Μπλόκο στη λειτουργία των ελληνικών Τραπεζών έχει επιβάλει το καθεστώς πολλαπλής επιτροπείας, με αποτέλεσμα σχεδόν την ακινητοποίησή τους και την ελαχιστοποίηση της παρέμβασής τους στην Οικονομία.
Αυτή τη στιγμή οι Τράπεζες ελέγχονται τουλάχιστον από πέντε διαφορετικά σχήματα ελέγχου, τα οποία εξαντλούν τις διοικήσεις, θέτοντας ολοένα και περισσότερους περιορισμούς και το κυριότερο διαμορφώνουν περιβάλλον αναστολής και αναβολής στη διαχείριση κρίσιμων τρεχόντων προβλημάτων του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.
Έλεγχο και διαρκή παρέμβαση ασκούν αυτό τον καιρό η Τράπεζα της Ελλάδος, οι εκ του νόμου υφιστάμενες διεθνείς ελεγκτικές εταιρίες, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, οι προσληφθείσες εσχάτως πολυμελείς ομάδες διεθνών εποπτών, οι οποίες έχουν εγκατασταθεί στα κεντρικά γραφεία των εμπορικών Τραπεζών και ένας Θεός ξέρει πόσοι ακόμη.
Άπειρος χρόνος και δυνάμεις σπαταλώνται αυτή τη στιγμή για τη σύνταξη λεπτομερών εκθέσεων επί παντός του επιστητού και επιπλέον ζητούνται εξηγήσεις για τ’ απλούστερα. Η όλη ατμόσφαιρα είναι απολύτως περιοριστική, δημιουργώντας πέραν των άλλων και σύνδρομα αναστολής στα στελέχη των εμπορικών Τραπεζών.
Ουδείς πλέον είναι διατεθειμένος να αναλάβει την ευθύνη ρυθμίσεων και χρηματοδοτήσεων με ρίσκο, με αποτέλεσμα το όλο χρηματοπιστωτικό περιβάλλον να αυτοπεριορίζεται και να συντηρητικοποείται στο μέγιστο βαθμό,αφήνοντας ακάλυπτες ακόμη και υγιείς επιχειρήσεις.
Και μάλιστα σε χρόνο κατά τον οποίο ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας έχει ανάγκη στήριξης και υποβοήθησης προκειμένου να υπερβεί τις άκρως υφεσιακές συνθήκες που επικρατούν στην οικονομία.
Με άλλα λόγια σε χρόνο κατά τον οποίο η οικονομία έχει ανάγκη από ένα δυναμικό τραπεζικό σύστημα ικανό να λαμβάνει αποφάσεις,το πολυδαίδαλο καθεστώς εποπτείας το καθιστά αδρανές, σχεδόν ακινητοποιημένο,χωρίς ικμάδα και αναγεννητικές πρωτοβουλίες.
Πολιτικές όπως αυτές της μείωσης του κόστους χρήματος δεν μπορούν να προωθηθούν, ούτε επίσης είναι δυνατόν να αναπτυχθούν συντονισμένες πολιτικές συγκέντρωσης και εξυγίανσης κλάδων. Βασικές ρυθμίσεις επίσης στεγαστικών δανείων δεν μπορούν επίσης να προωθηθούν όταν επιβάλλονται βαρύτατοι φόροι επί των δανειοδοτηθέντων ακινήτων.
Ένας φαύλος κύκλος αναστολής και υπερχρέωσης τείνει να διαμορφωθεί, στο όνομα της εποπτείας και του ασφυκτικού ελέγχου των πάντων.
Και το ερώτημα που τίθεται αν όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της ακαμψίας των τροικανών και των εποπτικών αρχών ή επιλέγονται επί σκοπώ, που δεν μπορεί να είναι άλλος από τον γρήγορο και χωρίς πολλές αντιδράσεις απόλυτο αφελληνισμό του τραπεζικού συστήματος.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι συμβαίνει το δεύτερο, ότι παίζεται ένα παιγνίδι απαξίωσης, ώστε σε εύλογο χρόνο να παραδοθούν οι ελληνικές Τράπεζες σε ξένες έναντι πινακίου φακής και μαζί τους να εκχωρηθούν και χιλιάδες υγιείς ελληνικές επιχειρήσεις,οι οποίες εν τω μεταξύ θα έχουν γονατίσει εξαιτίας μιας δόλιας πολιτικής χρηματοπιστωτικής ασφυξίας.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα είναι προφανές ότι τόσο η κυβέρνηση, όσο και η Τράπεζα της Ελλάδος πρέπει να αντιδράσουν το ταχύτερο, ώστε τουλάχιστον να αποδοθούν ελευθερίες κινήσεων στις εμπορικές Τράπεζες προκειμένου να αντιμετωπίσουν ευχερέστερα τρέχοντα διαχειριστικά προβλήματα των ελληνικών επιχειρήσεων.
Ή απλά έχουν σκάσει τα γνωστά λαμόγια, επειδή δεν μπορούν με συνοπτικές διαδικασίες να πάρουν θαλασσοδάνεια.
Με τις τραπεζες παιζει υποσεναριο του σεναριου που παιζεται με το δημοσιο το οποιο με τη σειρα του ειναι δεμενο με μνημονια.
Ειναι χρεοκοπημενες μεν, αλλα αμα αγοραστουν απο επενδυτες δεν προκειται να γινει τιποτα με την ιδιωτικη περιουσια γιατι υπαρχει νομικο κωλυμα.
Αν ομως γινουν κρατικες λογω εκθεσης σε ανεπιτρεπτα μεγεθη επισφαλειων τοτε αμεσως και η ιδιωτικη περιουσια ειναι στην ιδια μοιρα με τη δημοσια διοτι οι δανειστες εχουν το δικαιωμα της κατασχεσης της περιουσιας του δημοσιου.
Εδω θελουν να παρουν τη ΔΕΗ για 1,5 δις τη στιγμη που εχει γινει ερευνα και ξερουμε οτι η ΔΕΗ αξιζει 100 δις … με τους ιδιωτες θα κωλωσουν.
Το σχεδιο εκτελειται κανονικα και θα δουμε πολλα … παρα πολλα … εκτος και αν γινει κανενα θαυμα και σωθουμε.