Όσο υπερβολική και αν ακούγεται η φράση, υπάλληλοι και διευθυντές τραπεζικών καταστημάτων την ακούνε ολοένα και συχνότερα. Οι ρυθμίσεις που έχει περάσει η κυβέρνηση από τη Βουλή απευθύνονται σε ελάχιστους ενώ το πρόβλημα της υπερχρέωσης, ημέρα με την ημέρα γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο…
Της Έφης Καραγεώργου.
«Πάρτε το σπίτι, δεν έχω να πληρώσω το δάνειο, να και τα κλειδιά….» Αυτή τη φράση ακούνε όλο και πιο συχνά διευθυντές τραπεζικών καταστημάτων. Οι δανειολήπτες, καθώς δεν βλέπουν φως από πουθενά, παραδίνουν οι ίδιοι τα κλειδιά των σπιτιών τους… Η κατάσταση κάθε μέρα που περνάει οδηγείται σε αδιέξοδο. Η μείωση των αποδοχών, οι μεγάλες καθυστερήσεις στις καταβολές της μισθοδοσίας (που ξεπερνούν και τους δύο μήνες), οι φορολογικές επιβαρύνσεις, αλλά και η ανεργία, έχει πολλαπλασιάσει τα ποσοστά των στεγαστικών δανείων -τόσο για κύριες όσο και για εξοχικές κατοικίες- που δεν μπορούν να πληρωθούν.
Ενώ οι νομοθετικές ρυθμίσεις για διευκόλυνση τόσο των ενήμερων, όσο και των δανειοληπτών που έχουν δάνεια σε καθυστέρηση, δεν περπατάνε, καθώς οι προϋποθέσεις είναι απαγορευτικές για τη μεγαλύτερη μερίδα των δανειοληπτών. Οι αριθμοί δείχνουν με απόλυτη σαφήνεια το πρόβλημα. Μόλις 2.000 ενήμεροι δανειολήπτες έχουν καταθέσει αίτηση να υπαχθούν στη σχετική ρύθμιση που ψηφίστηκε το περασμένο καλοκαίρι και θα «τρέχει» μέχρι τις 15 Απριλίου. Στις 16.000 «έκλεισε» ο αριθμός των δανειοληπτών που κατέθεσαν αίτηση (η προθεσμία έληξε στις 28 Φεβρουαρίου) να υπαχθούν στη ρύθμιση για προστασία της πρώτης και μοναδικής τους κατοικίας από τον πλειστηριασμό μέχρι το τέλος του 2014.
Αντίθετα σχεδόν 90.000 είναι τα νοικοκυριά που έχουν ζητήσει την προστασία του νόμου Κατσέλη, για να «σώσουν» την περιουσία τους από τον πλειστηριασμό, καθώς θεωρούν ότι ο συγκεκριμένος νόμος τα «θωρακίζει» περισσότερο από τις νομοθετικές ρυθμίσεις, που ακολούθησαν. Το ανησυχητικό είναι η μεγάλη άνοδος των καθυστερήσεων στην στεγαστική πίστη, η οποία θεωρείτο η πλέον ασφαλής κατηγορία για τα δανειακά χαρτοφυλάκια των τραπεζών. Πλέον έχει «σκάσει» για τα καλά με τις καθυστερήσεις στο 25%. Την κατάσταση περιγράφει απλά αλλά καίρια, διευθυντής τραπεζικού καταστήματος μεγάλης τράπεζας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 μοιράζαμε τα στεγαστικά σαν «στραγάλια», λέει χαρακτηριστικά. Όποιος ήθελε να πάρει σπίτι, έπαιρνε δάνειο ίσο με την εμπορική αξία του. Και όσο δίναμε δάνεια, τόσο ανέβαιναν οι τιμές των σπιτιών. Είχαμε φτάσει σε ένα σημείο που η δόση του δανείου ήταν χαμηλότερη από το ενοίκιο που θα πλήρωνε κάποιος για το ίδιο σπίτι. Σήμερα τα ενοίκια έχουν καταρρεύσει. Βρίσκεις σπίτια 120 τμ με ενοίκιο 400 ευρώ, όταν η δόση του δανείου (για ανάλογο διαμέρισμα) είναι 800 ευρώ. Και το χειρότερο ο νοικοκύρης που το 2004 είχε μισθό 1.500 ευρώ το μήνα και επιστροφή από την εφορία, σήμερα αν έχει δουλειά, ο μισθός του έχει μειωθεί τουλάχιστον κατά 30%. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι αξίες των σπιτιών μειώνονται, ενώ τα ακίνητα επιβαρύνονται με πρόσθετους φόρους. Οπότε υπάρχουν δανειολήπτες που μας παραδίνουν τα κλειδιά ….
Διαβάστε αυτό το άρθρο οπωσδήποτε.