Είτε γιατί οι τράπεζες διαβίβασαν σε αυτές τα προσωπικά τους στοιχεία χωρίς προηγουμένως να ενημερώσουν τους δανειολήπτες όπως όφειλαν, είτε γιατί βομβάρδιζαν τους οφειλέτες με πιεστικά τηλεφωνήματα, προσβάλλοντας έτσι με αυτόν τον τρόπο την προσωπικότητά τους, τα δικαστήρια σε δεύτερο πλέον βαθμό (σ.σ.: εφετείο) καυτηριάζουν τη στάση τους, δικαιώνοντας τους πολίτες με την επιδίκαση έστω και «μικρών» αποζημιώσεων. Η περίπτωση ενός δικηγόρου είναι χαρακτηριστική, με το Πρωτοδικείο να κρίνει τελεσίδικα ότι οι συνεχείς τηλεφωνικές κλήσεις υπερβαίνουν το επιβαλλόμενο μέτρο και προσβάλλουν την αξιοπρέπεια των πολιτών. Και πως ορθά το Ειρηνοδικείο τού επιδίκασε αποζημίωση, την οποία θα καταβάλει η εισπρακτική.
Κλοπή
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τον Δεκέμβριο του 2009 άγνωστος κλέβει τον χαρτοφύλακα του δικηγόρου και μαζί και την πιστωτική του κάρτα. Την ίδια κιόλας ημέρα ο δικηγόρος ενημερώνει τηλεφωνικά την τράπεζα, ζητώντας την ακύρωση της κάρτας, ενώ προσέρχεται και στο αστυνομικό τμήμα δηλώνοντας την κλοπή. Τέσσερις μήνες μετά δέχεται το πρώτο τηλεφώνημα από τη συμβεβλημένη με την τράπεζα εισπρακτική για ένα χρέος ύψους 1.100 ευρώ, που φέρεται ότι έγινε μέσω αναλήψεων από την επίμαχη πιστωτική κάρτα. Αμέσως ο δικηγόρος έρχεται σε επαφή με το τμήμα καρτών της τράπεζας, υποστηρίζοντας ότι ουδέποτε έκανε τις επίμαχες αναλήψεις, αφού δεν είχε στη διάθεσή του την κάρτα. Τον Μάιο του 2010 οι εκπρόσωποι της εισπρακτικής εταιρείας συνεχίζουν να του τηλεφωνούν, ζητώντας να μάθουν τι έγινε με την αμφισβήτηση του χρέους του. Τηλεφωνούν μάλιστα και στο δικηγορικό γραφείο του, ζητώντας από τον πατέρα του να προτρέψει τον γιο του να εξοφλήσει το χρέος!
Για τρεις μήνες το τηλέφωνο του δικηγόρου δεχόταν διαρκώς κλήσεις, ενώ, όπως είπε στο δικαστήριο και ο διευθυντής της εισπρακτικής, μέσα σε διάστημα 18 ημερών ο δικηγόρος είχε λάβει 7 κλήσεις. «Καθ’ όλο το επίδικο χρονικό διάστημα και δη επί τρίμηνο οι υπάλληλοι της δεύτερης εκκαλούσας εισπρακτικής εταιρείας προέβαιναν σε διαρκείς οχλήσεις προς τον εφεσίβλητο, προς τον οποίον απευθύνονταν με τρόπο πιεστικό, προσβλητικό και υποτιμητικό, αντιμετωπίζοντας αυτόν, τόσο προσωπικά όσο και έναντι του οικογενειακού και επαγγελματικού του περιβάλλοντος, ως πρόσωπο αφερέγγυο και ανειλικρινές, με αποτέλεσμα να του δημιουργήσουν εύλογη αναστάτωση και αισθήματα θυμού, λαμβανομένου υπόψη ιδίως του γεγονότος ότι βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία αμφισβητήσεως εκ μέρους του της οφειλής έναντι της πρώτης εκκαλούσας τράπεζας.
Η ως άνω προεκτεθείσα εξακολουθητική συμπεριφορά των υπαλλήλων της εισπρακτικής εταιρείας, η οποία λειτουργούσε ως αντιπρόσωπος και για λογαριασμό της πρώτης εκκαλούσας τράπεζας, εν όψει του τρόπου και του χρόνου, υπό τους οποίους εκδηλώθηκε και περιγράφηκαν ανωτέρω, υπερέβη το επιβαλλόμενο μέτρο, που οφείλεται στις συναλλαγές, και προσέβαλε επανειλημμένα την προσωπικότητα του εφεσιβλήτου.
Η δε χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της σε αυτόν (εφεσίβλητο) εντεύθεν αυτής προκληθείσας ηθικής βλάβης, πρέπει να ανέλθει στο ποσό των 3.000 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο» αναφέρει η υπ’ αριθμόν 1566/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου.
Εδωσαν τα στοιχεία της, θα πληρώσουν 6.000 ευρώ
Πριν από λίγες ημέρες το Μονομελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, μετά από προσφυγή δανειολήπτριας, της επιδίκασε το ποσό των 6.000 ευρώ, κρίνοντας ότι η τράπεζα διαβίβασε τα στοιχεία της σε εισπρακτική εταιρεία χωρίς να την ενημερώσει, όπως ορίζει ο νόμος. Μάλιστα οι υπάλληλοι της εταιρείας επικοινωνούσαν μαζί της στο τηλέφωνο της εργασίας της…
«Οι προαναφερόμενες παράνομες και υπαίτιες (από πρόθεση) πράξεις και παραλείψεις της τράπεζας (διά των προστιθέντων οργάνων της) προσέβαλαν την προσωπικότητα της ενάγουσας και προκάλεσαν σε αυτήν σημαντική ηθική βλάβη, ενώ τα όργανα της εναγομένης, κατά την επεξεργασία (διαβίβαση) των προσωπικών δεδομένων αυτής, χωρίς την προηγούμενη ενημέρωσή της, όφειλαν να γνωρίζουν την πιθανότητα επέλευσης της προαναφερόμενης ηθικής βλάβης» αναφέρει η απόφαση του δικαστηρίου.
Υπενθυμίζεται ότι 15 πρόσωπα ελέγχονται και ποινικά, μετά την έρευνα που ολοκληρώθηκε από την Εισαγγελία Πρωτοδικών, για «τα έργα και τις ημέρες» των εισπρακτικών εταιρειών.