Ένα ακόμη στερεότυπο που καλλιεργείται μάλλον από ευρω-κονομημένους
φτιάχνουμε σκαρί και ανοίγουμε πανιά
και τους φοβικούς είναι αυτό που θέλει την χώρα να γυρίζει στην παλιά δραχμή οπού χρειαζόσουν 340,75 από αυτές για να συμπληρώσεις ένα ευρώ. Με βάση αυτό το σενάριο- στερεότυπο η επιστροφή στην δραχμή για οδηγούσε σε υποτίμηση της και πλέον θα χρειαζόσουν 500 ή και 700 από αυτές για να συμπληρώσεις ένα ευρώ.
Παρατείνοντας τον συλλογισμό αυτό ενθυμούμενοι το δεκαχίλιαρο φανταζόμαστε ότι για να πάρεις ένα μισθό της τάξεως των 1000 σημερινών ευρώ θα χρειαζόσουν χαρτονομίσματα στο μέγεθος εφημερίδας. Ενώ αν με αυτά τα νομίσματα θα πήγαινες για να πιεις ένα καφέ θα σου κόστιζε κάνα δυο εκατομμύρια δραχμές και θα άφηνες και 50.000 για τον σερβιτόρο. Για να πας στο σουπερ μάρκετ δεν θα έπαιρνες πορτοφόλι αλλά δυο βαλίτσες χρήματα…
Πράγματι έτσι είναι. Αν γυρίζαμε στην δραχμή της περασμένης δεκαετίας -και με τους πολιτικούς που έχουμε είναι πιθανό να γυρίσουμε σε αυτή- πολύ σύντομα το παραπάνω σενάριο θα ήταν καθημερινότητα και η χώρα θα διαλύονταν καθώς θα κατρακυλούσαν οι άξιες των περιουσιών και θα μηδενίζονταν οι αξίες των καταθέσεων. Ας τελειώσουμε όμως με τα παραμύθια και του δράκους…
Μια νέα δραχμή αξίας 1,20 ευρώ η και λίγο παραπάνω στην παρούσα φάση θα ήταν ευεργετική. Οι Αμερικάνοι έχουν το δολάριο στο 1,37 ευρώ. Λέτε να μην ξέρουν τι κάνουν; Ας μιλήσουμε όμως συγκεκριμένα. Ας ανοίξει ο διάλογος σοβαρά μιλώντας για ένα νέο εθνικό νόμισμα σε ισοτιμία 1,20 με το ευρώ:
Αυτό θα έκανε τα προϊόντα μας ανταγωνιστικότερα και σύντομα θα μετέβαλε την Ελλάδα -λόγω εγγύτητας και των υφιστάμενων εμπορικών δικτύων- σε Νο 1 προμηθευτή της ακριβής ευρωζώνης. Τα προϊόντα μας θα κατέκλυζαν τα ράφια της Ευρώπης και θα είχαν την πιο ανταγωνιστική τιμή στην ευρωζώνη.
Θα εξαφάνιζε το 20% του χρέους ίσως και μέχρι τα 120 δισεκατομμύρια.
Θα μας έβγαζε από την κρίση έχοντας κρατήσει τα υπάρχοντα μας, τον ορυκτό μας πλούτο, τις επιχειρήσεις μας, τις ζωές την υπόσταση μας.
Το ΑΕΠ θα ανέβαινε ραγδαία όπως έγινε στην αργεντινή μετά την αποκόλληση του πέσο από το δολάριο.
Θα μπορούσαμε να αντλήσουμε επενδύσεις από την παγκόσμια αγορά . Είναι νομίζω κατανοητό ότι όλοι οι επιχειρηματίες που θέλουν να έρθουν στην περιοχή των Βαλκανίων αποφεύγουν την αναπτυγμένη Ελλάδα και προτιμούν τριτοκοσμικούς γείτονες λόγω του ευρώ και της ισοτιμία του. Το ευρώ είναι το ακριβότερο νόμισμα στο κόσμο.
Είναι το ίδιο κατανοητό ότι πλήθος ελλήνων επιχειρηματιών έφυγαν από την χώρα άλλα και την ευρωζώνη λόγω αυτού του ακριβότερου νομίσματος στο κόσμο. Η παραγωγή στην ευρώζωνη μετακομίζει ανατολικά δηλαδή προς εμάς και η Τουρκία παίρνει όλο αυτό το «χαρτί».
Άμεσα θα γίνονταν με μιας πιο φθηνό να παράγουμε εδώ από το να εισάγουμε λεμόνια αργεντινής και ζάχαρη Κροατίας. Θα άξιζε να μαζέψουμε του καρπούς των χωραφιών τις ελιές και τα πορτοκάλια που σήμερα σαπίζουν στο έδαφος γιατί είναι ακριβό να τα μαζέψεις και οπωσδήποτε φθηνότερο το να τα εισάγεις από τρίτους.
Θα άνοιγαν πλήθος συγκλονιστικές επιχειρηματικές ευκαιρίες και οι εξαγωγές θα απορροφούσαν όλα τα προϊόντα μας φέρνοντας συνάλλαγμα.
Θα ζωντάνευε οι αγορά που σήμερα είναι νεκρή και σαπίζει
Θα μειώνονταν η ανεργία θα δίναμε προοπτική στους νέους αντί της μετανάστευσης.
Τα ναυπηγία, τα ελαιοτριβεία, τα τουβλάδια, τα κλωστήρια, βιοτεχνίες όλα τα ερειπωμένα τα εργοστάσια θα ζωντάνευαν αμέσως.
Τα νησιά και οι τουριστικοί προορισμοί θα γίνονταν οι ελκυστικότεροι της μεσογείου και όλοι οι ανταγωνιστές μας στην μεσόγειο πλην Τουρκίας θα ήταν εγκλωβισμένοι στο ευρώ ή εμπόλεμοι.
Θα μπορούσαμε να βάλουμε προστιθέμενη αξία στα προϊόντα μας εδώ αντί να τα εξάγουμε έξω χύμα. Να χαμηλώσουμε την φορολογία για να αυξηθεί η κατανάλωση και τα έσοδα του κράτους ώστε να πάρουμε ανάσα
Με μια απειλή στάσης πληρωμών προς το εξωτερικό θα μας οδηγούσε σε μια πολύ καλή συμφωνία με τους εταίρους μας, για το πόσο χρέος θα εισπράξουν και ειδικότερα σε τι νόμισμα θα το εισπράξουν. Άλλα και πάλι αν δεν τα βρίσκαμε θα είχαμε ανάπτυξη, βιώσιμο χρέος και θα φεύγαμε από το μάτι του κυκλώνα ανοίγοντας προοπτικές και για άλλους. Σίγουρα τέλος θα παραμέναμε στην Ενωμένη Ευρώπη.
Το μόνο που με τρομάζει είναι η πιθανότητα να αρπάξουν οι πολιτικοί μας την μηχάνημα που τυπώνει χρήμα και να αρχίσουν να το μοιράζουν στις πλατείες με το τσουβάλι. Αυτό θα έφερνε πληθωρισμό. Θα ξεκινούσαν οι υποτιμήσεις και τα γνωστά. Σε αυτή την περίπτωση το νόμισμα μας θα έπεφτε κάτω από το Βουλγάρικο Λέβα (ισοτιμία 2 λέβα ένα ευρώ) κάτι που θα θα πρέπει να το θεωρούμε οριακό δεδομένου ότι η Βουλγαρία είναι πολύ πίσω.
Για να πετύχει λοιπόν το παραπάνω σχέδιο χρειάζεται νέα αξιόπιστη ηγεσία, αποφάσεις και μια νέα κοινωνική και πατριωτική συμφωνία. Χρειάζεται να κοιτάξουμε μόνο την πάρτη μας ως Έλληνες, υπομονή πολύ αισιοδοξία. Χρειάζεται οργάνωση και προσήλωση στο σκοπό.
Κύριοι μόνο με αυτό το τρόπο αχνοφαίνεται ένα μέλλον και ένα σχέδιο και προκαλώ τον οποιονδήποτε να μας παρουσιάσει ένα άλλο καλύτερο τόσο για εμάς όσο κυρίως για τα παιδιά μας.