραγματική οικονομία, όσο και τις προοπτικές κερδοφορίας των τραπεζών.
Σε γενικές γραμμές πάντως, το 2016 παρατηρείται μία σταθεροποίηση στο απόθεμα των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων, καθώς οι ροές προς τη διαμόρφωση νέων επισφαλειών παρουσιάζουν μείωση, γεγονός που οδηγεί σε αντίστοιχη μείωση στο σχηματισμό προβλέψεων από τα πιστωτικά ιδρύματα.