Εν εξελίξει βρίσκεται το δραματικό πόκερ της κρίσης χρέους και οι μαραθώνιες διαβουλεύσεις για την ανταλλαγή ομολόγων (PSI) με στόχο την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Είναι γεγονός πως απαιτείται ιδιαίτερη υπομονή ώστε να ικανοποιηθούν όσο τον δυνατόν όλες οι πλευρές, με ανώτατο στέλεχος του οικονομικού επιτελείου να αναφέρει πως η διαδικασία θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο από ότι υπολογιζόταν αρχικά για να ολοκληρωθεί. ΕΕ και ΔΝΤ από την πλευρά τους πιέζουν για τη μέγιστη συμμετοχή των ιδιωτών (τράπεζες, ξένες ασφαλιστικές εταιρίες κλπ) ώστε να μειωθεί ο χρόνος στήριξης προς την Ελλάδα μέχρι να ξαναβγεί στις αγορές αλλά και να μειώσουν το μερίδιο που τους αναλογεί. Ως εκ τούτου οι ιδιώτες επιδιώκουν τη καλύτερη δυνατή συμφωνία με ένα ικανοποιητικό επιτόκιο.
Στόχος της εμπλοκής των ιδιωτών εκτός από ένα άμεσο αποτέλεσμα, δηλαδή τη μείωση του ελληνικού χρέους κατά περίπου 100 δισ. αλλά και των ετήσιων αναγκών εξυπηρέτησής του κατά 4,5- 5 δισ. ευρώ, είναι η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά του. Αυτός ήταν και ο λόγος της εμμονής της Μέρκελ για την εμπλοκή των ιδιωτών. Σύμφωνα με το ΔΝΤ κάτι τέτοιο σημαίνει ότι το χρέος θα πρέπει να μειωθεί τουλάχιστον στο 120% του ΑΕΠ μέχρι και το 2020 ώστε να καταστεί οριακά βιώσιμο με βάση τη νόρμα του Ταμείου. Κάτι τέτοιο απαιτεί την υλοποίηση σε ποσοστό 100% και στη συμμετοχή των ιδιωτών και του μνημονίου αλλά και του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων των 22 δισ. ευρώ ως τα μέσα του 2014.
Παράμετρος-“αγκάθι” από το ΔΝΤ
Αν οι τράπεζες εξασφαλίσουν νέα ομόλογα με επιτόκιο πάνω από 4,5 % τότε, με δεδομένο ότι τα μέτρα και οι αποκρατικοποιήσεις θα προχωρήσουν με τους ρυθμούς που έχουν συμφωνηθεί, το χρέος της Ελλάδας θα μειωθεί στο 125% -127% του ΑΕΠ. Συνεπώς δεν θα είναι βιώσιμο με βάση το ΔΝΤ.
Με βάση το καταστατικό του, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο απαγορεύεται να χρηματοδοτεί χώρες για τις οποίες υπάρχουν τεκμηριωμένες ενδείξεις ότι το χρέος τους δεν θα καταστεί μεσοπρόθεσμα βιώσιμο.
Ένα τελευταίο σενάριο και πολύ πιθανό θα ήταν η αποδοχή του υψηλότερου από αυτό που θελε η Ελλάδα επιτόκιο αλλά με μοιραία κατάληξη να κάτσουμε στο τραπέζι για μια ακόμη φορά ώστε να συμφωνήσουμε σε νέα μεγαλύτερη δανειακή σύμβαση.