Άλλοτε, και επί ημερών του ΠΑΣΟΚ, οι εκδότες ζητούσαν κρατική διαφήμιση. Όσο περισσότερη, προκλητικά κατανεμημένη κρατική διαφήμιση γινόταν. Στη συνέχεια ήρθαν οι επιδοτήσεις, τα ΕΣΠΑ και μετά ήρθαν τα δάνεια. Ήταν η έναρξη της αντίστροφης μέτρησης του Χ.Α. και της έκπτωσης των οικονομικών των εκδοτών και καναλαρχών που είχαν φροντίσει να κάνουν «μπάζα» και να στείλουν σε ξένες τράπεζες το μεγαλύτερο μέρος των δανείων. Ούτε λόγος για επανεπένδυση.
Σήμερα λοιπόν ante portas της κατάρρευσης, οι εκδότες και καναλάρχες αδυνατούν να ζητήσουν νέα δάνεια. Μάλλον ζητούν αλλά τον πρώτο λόγο έχει η τρόϊκα και το ΤΧΣ. Άρα; τι μένει; Το αίτημα είναι μονόδρομος. Ένα καλό «κούρεμα» των υψηλών δανείων που έχουν συνάψει και επιβαρύνουν τους ισολογισμούς τους, το οποίο ανέρχεται στο 1 δις ευρώ για τα εν ζωή κανάλια. Στο ποσό αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται τα 525 εκατ. ευρώ που οφείλει η Ελεύθερη Τηλεόραση (Alter) των Γ.Κουρή και Κ.Γιαννίκου. Η κυβέρνηση φαίνεται να ανταποκρίνεται στη συζήτηση, μεταφέροντας το θέμα στις διοικήσεις των τραπεζών, οι οποίες ζητούν ως αντάλλαγμα για ένα ενδεχόμενο «κούρεμα» των δανείων, περικοπές δαπανών και προσωπικού των συγκροτημάτων από τη στιγμή που δεν προχωρούν άμεσα σε συγχώνευση.