Νίκος Τόκας
Χωρίς κούρεμα δανείων, δεν φαίνεται να υπάρχει καμιά πιθανότητα να ευοδωθούν οι προσδοκίες των πλέον αισιόδοξων, που πιστεύουν ότι αν “δουλευτεί” σωστά η διαδικασία των αναδιαρθρώσεων είναι δυνατόν κάποια στιγμή, σε βάθος χρόνου φυσικά, οι τράπεζες να… τιθασεύσουν τα «κόκκινα» δάνεια, και γενικά να θέσουν έστω υπό μερικό έλεγχο, μια κατάσταση που είναι ανεξέλεγκτη και υποσκάπτει κάθε προσπάθεια για ανάκαμψη της οικονομίας. Ενέργεια φυσικά, που θα επιφέρει και μέγιστη ανακούφιση σε εκατοντάδες δανειολήπτες, που θα διευκολυνθούν και θα ενθαρρυνθούν στο να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους. (Όσα λέγονται ή όσα τάχατες έγιναν, περί προστασίας δανειοληπτών και πρώτης κατοικίας, είναι όλα κουρουφέξαλα και για αφελείς. Γιατί όταν είσαι μακροχρόνιος άνεργος και δεν έχεις μια, θαρθεί η στιγμή που οι δανειστές σου, δεν θα διστάσουν να σου πάρουν ακόμα και το σώβρακο!)
Προφανώς, όσοι αντιτείνουν ότι δεν αντέχουν οι τράπεζες ακόμα και το στοχευμένο κούρεμα που θα αφορά μόνο συγκεριμένη κατηγορία δανειζομένων (αποδεδειγμένα άποροι), τους διαφεύγει κάτι πολύ απλό: Αν υπάρχει περίπτωση με το κούρεμα σημαντικός αριθμός δανείων να γίνουν και πάλι εξυπηρετούμενα, με μη κούρεμα, μάλλον οι τράπεζες θα πρέπει να… ξεγράψουν σημαντικό αριθμό από αυτά. Εκτός κι αν θα τους ικανοποιήσει το… αντίτιμο που θα εισπράξουν από την εκποίηση του ακινήτου, που και πάλι, αναπόφευκτα, σε μια τέτοια περίπτωση, δημιουργείται το εύλογο ερώτημα: Γιατί δεν «χαρίζουν» από την αρχή στον δανειολήπτη, το ποσό που γνωρίζουν ότι ούτως ή άλλως, θα χάσουν από μια εκποίηση, με δεδομένο ότι το ακίνητο θα πωληθεί πολύ κάτω από την αξία του; Βέβαια θα πείτε, εδώ οι τράπεζες και δεν συγκατατίθενται στη διαγραφή των τόκων που έχουν συσσωρευτεί στα κόκκινα δάνεια, πόσω μάλλον να τους απασχολεί θέμα… κουρέματος.
Φυσικά, ακόμα και στην απίθανη εκείνη περίπτωση που θα αποφασιστεί κούρεμα δανείων, οι τράπεζες δεν θα κάνουν…χάρη ή χατήρι στους δανειολήπτες. Αντίθετα, είναι ένας τρόπος να… εξιλεωθούν από τις συσσωρευμένες τους αμαρτίες και ανομήματα: Τα αυθαίρετα και ληστρικά επιτόκια που επέβαλλαν, τις υπερχρεώσεις και τις καταχρηστικές πρόνοιες και πρακτικές που χρησιμοποιούσαν. Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια, ότι αν βρεθούν ένοχοι τραπεζίτες για την οικονομική καταστροφή, δεν θα πρέπει να τους περάσουν χειροπέδες!